Μια φορά και έναν καιρό ήτανε ένας δημοσιογράφος, νέος τότε, πίστευε όπως και ο μεγάλος Κρητικός ότι μπορεί «να αλλάξει ο κόσμος» κι είχε μεγάλη ευθύνη γι’ αυτό.
Προχωρούσε λοιπόν ασυμβίβαστα στην υπηρέτηση του δημοσιογραφικού του καθήκοντος, πιστεύοντας ότι άλλος δρόμος δεν υπήρχε κι αν υπήρχε του ήταν αδιανόητος.
Δέχτηκε πιέσεις και απειλές στην αρχή, ακολούθησε συνηθισμένη πολεμική και στη συνέχεια χιονοστιβάδα μηνύσεων που ακόμα συνεχίζονται….
«Διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις» κι διότι δεν κυκλοφόρησε… το μαύρο χρήμα που εκπορεύεται από ισχυρά κέντρα εκμαυλισμού συνειδήσεων.
Ήρθε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου όπου ο συντοπίτης πρωθυπουργός του τότε έδωσε συνέντευξη τύπου με πολλά σημεία «off the record» στη Νομαρχία.
Τότε και εις έκπληξη πάντων, τεχνηέντως πλην εμφανώς, εκλήθη από τους δύο ακόλουθους Τύπου του (και οι δύο Κρητικοί, ο ένας εκ Σφακίων και ο άλλος εκ Λασιθίου) να εγκαταλείψει την αίθουσα των δηλώσεων του πρωθυπουργού. Οδηγήθηκε σε παραπλήσιο γραφείο όπου ο εκ Σφακίων ακόλουθος σχεδόν συνονόματος του, του αφηγήθηκε μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Για το μπέρδεμα δηλαδή του τότε υπουργού Τύπου κ. Τσαλδάρη με τη σχεδόν συνωνυμία των δύο δημοσιογράφων. «Εβρήκα το μπελά μου μ’ εσένα μου λέει, το ξέρεις;». Γιατί του απαντά ο δημοσιογράφος. Γιατί του λέει – δείχνοντας του παράλληλα και την ταυτότητά του – βλέπεις του λέει σχεδόν συνωνυμία – και μου λέει ο Υπουργός καλά τα καταφέρνεις Νίκο, στην Αθήνα μας χαϊδεύεις και στα Χανιά, μας καταχεριάζεις».
Είχε ενδιαφέρον αυτό το περιστατικό, αλλά η ουσία είναι ότι τον έβγαλαν από τον χώρο των δηλώσεων του πρωθυπουργού. Μόνον αυτόν! Την επομένη τα ρεπορτάζ συνέπιπταν πλην του δικού του…
Τέλος πάντων, πάει αυτό, πέρασαν τα χρόνια και μια μέρα επισκέφθηκε τις Αμερικανικές Βάσεις ένας μεγάλος, πόσο μεγάλος; Ο ίδιος ο Πατριάρχης, πήγε από εδώ, πήγε από εκεί… Ανέβηκε στη βίλα του τότε πρωθυπουργού, πήγε μια βόλτα και μέχρι τη Γαύδο (!) Άνοιξαν και οι βάσεις τις πόρτες τους, στα τοπικά ΜΜΕ.
Έβαλε και ο δημοσιογράφος τους συνεργάτες του και αμάξι του και κατευθύνθηκαν στην είσοδο των Βάσεων στου Μαράθι. Ούτε ταυτότητα δεν πρόλαβαν να δείξουν, ήξεραν αυτοί, και κατάλαβαν αμέσως οι ράμπο στην είσοδο, και τους προέταξαν απειλητικά τα υπερσύγχρονα οπλοπολυβόλα, που κρατούσαν ανά χείρας. Στις διαμαρτυρίες του δημοσιογράφου αγρίεψαν και φωνές ακούστηκαν από το εσωτερικό του αυτοκινήτου, «πάμε να φύγουμε, θα μας σκοτώσου, πάμε». Όπως και έγινε. Εφύγανε (ενώ όλοι οι άλλοι δημοσιογράφοι είχαν εισέλθει!». Πήγανε να μπούνε από την πίσω πλευρά κάπου από το Βλητέ, αλλά ήταν πολύ παρακινδυνευμένο και φύγανε.
Απόκλεισαν τον δημοσιογράφο από τις πηγές και τι κατάφεραν; Μια τρύπα στο νερό. Απέκρυψαν πρόσκαιρα «κάτι ντις»… αλλά επειδή «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον». Η αλήθεια λάμπει πάντα. Να ‘ναι καλά λοιπόν ο δημοσιογράφος που δεν υποτάχτηκε, δεν κιότεψε, δεν εκμαυλίστηκε, δεν τα πήρε κάτω από το τραπέζι.
Ο αγώνας για το δίκιο κατά των εκμεταλλευτών, των λαοπλάνων, υπέρ των αδυνάτων, συνεχίζεται.
Ν.Α.Ν.
