Γύρω από το πρόσωπό του υπάρχει πλέον ένας διεθνής… αστικός μύθος. Ο άνθρωπος που θα γινόταν Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, αλλά κατέληξε με χειροπέδες, λόγω της γνωστής περιπέτειας στο Sofitel της Νέας Υόρκης, είναι εκείνος που επί της ηγεσίας του στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ξεκίνησαν τα Μνημόνια στήριξης χωρών της ευρωζώνης με προβληματικές οικονομίες.Στην Ελλάδα, στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία, το ΔΝΤ κατέφτασε ως το τελευταίο οχυρό πριν από την κατάρρευση, η εμπειρία όσων ακολούθησαν ωστόσο δείχνει ότι μάλλον επιδεινώθηκε η κρίση που θεωρητικά το Ταμείο θα βοηθούσε να ξεπεραστεί.
Ο Ντομινίκ Στρος-Καν αρχίζει πλέον σιγά-σιγά να αφήνει πίσω του εκείνες τις δύσκολες στιγμές. Και με την αυτογνωσία της μεγάλης, ιστορικής ευκαιρίας, που πέρασε και χάθηκε, αφηγείται πλέον τις απόψεις του για την κρίση που ταλαιπωρεί την ευρωζώνη, καθώς και τους τρόπους που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην υπέρβασή της.
Μιλώντας στις εργασίες του Παγκοσμίου Συνεδρίου για την Καταπολέμηση της Κρίσης, στο Καζακστάν, ο Ντομινίκ Στρος-Καν ήταν αποκαλυπτικός: “Η Ευρώπη δεν έχει το καθαρό μυαλό και την προνοητικότητα να καταλήξει σε αποφάσεις πριν οδηγηθεί στον γκρεμό. Ούτε και σήμερα, μετά από όσα περάσαμε, υπάρχει η διάθεση για να παρθούν αποφάσεις που θα αντιμετωπίσουν τα πραγματικά προβλήματα της ευρωπαϊκής οικονομίας”, δήλωσε ο Στρος-Καν.
Και συνέχισε, αναφερόμενος και στην περίπτωση της Ελλάδας: “Το πρόβλημα της Ευρώπης δεν έχει να κάνει με το χρέος της. Έχει να κάνει με την ανταγωνιστικότητά της. Το χρέος είναι κάτι που αντιμετωπίζεται, σε χώρες όπως η Ελλάδα. Στην ανταγωνιστικότητα βρίσκεται το πραγματικό πρόβλημα, και η Ευρώπη δεν κάνει απολύτως τίποτα”.
Όσο για το που θα οδηγήσειθ αυτή η κατάσταση, ο άλλοτε Γενικός Διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ήταν απολύτως απαισιόδοξος: “Σε κοινωνική αστάθεια. Σε αναταραχές. Ακόμη και σε έλλειμμα Δημοκρατίας”, κατέληξε ο Ντομινίκ Στρος-Καν.