Στην Ελλάδα των “σκοτεινών χρόνων”

του Βασίλη Σουλιώτη

Τα κρούσματα συνεχή και θα αυξάνονται διαρκώς. Παντού στην Ελλάδα αυτοί που παράγουν τον πλούτο αυτού του τόπου δουλεύουν όλο και περισσότερο με συνθήκες που μοιάζουν με αυτές ενός σύγχρονου δούλου. Η έννοια της «μισθωτής σκλαβιάς» στην Ελλάδα του 21^ου αιώνα παύει να έχει μεταφορικό νόημα. Το ότι τεράστιο κομμάτι του εργαζομένων σήμερα δουλεύει σήμερα ανασφάλιστο, το ότι ασφαλίζεται για τέσσερις ώρες αλλά δουλεύει κανονικά οχτάωρο, το ότι αναγκάζεται να δουλεύει υπερωρίες, βραδινές βάρδιες και σαββατοκύριακα χωρίς να πληρώνεται όπως επιτάσσει  η εργατική νομοθεσία, όλα αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά.

Αυτό όμως που μετατρέπει σε πραγματικό σύγχρονο σκλάβο τον σημερινό εργαζόμενο είναι το γεγονός ότι επιπλέον ο σημερινός εργοδότης έχει μετατραπεί σε ένα σύγχρονο φεουδάρχη και στην εδαφική του επικράτεια, την επιχείρηση του, ισχύει ο δικός του και μόνο νόμος. Ναι, πάντοτε συνέβαινε περίπου αυτό αλλά και όχι.

Γιατί σήμερα όλα τα σκιάζει η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά. Και επειδή όλα τα σκιάζει η φοβέρα της ανεργίας και της φτώχειας όλα αυτά τα φαινόμενα παίρνουν νέες διαστάσεις και η ίδια η μεγέθυνση του φαινομένου προκαλεί και την ποιοτική του διαφοροποίηση. Από την εργοδοτική αυθαιρεσία στην πλήρη τρομοκρατία. Τα φαινόμενα εργαζομένων που ξυλοκοπούνται[1] επειδή διεκδικούν τα δικαιώματα τους, απολύονται γιατί δεν ήταν χαρούμενοι[2] ή γιατί  συνδικαλίζονται[3], πληθαίνουν.

Σήμερα πρέπει να κινείσαι όπως θέλει ο εργοδότης, πρέπει να αναπνέεις όπως θέλει ο εργοδότης, πρέπει να χαμογελάς όταν και αν θέλει ο εργοδότης. Ο σύγχρονος «φεουδαλικός άρχοντας» μπορείς να προσβάλει ή και να εξευτελίζει τον εργαζόμενο χωρίς αυτός να μπορεί, εξαιτίας τους φόβου του, να αντιδράσει. Στις τουριστικές επιχειρήσεις, και στις αντίστοιχες εστίασης και διασκέδασης δεν υπάρχει ωράριο, δουλεύεις όποτε θέλει ο εργοδότης και φεύγεις όποτε θέλει ο εργοδότης, μπορεί να είσαι σταντ-μπάι στο τηλέφωνο για να ξαναπάς στην επιχείρηση «αν πιάσει δουλειά», ενώ επιπλέον η γυναίκα εργαζόμενη είναι, υποχρεωμένη να δέχεται κάθε είδους σεξουαλική παρενόχληση.

Η απειλή της ανεργίας είναι πανταχού παρούσα και υπενθυμίζεται μέσα στον εργασιακό χώρο με πολλούς τρόπους ακόμα και με ένα βλέμμα, με ένα «αθώο» αστείο, με μια «πατρική» «παραίνεση» ή «συμβουλή».

Ένα τέτοιο σύγχρονο φέουδο και το γνωστό πολυκατάστημα παιχνιδιών «Μουστάκας». Το τελευταίο «έδικτο» στου «Δούκα Μουστάκα της Μαγούλας» ανακοινώνει μεταξύ άλλων λοιπόν τα εξής:

«ΤΕΛΟΣ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΑΝ ΣΥΝΔΥΑΣΕΤΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΕΞΩ ΥΠΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΕΡΓΙΑ ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΝΑ ΣΤΑΘΕΡΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ Ή ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΑΝΕΡΓΙΑΣ.. ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ … ΚΑΙ ΑΝ ΜΑΘΕΤΕ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΩΣΤΑ, ΑΦΗΣΕΤΕ ΤΙΣ ΠΡΟΣΤΡΙΒΕΣ, ΤΟΤΕ ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟΥΣ ΒΑΣΙΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΔΕΜΕΝΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΟΜΑΔΑ.»

Ας ξέρουν λοιπόν όμως όλοι αυτοί οι «άρχοντες» ότι αυτός ο κόσμος, αυτός που φτιάχνεται με τον ιδρώτα των εργαζομένων, είναι ένας κόσμος που πάντα, μα πάντα, αντίθετα από αυτό που έλεγε ο «Αλλάχ» στον «Κεμάλ» στο ομώνυμο τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι, αυτός ο κόσμος λοιπόν πάντα αλλάζει. Και αλλάζει με τους λαούς που αργά η γρήγορα σηκώνονται όρθιοι και τσακίζουν εκμεταλλευτές και δυνάστες.

[1] http://www.aftodioikisi.gr/ergasiaka-ypallilwn-ota/irakleio-sindikalistria-xilokopithike-apo-ergodoti-mesa-stin-epitheorisi-ergasias/

[1] http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=456572

[1] http://www.rizospastis.gr/story.do?id=9234449

kordatos.org

"google ad"