Το τελευταίο αντίο θα πουν σήμερα συγγενείς και φίλοι στον 21χρονο Σάββα Παπαδόπουλο που έχασε την ζωή του μαζί με τον 22χρονο συμφοιτητή του απο την Χαλκίδα. Δυστυχώς, αυτό το “αντίο” δεν θα μπορέσει αν του το πεί ο παιδικός του φίλος, συμμαθητής στο 1ο ΕΠΑΛ Χανίων, συμφοιτητής στα ΤΕΙ και συγκάτοικός του Γιώργος Τορουντέσκου, ο οποίος μπορεί ευτυχώς να ξέφυγε τον άμεσο κίνδυνο, αλλά εξακολουθεί να νοσηλεύεται στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας.
Η σορός του Σάββα Παπαδόπουλου, μεταφέρθηκε στα Χανιά με δαπάνη του Δήμου Λάρισας και ήδη βρίσκεται στο σπίτι του, στα Κατσιφαριανά Χανίων.
Η νεκρώσιμη ακολουθία θα ψαλεί σήμερασ Τρίτη στην 1 μμ, στον Ιερό Ναό Αγ.Κων/νου και Ελένης στην Αγιά Κυδωνίας και η ταφή θα γίνει στο νεκροταφείο του χωριού.
Η οικογένειά του παρακαλεί να μην κατατεθούν στέφανα.
Θρήνος και οργή μέσω των κοινωνικών δικτύων στο internet
Στον λογαριασμό του 1ου ΕΠΑΛ Χανίων, στο Facebook δημοσιεύθηκε η εξής ανάρτηση :
«Το σχολείο μας θρηνεί. Χάσαμε τον Σάββα, ο Γιώργος κινδυνεύει. Δύο παιδιά, δύο μαθητές μας που πριν λίγους μήνες ήταν μαζί μας. Που όποτε έρχονταν για διακοπές στα Χανιά από τη Λάρισα, αισθάνονταν την ανάγκη να μας επισκεφτούν στο σχολείο, που ήταν γι’αυτούς σημείο αναφοράς. Δυστυχώς ο Σάββας δε θα ξανάλθει. Θα περιμένουμε όμως τον Γιώργο, που θα τα καταφέρει για να έλθει κοντά μας να τον αγκαλιάσουμε, να τον παρηγορήσουμε, να τον στηρίξουμε.
“Καλό παράδεισο” Σάββα, αγόρι μας…
Γιώργο, μην αργήσεις να γυρίσεις. Σε περιμένουμε… στο σχολειό μας!».
Επίσης το γύρο του διαδικτύου κάνουν δύο συγκλονιστικές επιστολές, που γράφτηκαν με αφορμή την τραγωδία με τους φοιτητές στη Λάρισα.
Η πρώτη είναι του εκπαιδευτικού Ηλία Σαντουρίδη, καθηγητή του ΤΕΙ Λάρισας σε τμήμα στο οποίο φοιτούσε ο ένας από τους δύο φοιτητές που έχασαν τη ζωή τους, ο 21χρονος Σάββας Παπαδόπουλος.
Η δεύτερη είναι ενός πατέρα τριών παιδιών, που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του. Και οι δύο καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα. Τα παιδιά “δολοφονήθηκαν”.
Η επιστολή του Ηλία Σαντουρίδη:
«Δύο σπουδαστές του ΤΕΙ Λάρισας βρέθηκαν νεκροί στο κέντρο της πόλης από αναθυμιάσεις από αυτοσχέδιο μαγκάλι ενώ άλλοι 3 χαροπαλεύουν.
Όλοι τους από λαϊκές οικογένειες (οι 2 παιδιά μεταναστών) που θυσιάζοντας αυτά που δεν έχουν έστειλαν τα παιδιά τους να σπουδάσουν σ” ένα ίδρυμα που χαροπαλεύει το ίδιο. Παρόλα αυτά δεν μπόρεσαν να προσφέρουν στα παιδιά τους θέρμανση αυτόν τον χειμώνα και τα έχασαν.
Όλοι τους 21 και 22 χρονών παλληκάρια, αναλώσιμα θύματα ενός αμείλικτου πολέμου που κηρύχτηκε στο λαό μας. Κάθε μέρα που περνάει μετράμε όλο και περισσότερα θύματα. Είναι και δική μας ευθύνη. Για πόσο ακόμη καιρό θα τους αφήνουμε να μας δολοφονούν;
Ηλίας Σαντουρίδης
Εκπαιδευτικός τμήματος όπου φοιτούσε ο Σάββας Παπαδόπουλος, που δολοφονήθηκε».
Η επιστολή του πατέρα:
«Θλίβομαι και θυμώνω! Εξοργίζομαι. Ξέρω πως ο θυμός δεν είναι καλός σύμβουλος… Πρέπει να αφήνεις την… οργή να κατακαθίσει και μετά να γράφεις. Έτσι λένε οι κανόνες…
Όμως αν είσαι οποιοσδήποτε άνθρωπος με στοιχειώδη ευαισθησία, αν είσαι γονιός που προσπαθεί να μεγαλώσει τα παιδιά του σε αυτή την άθλια χώρα (όπως την κατάντησαν), αν κάθε μέρα με αγωνία αναλογίζεσαι τι τα περιμένει στο μέλλον, τότε πως μπορείς να μένεις ψύχραιμος;
Δυο παιδιά από τα Χανιά και την Χαλκίδα (21 και 22 ετών) έχασαν τη ζωή τους. Άλλα τρία χαροπαλεύουν. Ακόμη κι αν σωθούν είναι άγνωστο ποιές θα είναι οι εγκεφαλικές βλάβες που θα κουβαλάνε μια ζωή. Κι όλα αυτά για να ζεσταθούν. Με ένα κομμένο θερμοσίφωνο. Ένα αυτοσχέδιο μαγκάλι. Στην Ελλάδα του 2013.
Θύματα μιας ανάλγητης και αποτυχημένης πολιτικής, που πέτυχε:
– Να υπερδιπλασιασθεί η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης (Το 2010 πληρώναμε 0,578 ευρώ το λίτρο. Το 2013 η τιμή του σχεδόν τριπλασιάστηκε 1,3 ευρώ και… συνεχίζει)
– Να μειωθεί η κατανάλωσή του 70%
– Να περιοριστούν δραματικά τα δημόσια έσοδα.
– Να παγώνουν όλοι στα σπίτια τους
– Να αδυνατούν όλο και πιο πολλοί να πληρώσουν τα κοινόχρηστα
– Να έχουν αυξηθεί κάθε είδους ιώσεις
– Να ανθεί το λαθρεμπόριο στα καύσιμα.
– Να γεμίσει η ατμόσφαιρα επικίνδυνα σωματίδια
– Να αποψιλώνονται τα δάση… και τέλος να χάνονται ανθρώπινες ζωές.
Όπως αυτές των νέων φοιτητών στη Λάρισα. Αυτών που ετοιμαζόταν να… εξορίσει ο υπουργός Παιδείας (;) στη Λαμία. Αυτών που δυσκολεύονται να σπουδάσουν. Που οι οικογένειές τους με θυσίες καταφέρνουν να τους στείλουν λίγα χρήματα. Έτσι φτάσαμε στο μαγκάλι… «Οι δολοφόνοι» των παιδιών έχουν ονοματεπώνυμο…».
