Σπετσοφάι
Αν σας περίσσεψαν λουκάνικα απ’ τις γιορτές, φτιάξτε τα σπετσοφάι. Με ραδικάκια βραστά είναι τρέλα. Λοιπόν:
Λουκάνικα χωριάτικα, πιπεριές πράσινες γλυκιές μακριές, ντομάτες.
Κόβετε χοντρά κομμάτια τα λουκάνικα. Τα τηγανίζετε. Πετάτε το λάδι. Τηγανίζετε τις πιπεριές ολόκληρες ή κομμένες σε δύο – τρία κομμάτια. Τα βάζετε σε πυρέξ. Φτιάχνετε μπόλικη σάλτσα ντομάτας και τα περιχύνετε. Φούρνος για μισή ώρα.
Αβοκαντοσαλάτα
Δύο μεγάλα αβοκάντο μαλακά, ίση ποσότητα μυζήθρα, σκόρδο κατά βούληση, λίγο ξύδι.
Αλέθομε τα αβοκάντο να γίνουν αλοιφή, προσθέτομε την μυζήθρα, το σκόρδο κοπανισμένο, το ξύδι και ανακατεύομε καλά να ενωθούν τα υλικά.
Ψάρι φέτα με πιπεριές
Πλένομε το ψάρι, το σουρώνομε, αλατοπιπερώνομε και αλείφομε με λάδι. Τοποθετούμε στο ταψί που έχομε αλείψει με λάδι μια στρώση με φέτες ντομάτας. Τοποθετούμε το ψάρι και από πάνω μια ροδέλα ντομάτας και μετά εναλλάξ ροδέλες από πράσινη, κίτρινη και κόκκινη πιπεριά. Ψήνομε και περιχύνομε την ώρα του σερβιρίσματος με ένα μείγμα από λεμόνι, λάδι, ρίγανη χτυπημένο πολύ καλά.
Ψάρι πλακί
Μου το ‘μαθε η μαμά μου! Η μαμά μου ήταν Καστελιανή. Ένας ξάδερφός μου, ψαράς, μου ‘πε, όταν πήγα να αγοράσω ψάρι για πλακί, πως είναι φαγητό που ξέρουν να το φτιάχνουν οι Καστελιανοί. Είναι, απ’ τα ψάρια, το αγαπημένο μου.
Αγοράζομε ροφό, ή στείρα, ή σφυρίδα, αλλά κάνει και ο μπακαλιάρος και τα λυθρίνια και τα μπαρμπούνια τα μεγάλα.
Φτιάχνομε πρώτα τη σάλτσα. Βάζομε στο τσικάλι μια φλυτζάνα λάδι και σοτάρομε κρεμμύδι ξερό αλλά και φρέσκο και σκόρδο αρκετό. Όταν μαραθούν ξύνομε ή κόβομε ψιλές – ψιλές 2-3 ώριμες ντομάτες. Αφήνομε να βγουν τα υγρά της ντομάτας και να τσιγαρισθεί, ρίχνομε τότε ένα ποτηράκι του κρασιού νερό που έχομε διαλύσει μέσα στο νερό μια μεγάλη κουταλιά ντοματοπελτέ. Κόβομε ένα μάτσο μαϊντανό. Αλάτι, πιπέρι. Αφήνομε να γίνει η σάλτσα. Να ψηθούν τα υλικά και να μείνει με το λάδι, γιατί το ψάρι βγάζει υγρά και η σάλτσα δεν πρέπει να είναι νερουλή. Δεν είναι νόστιμη τότε. Όταν λοιπόν μείνει με το λάδι, βάζομε μέσα στην σάλτσα το ψάρι αλατισμένο και ψήνομε. Ανάλογα το μέγεθος του ψαριού και η ώρα ψησίματος. Το βλέπομε. Αν τώρα οι φέτες ροφού είναι από μεγάλο ροφό θα χρειαστεί κατά την διάρκεια του ψησίματος να προσθέτομε από λίγο νερό έως και το ψάρι να ψηθεί και η σάλτσα να έχει μείνει με το λάδι της, δηλαδή να είναι δεμένη και όχι νερουλή.
Ψαρόσουπα
Και αυτό μου το ‘μαθε η μαμά μου η Αρτεμισία Λυραντζάκη, σύζυγος Κωνσταντουδάκη.
Παίρνομε ψάρια για βραστά. Όσο πιο μεγάλη ποικιλία των ψαριών τόσο πιο καλή η ψαρόσουπα. Για βραστά είναι τα ψάρια: ροφός, σφυρίδα, στείρα, μπακαλιάρος, χριστόψαρο, πεσκαντρίτσα, σκορπίδια, δράκαινες και τα διάφορα που έχουν στα ψαράδικα.
