Ο Μανώλης Γλέζος δεν ήταν μόνο μία μεγάλη προσωπικότητα της Αριστεράς αλλά ένας ήρωας για όλους τους Έλληνες. Όλη η πορεία της ζωής του ήταν φωτεινή.
Έζησε με θάρρος και υπεράσπισε με πάθος αυτό που πίστευε ότι ήταν αλήθεια και δίκαιο. Έκανε και λάθη, όμως αυτά τα λάθη ποτέ δεν προέκυψαν ως το αποτέλεσμα προσωπικών φιλοδοξιών. Δεν δελεάστηκε από την εξουσία και δεν πρόδοσε τον ελληνικό λαό. Πέθανε με καθαρή ψυχή.
Είμαστε βέβαιοι ότι εφόσον ο Μανώλης Γλέζος είχε πεθάνει μία οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην κηδεία του θα βρισκόταν πολλές εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου, όχι μόνο της Αριστεράς αλλά από όλο το πολιτικό φάσμα και κυρίως απλοί άνθρωποι του λαού.
Όμως, πέθανε εν μέσω της επιδημίας του κορωνοϊού. Και το τεράστιο μέγεθος που αποτελεί για την ψυχή της Ελλάδας ο Γλέζος θα κηδευτεί πολύ σεμνά, μόνο με τον στενό οικογενειακό του κύκλο.
Είναι και αυτή άλλη μία συνέπεια του κορωνοϊού, πως δεν επιτρέπει στους ανθρώπους ούτε να θρηνήσουν αυτούς που αξίζουν να θρηνηθούν. Επισκιάζει ακόμα και τους πιο σπουδαίους ανθρώπους.
Ο Μανώλης Γλέζος ήταν μία τέτοια σπουδαία προσωπικότητα που η απουσία της θα γίνει πολύ πιο έντονη όσο θα περνάει ο χρόνος.