Στήλη Άλατος

– Κοιμήθηκα με Άδωνη στον Χατζηνικολάου, ξυπνάω με Άδωνη σε Καμπουράκη – Οικονομέα. Καλά σπίτι δεν έχει αυτός;

– Το ξεκαθάρισε πάντως «Δεν πρέπει να περνάμε τα κόκκινα φανάρια». Εντάξει, το ‘χω με τα φανάρια. Πράσινο του ήλιου που ανατέλλει περνάω, κόκκινο της Σοβιετίας σταματάω.

– Με τις προσπεράσεις τι κάνουμε; Άντε να προσπεράσω με αριστερό φλας το «ορίζοντας τετραετίας» που πλέον αγγίζει τη δόξα των ανέκδοτων με τον Τοτό.

– Πώς να προσπεράσω τις νταλίκες που πάνε και μέσα στη μέση του δρόμου;

– Πώς να προσπεράσω το μεγάλο σχέδιο των προγραμματικών του Φλεβάρη; Το κοστολογημένο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης; Πώς να προσπεράσω το βουνό από τα χαρτάκια που άφησε πίσω του το σκισμένο μνημόνιο του Γενάρη;

– Κι αν δεν τα προσπεράσω; Πως θα φτάσω στο «φιλόδοξο σχέδιο μεγάλων τομών με ορίζοντα τετραετίας, ώστε η Ελλάδα να αλλάξει πρόσωπο και να εισέλθει σε νέα εποχή» που λέει η «Αυγή» πως παρουσίασε χθες ο Αλέξης;

– Λεπτομέρειες δεν ξέρω. Εγώ δεν τις είδα τις προγραμματικές, γιατί κυνηγούσαμε μαζί με έναν παλιόφιλο, το αφεντικό του, που τον απέλυσε, να τον γδύσουμε α λα Air France και δεν πρόλαβα.

– Και γιατί να τις δω δηλαδή; Αν είχαν επαληθευτεί οι προηγούμενες θα ‘χαμε μια επωφελή συμφωνία και μια κυβέρνηση Αριστεράς. Κι όχι το νέο εφεύρημα της αποδέσμευσης από τα Μνημόνια μέσω της ταχύτατης εφαρμογής τους…

– Να πιστέψω ότι δεν θα δοθούν τα κόκκινα δάνεια στα ξένα funds-κοράκια; Μπα; Το ΤΧΣ το ρωτήσατε; Την Τράπεζα – λέγε με Στουρνάρα – της Ελλάδας;

– Να πιστέψω στις αοριστίες για απομείωση του χρέους; Γιατί μωρε; Κουζουλοί είναι οι δανειστές να σφάξουν τη γίδα που κατεβάζει γάλα;

– Να πιστέψω στην ανάπτυξη που έρχεται; Άνοιξα πόρτες και παράθυρα στο σπίτι και περιμένω…

– Προς το παρόν μπήκε μόνο ένα πουλάκι και μου ‘πε να μην ανησυχώ πως θα μείνουν στο ράφι τα αεροδρόμια. Η Fraport, μου τιτίβισε, ανανέωσε την εγγυητική της επιστολή δηλώνοντας ότι παραμένει στο παιχνίδι…