12.8 C
Chania
Saturday, December 6, 2025

Συγκλονίζει η χήρα του πρώην υπουργού Σήφη Βαλυράκη: «Η αρχή της Δικαίωσης»

Ημερομηνία:

Στο εδώλιο οι δύο ψαράδες που κατηγορούνται για ανθρωποκτονία από πρόθεση – Παράσταση πολιτικής αγωγής από τη Μίνα Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη και τα παιδιά του ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ – Τι λέει το κατηγορητήριο

Με μια λιτή αλλά φορτισμένη ανάρτηση, η Μίνα Παπαθεοδώρου – Βαλυράκη, χήρα του ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ Σήφη Βαλυράκη, επανέφερε στο προσκήνιο τη δικαστική διερεύνηση για τον θάνατο του συζύγου της. Ανήμερα της εκκίνησης της δίκης, δημοσίευσε στα κοινωνικά δίκτυα παλαιότερο άρθρο του Βαλυράκη από τον Απρίλιο του 2018, συνοδεύοντάς το με τα λόγια:

«Εις αύριον τα σπουδαία (όπως ανέφερε ο Πλούταρχος κάποτε). Αύριο η απαρχή μίας μεγάλης δίκης. Δολοφονία Σήφη Βαλυράκη στην Ερέτρια. Η Αρχή της Δικαίωσης.»

Η δήλωση αυτή δεν αποτελεί απλώς μια προσωπική εξομολόγηση πένθους, αλλά ταυτόχρονα ένα δημόσιο αίτημα δικαίωσης και απόδοσης ευθυνών για μια υπόθεση που συγκλόνισε το πανελλήνιο.

Η δίκη μετά από τρεις αναβολές – Παρόντες οι κατηγορούμενοι, παρούσα και η οικογένεια του θύματος

Η δίκη για τον θάνατο του πρώην υπουργού ξεκίνησε στις 22 Σεπτεμβρίου 2025, στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Χαλκίδας, έπειτα από τρεις αλλεπάλληλες αναβολές. Στο εδώλιο κάθισαν δύο ψαράδες από την Ερέτρια, οι οποίοι κατηγορούνται για ανθρωποκτονία από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, από κοινού.

Η οικογένεια του Σήφη Βαλυράκη – η σύζυγός του και τα δύο παιδιά του – δήλωσε παράσταση προς υποστήριξη της κατηγορίας, με τη νομική εκπροσώπηση της δικηγόρου Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία δήλωσε:

«Ζητούμε την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης και πιστεύουμε ότι αυτό θα επιτευχθεί μέσα από τη δικαστική διαδικασία.»

Αντίθετα, οι δύο κατηγορούμενοι αρνήθηκαν τις κατηγορίες, επιμένοντας στην αθωότητά τους. Ο πρώτος εκ των δύο υποστήριξε:

«Είμαι ψαράς από παιδί, από τα οκτώ μου χρόνια βρίσκομαι στη θάλασσα. Αυτή είναι η δουλειά μου, δεν έχω πειράξει ποτέ κανέναν.»

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο αδερφός του, δήλωσε:

«Είμαστε αθώοι, βρισκόμασταν σπίτι μας για φαγητό, έχουμε μάρτυρες.»

Το κατηγορητήριο: Λογομαχία, επικίνδυνοι ελιγμοί και θανατηφόρο χτύπημα

Η υπόθεση του θανάτου του Σήφη Βαλυράκη στις 24 Ιανουαρίου 2021, στην θαλάσσια περιοχή της Ερέτριας, από την πρώτη στιγμή προκάλεσε έντονα ερωτήματα για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έχασε τη ζωή του.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ο πρώην υπουργός, αφού είχε βγει με το φουσκωτό του σκάφος «ΜΙΝΑ» για ψαροντούφεκο, φέρεται να ήρθε σε λεκτική αντιπαράθεση με τους δύο ψαράδες που επέβαιναν στο αλιευτικό σκάφος τους.

Όπως περιγράφεται στη δικογραφία:

«Ενεργώντας επικίνδυνους ελιγμούς με το αλιευτικό σας γύρωθεν του φουσκωτού του σκάφους, διαπληκτιστήκατε μαζί του και στη συνέχεια, με τη χρήση ενός ξύλινου κονταριού, τον πλήξατε στο άνω μέρος του σώματός του τουλάχιστον 2-3 φορές, με αποτέλεσμα αυτός να πέσει χωρίς τη θέλησή του στη θάλασσα.»

Η περιγραφή συνεχίζεται με τη βαριά κατηγορία της εγκατάλειψης του θύματος:

«Μόλις αντιληφθήκατε ότι ο Ιωσήφ Βαλυράκης έπεσε στη θάλασσα χτυπώντας στην προπέλα των εν κινήσει σκαφών, απομακρυνθήκατε από το σημείο, εγκαταλείποντάς τον αβοήθητο και χωρίς να παράσχετε οποιαδήποτε πληροφορία, καίτοι καλώς γνωρίζατε ότι αναζητείτο από τις λιμενικές Αρχές, παρεμποδίζοντας οποιαδήποτε έγκαιρη σωστική ενέργεια.»