Πρώτα βάζομε σε μισό τσικάλι νερό που βράζει σέλινο, κολοκυθάκια, κρεμμύδια ξερά ολόκληρα, καρότα χοντροκομμένα και πατάτες καθαρισμένες και κομμένες στη μέση. Αλάτι και λίγο λάδι. Όταν είναι μισοψημένα, ρίχνομε τα ψάρια. Σε 10 λεπτά είναι τα ψάρια έτοιμα. Τα τραβάμε με τρυπητή κουτάλα, τα βάζομε σε πιατέλα βαθιά. Τραβάμε και τα λαχανικά, τα βάζομε γύρω στο ψάρι. Αλατίζομε ψάρι και λαχανικά και τους ρίχνομε αρκετό φρέσκο λάδι και λεμόνι αρκετό. Στο ζωμό έχομε αφήσει τα ψιλά ψάρια, τα διάφορα για να λιώσουν. Τα πιέζομε με πιρούνι ή με αυτό που λιώνομε τις πατάτες. Τραβάμε το ζωμό απ’ τη φωτιά και το σουρώνομε. Το ξαναγυρνάμε στο τσικάλι και στη φωτιά. Μόλις ο ζωμός πάρει βράση ρίχνομε το ρύζι. Υπολογίζομε με το μάτι για κάθε πιάτο σούπας – περίπου μια βαθιά κουτάλα ζωμό – ρύζι στην χούφτα του ενός μας χεριού. Ρίχνομε αλάτι στο ρύζι. Όταν είναι ρο ρύζι μισοψημένο. Χτυπάμε με το σύρμα δυο αβγά ολόκληρα και ρίχνομε από λίγο, χτυπώντας με το σύρμα συνέχεια, τον χυμό από 3-4 λεμόνια. Και κατόπιν τραβάμε απ’ τον ζωμό με το ρύζι που συνεχίζει να βράζει, με την κουτάλα, ζωμό σκέτο και το ρίχνομε από σιγά – σιγά για να μην ψηθεί το ασπράδι του αβγού και χτυπώντας πάντα με το σύρμα το ρίχνομε λοιπόν στο αβγολέμονο. Τραβάμε αρκετό ζωμό. Τραβάμε από την φωτιά αφήνομε να χάσει μια με δύο βράσεις και γυρνάμε το χτυπημένο αβγολέμονο στο τσικάλι. Πολύ ωραία ψαρόσουπα.
Κακαβιά
Θέλει πολλά ψάρια, ολόφρεσκα. Ροφός, σφυρίδα, διάφορα πετρόψαρα πάνω από τρία κιλά, ολόφρεσκα.
Βάζομε τα ψάρια στο τσικάλι σε στρώσεις, ενδιάμεσα βάζομε πατάτες, αλάτι, δύο νεροπότηρα λάδι (θέλει πολύ λάδι), κουνάμε το τσικάλι να πάει παντού το λάδι, δύο ποτήρια νερό (αν βάλομε τρία ποτήρια λάδι χρειάζονται τέσσερα ποτήρια νερό για να καλύπτονται τα ψάρια). Μόλις ψηθούν τα ψάρια, πάντα σκεπασμένα, ρίχνομε πολύ – πολύ λεμόνι και μόλις πάρουν βράση, πάντα σκεπασμένα, τα κατεβάζομε και σερβίρομε.
Μπορούμε να βάλομε μαζί με τις πατάτες και κρεμμύδια ξερά. Η κακαβιά τότε γίνεται πιο πηχτή σαν κρέμα. Έτσι διαφοροποιημένη αλλά και αυτή η κακαβιά πολύ νόστιμη, την έφτιαχνε και μια θεία μου, Καστελιανή και αυτή. Η μαμά μου, η θεία η Ελπίδα, η θεία η Λούλα και η θεία η Βασιλικώ την έφτιαχναν το ίδιο, χωρίς τα κρεμμύδια όμως. Και όταν ο άντρας μου πρωτοπήγε στο χωριό και πήγαμε να δούμε την θεία την Βασιλικώ, αυτή αμέσως πήρε τα ψάρια που της είχαν φέρει απ’ το καΐκι και μας έκανε μια υπέροχη κακαβιά. Αν και πήγαμε ξαφνικά, ωστόσο η θεία η Βασιλικώ μας μαγείρεψε αμέσως μια υπέροχη κακαβιά. Ο άντρας μου δεν είχε ξαναφάει και ξετρελάθηκε.
Η θεία μου η Βασιλικώ! Καλή που ήταν! Πέθανε νωρίς! Την θυμάμαι στην βρύση του χωριού να κουβεντιάζει με την φίλη της την Δήμητρα, την μητέρα του Κωστή Νικηφοράκη.