Λίγες βδομάδες πριν τις ευρωεκλογές και ενώ θα έπρεπε να συζητάμε για τα πολύ σημαντικά θέματα που αφορούν το μέλλον της Ευρώπης και του πλανήτη, από τις οικονομικές πολιτικές που θα ακολουθηθούν το επόμενο διάστημα ως τις δραματικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, τις επιπτώσεις των νέων τεχνολογιών και τις υπερεξουσίες των εταιρειών τεχνολογίας, για να πούμε απλά μερικά θέματα που επηρεάζουν άμεσα και σε μεγάλο βαθμό τις ζωές των πολιτών, στην Ελλάδα ασχολούμαστε με τον Χανιώτη αναπληρωτή Υπουργό Υγείας κ. Πολάκη που με μία ακόμα ανάρτησή του για το πιστό κοινό του πυροδότησε αντιδράσεις στο σύνολο του πολιτικού κόσμου.
Ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος, υποψήφιος ευρωβουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία, ΑΜΕΑ και ψυχίατρος έγραψε μία σύντομη ανάρτηση που είπε το αυτονόητο:
“Δεν θέλησα ποτέ μόρια, επιδόματα, χάρες. Ίσες ευκαιρίες διεκδικώ. Διεκδικώ αυτό που δεν υπάρχει”.
Όσοι διάβασαν τη δήλωση κατάλαβαν ότι ο κ. Κυμπουρόπουλος δεν είπε ότι δε θεωρεί αναγκαία τα μόρια, ή τα επιδόματα σε μία χώρα όπως η Ελλάδα που δεν υπάρχουν υποδομές για τους ανάπηρους, ούτε πρόνοια ακόμη και στα πολύ βασικά, αλλά ότι θα προτιμούσε να ζούσε σε μία χώρα όπου η επιβίωσή του δε θα εξαρτούταν από μόρια και επιδόματα, σε μία χώρα όπου θα είχε ίσες ευκαιρίες, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες που υπάρχουν δομές και υποδομές για τους ΑΜΕΑ.
Αυτό που κατάλαβαν όλοι, δεν το κατάλαβε (ή δεν ήθελε να καταλάβει) ο κ. Πολάκης. Έτσι, προχώρησε σε μία ανάρτηση η οποία όχι απλά τραμπούκισε τον κ. Κυμπουρόπουλο αφήνωντας να εννοηθεί ότι δεν είχε πραγματικά τα προσόντα για να κερδίσει τη θέση, αλλά έκανε και κάτι ακόμα χειρότερο. Εννόησε ότι όσοι άνθρωποι με αναπηρία χρησιμοποιούν αυτά που ορίζει ο νόμος διεθνώς αλλά και το ελληνικό Σύνταγμα, ευνοούνται σε σχέση με τους υπόλοιπους που δεν είναι ανάπηροι και διεκδικούν θέσεις που αλλιώς δε θα έπρεπε να έχουν!
Είπε ο κ. Πολάκης:
“Αν διεκδικουσες ΙΣΕΣ ευκαιρίες κύριε Κυμπουροπουλε , να έβαζες χαρτιά για να προσληφθείς επιμελητής Β στο ΕΣΥ με κριση απο συμβούλιο οπως οι άλλοι γιατροί και οχι ετςι :(οπως δικαιουσουν ως ΑΜΕΑ).
ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΚΡΙΜΑ να λες αυτα που λες!!!”
Ακολούθησαν εκατοντάδες like για τον Υπουργό που τα λέει “έξω από τα δόντια” και πολλά σχόλια φίλων του στο facebook που επιτέθηκαν στον Κυμπουρόπουλο, με ένα οχετό αρνητικών αναφορών για την προνομιούχα αντιμετώπιση που τυγχάνει… επειδή είναι ΑΜΕΑ επαναλαμβάνοντας το επιχείρημα του Υπουργού, ότι ευνοήθηκε επειδή χρησιμοποίησε αυτό που ορίζει ο νόμος.
Ευνοημένοι οι ΑμΕΑ σε μια χώρα όπως η Ελλάδα; Ναι, κι όμως…
Όλη αυτή η επίθεση που ξέφυγε από τα προσωπικά όρια στον κ. Κυμπουρόπουλο και ουσιαστικά έβαλε στο στόχαστρο όλους τους ΑμΕΑ δεν έγινε από κάποιο τυχαίο μέλος της κυβέρνησης, αλλά από τον Αναπληρωτή Υπουργό Υγείας.
Και τι έκανε ο κ. Πολάκης στην επισήμανση ακόμη και φίλων του ότι έκανε λάθος με τη συγκεκριμένη αναφορά και τον τρόπο της; Ζήτησε συγνώμη για τον τραμπουκισμό;
Όχι, δε ζήτησε. Άλλωστε, ως γνωστός, ο Χανιώτης υπουργός ποτέ δε ζητά συγνώμη γιατί ποτέ δεν κάνει λάθος.
Και πώς να κάνει λάθος όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός σπεύδει να τον σιγοντάρει λέγοντας ότι το πρόβλημα δεν είναι αυτά που έγραψε ο κ. Πολάκης αλλά ο τρόπος του, επισημαίνοντας ότι αυτό οφείλεται επειδή οι Σφακιανοί είναι “αψείς”. Λες και το να είναι κάποιος Σφακιανός ή Κρητικός συνεπάγεται έλλειψη τρόπων…
Τραμπουκισμός, δηλαδή, με πρωθυπουργική σφραγίδα.
Βεβαίως, δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Πολάκης φέρεται με αυτό τον τρόπο.
Γράφοντας για τους οπαδούς του, φαίνεται να ζει σα να ενδιαφέρεται μόνο για το τι θα πουν οι οπαδοί του.
Ο κ. Πολάκης έχει πει και χειρότερα, δίχως να προκαλέσουν την τόσο έντονη αντίδραση της αντιπολίτευσης που δε μπορεί παρά να οφείλεται όχι στο βαθύ ενδιαφέρον για τους ΑμΕΑ, αλλά στο γεγονός ότι έχουμε εισέλθει για τα καλά σε προεκλογική περίοδο.
Ας είναι τουλάχιστον αυτός ο θόρυβος που δημιουργήθηκε μια ευκαιρία για την πραγματοποίηση μιας σε βάθος συζήτησης για τα δικαιώματα των ΑμΕΑ σε μια χώρα που όχι μόνο τώρα επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αλλά εδώ και δεκαετίες (και από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που σήμερα εκφράζουν την οργή τους), λίγα, ελάχιστα έγιναν γι’ αυτούς τους… “ευνοημένους”… τους φίλους, τους αδελφούς μας, τους γονείς μας.