Η πολιτική και ανθρώπινη διάσταση της δίκης – Το βάρος της αλήθειας και της μνήμης

Ο Σήφης Βαλυράκης, μαχητής της δημοκρατίας, πολιτικός κρατούμενος της χούντας, ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργός, υπήρξε μια εμβληματική φυσιογνωμία της μεταπολίτευσης. Ο θάνατός του, υπό αδιευκρίνιστες για καιρό συνθήκες, άνοιξε ένα εθνικό τραύμα που η ελληνική δικαιοσύνη καλείται σήμερα να επουλώσει.

Η παρούσα δίκη δεν είναι απλώς μια ακόμη ποινική υπόθεση. Είναι μια μάχη για την αλήθεια, τη δικαίωση και τον σεβασμό στη μνήμη ενός ανθρώπου που αφιέρωσε τη ζωή του στον δημόσιο βίο, ακόμα και με προσωπικό κόστος.

Η οικογένεια του Σήφη Βαλυράκη δηλώνει παρούσα και αμετακίνητη στο αίτημα να αποδοθούν ευθύνες και να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Από την άλλη πλευρά, οι κατηγορούμενοι αρνούνται κατηγορηματικά κάθε εμπλοκή.

Ακολουθεί το άρθρο του Σήφη Βαλυράκη το οποίο μοιράστηκε η Μίνα Παπαθεωδόρου – Βαλυράκη:

Ηλιόλουστη μέρα του Απρίλη, χαρά θεού στην Φλωρεντία. Στην Piazza Della Signoria, μπροστά στο μπρούτζινο άγαλμα του Τσελίνι, που αναπαριστά τον μυθικό Περσέα να κρατά ψηλά το κομμένο κεφάλι της Μέδουσας, απολαμβάνω τον καφέ μου. Ανακαλώ στην μνήμη τα περασμένα και προβληματίζομαι για τα μελλούμενα.
Θυμάμαι την 21 Απριλίου του 1967 στην Ελλάδα, το ξενοκίνητο πραξικόπημα των συνταγματαρχών. Θυμάμαι την αντίσταση κατά της στρατιωτικής δικτατορίας, την σύλληψη μου από την ασφάλεια, την απομόνωση, την «ανάκριση», την πολύμηνη «περιποίηση» από την περιβόητη στρατιωτική αστυνομία στο ΕΑΤ – ΕΣΣΑ, την βαριά καταδίκη μου από το έκτακτο στρατοδικείο, την φυλακή.
Θυμάμαι την απόδραση μου από τις φυλακές της Κέρκυρας την νύκτα 19 Μαΐου 1971,τον τραυματισμό στο πέσιμο από το πανύψηλο εξωτερικό τοίχο της φυλακής, του συντρόφου μου Μπάμπη Γεωργακάκη, από την Κοξαρέ του Ρεθύμνου. Θυμάμαι το νυκτερινό πέρασμα στα παγωμένα ρεύματα, κολυμπώντας στο στενό από την Κέρκυρα στην Αλβανία, την σύλληψη μου από την συνοριακή περίπολο των Αλβανών στρατιωτών.
Δεν μπορώ να ξεχάσω την τρίχρονη καταδίκη μου από «λαϊκό δικαστήριο» στους Άγιους Σαράντα για τη παραβίαση των αλβανικών συνόρων, τους 18 μήνες στο «σταλινικό» στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας της Αλβανίας στο Fierι (περιγραφή Σολζενίτσιν στο βιβλίο του «Μια ημέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς»). Δεν ξεχνώ τον πόνο της πείνας, το ψωμί με πριονίδι, τον πόνο του κρύου βουτηγμένοι στην λάσπη του χειμώνα, την αφόρητη ζέστη κάτω από τη κυματοειδή αμιαντοσανίδα της σκεπής του αλβανικού στρατοπέδου το καλοκαίρι, τα ζωύφια που έστηναν χορό στην ανιπλυσιά μας.
Νοέμβριος 1973, στα μεγάφωνα προπαγάνδας του Emver Hotza χλιαρή αναφορά, ταραχές στο πολυτεχνείο στην Αθήνα, υπάρχουν νεκροί και τραυματίες. Αλλαγή φρουράς στην Αθήνα, πέφτει ο δικτάτορας συνταγματάρχης Παπαδόπουλος. Έρχεται ο Δικτάτορας ταξίαρχος Ιωαννίδης. Θεαματική αλλαγή στην συμπεριφορά των Αλβανών. Ο ίδιος αυτοπροσώπως, ο διοικητής του στρατοπέδου με καλεί στο γραφείο του! Μου ανακοινώνει «επισήμως» πως η Αλβανική Βουλή (kouventipopulor) μου χαρίζει το υπόλοιπο της ποινής μου, με διαβεβαιώνει ότι ελευθερώνομαι, ούτε αυτός το πίστευε!
Με «εξαφανίζουν» στο πουθενά, με παχαίνουν με υπερσίτιση, με ντύνουν με κουστούμι «μιας χρήσης» και με φορτώνουν«cargo» με απόλυτη μυστικότητα, την τελευταία στιγμή στο μικρό ελικοφόρο UPI χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα, με ένα πεντοδόλαρο στο χέρι και «τράνζιτ» στο αεροδρόμιο της Ρώμης, Fumitsino.
Ήμουν ελεύθερος, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Από το αεροδρόμιο της Ρώμης επικοινωνώ με τη Στοκχόλμη, την έδρα μου και η είδηση της απελευθέρωσης μου γίνεται γνωστή στους συναγωνιστές μου.
Οι καραμπινιέροι με φιλοξενούν στο τμήμα ασφαλείας του Fumitsino, μεταφέροντας μου το καλωσόρισμα και τις ευχές του προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας. Ο Αλέκος Παναγούλης με την Οριάνα Φαλάτσι με βρίσκουν πρώτοι λίγο μετά τα μεσάνυχτα, αγκαλιές και φιλιά, «μου θυμίζεις μυρωδιά φυλακής» μου λέει ο Αλέκος.
Το πρωί, με ειδική άδεια της Ιταλικής κυβέρνησης, με βγάζει από το αεροδρόμιο η Αμαλία Φλέμινγκ. Η Αμαλία με φιλοξενεί στο σπίτι της στη Ρώμη με λίγες από τις γάτες της. Ο μουσμούσης της είχε μήνη αιχμάλωτος στην Αθήνα.
Η συνάντηση μου με τον ενθουσιώδη Ανδρέα Παπανδρέου, στη σκιά του Περσέα να κραδαίνει το κομμένο κεφάλι της Μέδουσας, ολοκληρώνει τα καλωσορίσματα. Υπήρχε δουλειά να γίνει, το αντιδικτατορικό κίνημα, ο αγώνας για την δημοκρατία δεν περιμένει, οφείλαμε να ξανακερδίσουμε την χώρα μας.

Σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με νέες απειλές, νέες προκλήσεις και νέα ζητήματα. Η περιοχή μας ανακατατάσσεται, μπαίνουν άλλα πιεστικά δεδομένα, τα Εθνικά μας Θέματα, οι δανειστές, η μειωμένη κυριαρχία, τα δημοσιονομικά και θεσμικά ελλείμματα, το δυσβάστακτο δημόσιο χρέος, η ανάγκη για παραγωγικές θέσεις εργασίας, η ύφεση, η φτώχεια. Η Ελλάδα, η χώρα μας βρίσκεται σε πολιορκία. Ο Περσέας καλείται να αναμετρηθεί ξανά με την Μέδουσα. Είναι απολύτως αναγκαία η Εθνική Συνεννόηση. Να ξεπεράσουμε το εγώ, να επιστρατεύσουμε το εμείς. Να ξανακερδίσουμε με νέους αγώνες και θυσίες την πατρίδα μας.

Δεν μπορούν όλοι να πληρώσουν. Και το σεβόμαστε.

Αν βρίσκεσαι σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, συνέχισε να μας διαβάζεις δωρεάν. Η ενημέρωση πρέπει να παραμένει προσβάσιμη για όλους.

Αν όμως μπορείς, στήριξέ μας σήμερα. Ορίστε δύο καλοί λόγοι για να το κάνεις:

  1. Η στήριξή σου ενισχύει άμεσα την ποιότητα και την ανεξαρτησία της δημοσιογραφίας μας.
  2. Κοστίζει λιγότερο από έναν καφέ και η διαδικασία διαρκεί λιγότερο από 1 λεπτό.

Επίλεξε σήμερα να γίνεις συνδρομητής ή δωρητής.

Γίνε συνδρομητής

Σας ευχαριστούμε θερμά.

Ακολουθήστε το agonaskritis.gr στο Google News, στο facebook και στο twitter και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις - Γίνετε συνδρομητές!

Αγώνας της Κρήτηςhttp://bit.ly/agonaskritis
Ο “Αγώνας της Κρήτης” εκδόθηκε στις 8 Ιουλίου του 1981. Είναι η έκφραση μιας πολύχρονης αγωνιστικότητας. Έμεινε όλα αυτά τα χρόνια σταθερός στη διακήρυξή του για έγκυρη – έγκαιρη ενημέρωση χωρίς παρωπίδες. Υπηρετεί και προβάλλει, με ευρύτητα αντίληψης, αξίες και οράματα για μία καλύτερη κοινωνία. Η βασική αρχή είναι η κριτική στην εξουσία όποια κι αν είναι αυτή, ιδιαίτερα στα σημεία που παρεκτρέπεται από τα υποσχημένα, που μπερδεύεται με τη διαφθορά, που διαφθείρεται και διαφθείρει. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που η εφημερίδα έμεινε μακριά από συσχετισμούς και διαπλοκές, μακριά από μεθοδεύσεις και ίντριγκες.

Τελευταία Νέα

Περισσότερα σαν αυτό
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Μπαράζ σεισμικών δονήσεων ανοιχτά των Χανίων – Η γεωγραφική κατανομή των Ρίχτερ

Έντονη σεισμική κινητικότητα καταγράφεται τις τελευταίες ώρες στον θαλάσσιο...