Του Γιώργου Ε. Μουργή
Δεν πρόκειται για άλλη μια προσέγγιση στη σκόνη που σήκωσε ο Ν.Φίλης. Ούτε προσπάθεια παράδοσης της ιστορικής μνήμης στη ακροδεξιά ή στο νεοναζιστικό μόρφωμα των χρυσαυγιτών. Τα μελάνια μπούκωσαν το πάτο του πιθαριού των Δαναΐδων, με τα φίδια να βρίσκουν την ευκαιρία επανεμφάνισης τους. Επικινδυνά πράγματα δηλαδή.
Αν τέλειωσε η ιστορική ομφαλοσκόπηση, νομικά ή επιστημονικά, η διαπραγμάτευση για τα ισοδύναμα ή τα προ απαιτούμενα συνεχίζεται.
Αυτό που αποδεχθήκαμε στις 12 Ιουνίου κάτω από πραξικοπηματική επιβολή, ώστε να αποφύγουμε τη άτακτη χρεωκοπία, είναι η μη νομιμοποιήση του μνημονίου.
Η ανυποχώρητη στάση των δανειστών και οι απαιτήσεις τους, συνεχίζεται μέσα από σκληρές θέσεις. Είναι βέβαιο ότι δεν θα φέρουν κανένα οικονομικό αποτέλεσμα, ούτε σε επίπεδο αριθμών. Εκτός αν πρέπει να σωθούν μόνο οι τράπεζες.
Οι λαϊκές τάξεις που στήριξαν το ΣΥΡΙΖΑ δεν αντέχουν κανένα είδους πειραματισμό, ούτε νέα μέτρα που θα αφαιρούν από το πενιχρό εισόδημα τους.
Οι «άλλοι» αριθμοί μιλάνε καλυτέρα . Η χρηματιστηριακή αξία της ΔΕΗ είναι μικρότερη από τις υπάρχουσες οφειλές των καταναλωτών. Η ανεργία εξακολουθεί με μηδενικούς δείκτες απορροφητικότητας να σκαρφαλώνει. Τα κόκκινα δάνεια των μικρών επιχειρήσεων ολοένα αυξάνονται. Τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το δημόσιο και τους ασφαλιστικούς φορείς γιγαντώνονται. Οι νέοι το πιο παραγωγικό κομμάτι της κοινωνίας με τους μισούς στη ανεργία, ψάχνει διέξοδο διαφυγής από τη χώρα. Οι συντάξεις πλήττονται πάλι . Ο υποσιτισμός των μαθητών αποτελεί ολοένα αυξανόμενο φαινόμενο. Η ανασφάλιστη εργασία, οι μισθοί των 450 ευρώ η εργασιακή αυθαιρεσία, η φοροδιαφυγή,το κόλπο της φοροαπαλλαγής ή απόκρυψης κερδών, μεγάλων επιχειρήσεων μέσα από το αναχρονιστικό φορολογικό σύστημα υποκαθιστούν τη κανονικότητα της αγοράς.
Στη καθημερινότητα η αγανάκτηση κορυφώνεται. Το μόνο που αναγνωρίζεται είναι οι καλές προθέσεις μαζί με την διαπραγματευτική προσπάθεια που καταβάλει η κυβέρνηση.
Μόνο που αυτά δεν αποτελούν ούτε παράλληλο πρόγραμμα ανακούφισης ούτε διέξοδο από την ανθρωπιστική κρίση, όπως αποτυπώνεται στη τελευταία έκθεση της Βουλής με μελανό τρόπο τις αληθινές συνθήκες διαβίωσης και ύφεσης.
Το ασφαλιστικό, τα εργασιακά, η ρύθμιση των 100 δόσεων, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, τα κόκκινα δάνεια των νοικοκυριών, η κατάργηση της οριζόντιας υπέρ φορολόγησης των λαϊκών στρωμάτων, η αντιμετώπιση της ανεργίας, της ανθρωπιστικής κρίσης, η πρόνοια των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες, τα επιδόματα στις χτυπημένες από τα μνημόνια οικογένειες ,η πολυπόθητη ανάπτυξη, το αγροτικό, η πρόσβαση των ανασφάλιστων στις υγειονομικές δομές, η προστασία της οικογενειακής κατοικίας ,της επαγγελματικής στέγης, η επαναφορά του κατώτατου μισθού ,το φρένο στις ιδιωτικοποιήσεις, το χρέος είναι κόκκινες γραμμές. Κόκκινες γραμμές όχι κατευφημισμό .Κυβερνητική εντολή που έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς παραγραφή.
Όσοι ψελλίζουν «οι ψηφοφόροι γνώριζαν τι ψήφιζαν» νομιμοποιούν το μνημόνιο και το νεοφιλελεύθερο προφίλ τους, εκχωρώντας τη λαϊκή βούληση στους περιβόητους θεσμούς.
Αν πρόκειται για ουτοπικό προσδιορισμό ενός ανέφικτου προγράμματος είναι ηλίου φαεινότερο να επιλεγεί ανοιχτός διάλογος με το λαό και προσωπική πρωτοβουλία της ηγεσίας ώστε η «βόμβα να μη σκάσει» από την κοινωνική αγανάκτηση.
Αν επιδιώκουν η κυβέρνηση να καταρρεύσει από ασφυξία της λαϊκής δυσαρέσκειας είναι προτιμότερο να την ρίξουν οι απαιτήσεις, η αντί ανθρωπιστική στάση που κρατούν οι θεσμοί. Η διαχείριση του προγράμματος μετά από έξη μνημονιακά χρόνια δεν μπορούν να συνεχιστούν με εκβιασμούς αφαιρώντας τη λαϊκή κυριαρχία, σπρώχνοντας τη χώρα στα βράχια της καθημερινής φτωχοποίησης.
Αλλιώς ας βάλουν 23% στη πατριδοκαπηλία. Ένα «σκασμό» λεφτά θα μαζέψουν όπως φαίνεται οι παρατρεχάμενοι του νεοφιλελευθερισμού.