H Σοφία Σακοράφα, επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΜέΡΑ25, βρέθηκε την Τετάρτη 3 Μαΐου στα Χανιά. Με αφορμή αυτή της την επίσκεψη προχωρήσαμε σε μία συνέντευξη μαζί της.
Η Σοφία Σακοράφα έχει αφήσει το αποτύπωμά της σε πολλά επίπεδα. Ήταν μία αθλήτρια που έχει γράψει τη δική της ιστορία στον ελληνικό στίβο αφού το 1982, στις 26 Σεπτεμβρίου, σε μία εποχή που ο ελληνικός στίβος δεν είχε πολλές επιτυχίες, από τα Χανιά, στα πλαίσια των Βενιζέλειων Αγώνων, έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ στον ακοντισμό γυναικών με 74,20 μέτρα, ως η πρώτη ελληνίδα που το καταφέρνει. Το δέσιμό της με τον τόπο μας εξ αυτού του γεγονότος παραμένει ιδιαίτερο και κρατά έως σήμερα.
Η Σοφία Σακοράφα όμως δεν υπήρξε μόνο αθλήτρια. Ήδη από τα μαθητικά της χρόνια ήταν ενεργή πολιτικά συμμετέχοντας σε κινήματα για την ειρήνη και την ισότητα ενώ από το 1993 ανέλαβε θέση ειδικού συμβούλου του Υφυπουργού Αθλητισμού για θέματα στίβου.
Για τα επόμενα 12 χρόνια ενεργοποιήθηκε στην τοπική αυτοδιοίκηση ως δημοτική σύμβουλος στο Δήμο Αθηνών και Αμαρουσίου με ορόσημο της δράσης της την εναντίωσή της στη δημιουργία του Mall Athens.
To 2000 εκλέγεται βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ και παρέμεινε βουλευτής έως το 2010 όταν και αποχώρησε καταψηφίζοντας το πρώτο μνημόνιο και το καθεστώς επιτροπείας της χώρας. Ως ανεξάρτηση βουλευτής εισηγείται την σύσταση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου και αγωνίζεται μαζί με τις δυνάμεις της Αριστεράς για τη συγκρότηση αντιμνημονιακού μετώπου.
Δύο χρόνια μετά ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ εκλέγεται βουλευτής Β’ Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατόπιν, στις ευρωεκλογές του 2014 εκλέγεται ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ από τον οποίο αποχωρεί τον Σεπτέμβρη του 2015 μετά τον συμβιβασμό του Ιουλίου του 2015 και την υπογραφή του τρίτου μνημονίου.
Η Σοφία Σακοράφα είναι ιδιαίτερα γνωστή και για τους διαρκείς αγώνες της για το Παλαιστινιακό ζήτημα.
Αίσθηση διεθνώς είχε κάνει η απόφασή της το 2004, να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας με τη φανέλα της Παλαιστίνης. Επισκέφθηκε τον ιστορικό ηγέτη της Παλαιστίνης Γιασέρ Αραφάτ στην αποκλεισμένη τότε Μουκάτα ο οποίος και της απένειμε τιμής ένεκεν την Παλαιστινιακή υπηκοότητα.
Παραμένει και σήμερα θερμή υποστηρίκτια του αγώνα του Παλαιστινιακού λαού του οποίου τον αγώνα τον συνδέει με τον αγώνα της Κύπρου για επανένωση.
Πλέον, δίνει τον αγώνα της μέσα από το ΜέΡΑ25.
Στη συνέντευξη που μας έδωσε η κ. Σακοράφα απάντησε σε μία σειρά ερωτήματα που αφορούν την Κρήτη αλλά και σε σχέση με την ελλαδική και διεθνή επικαιρότητα.
“Η ερήμωση της ελληνικής επαρχίας, έχει πάρει δραματικές διαστάσεις”, λέει η κ. Σακοράφα και τονίζει ότι “αιτία είναι, βέβαια, οι συνειδητά ακολουθούμενες αντιαναπτυξιακές πολιτικές”:
“Οι αναπτυξιακοί δείκτες ευημερούν μόνο στο βαθμό που αποτυπώνουν τα συμφέροντα και τα κέρδη ενός στενού κύκλου της ολιγαρχίας, με το προϊόν της κερδοφορίας τους να φεύγει κατευθείαν, στο μεγαλύτερο μέρος του, στο εξωτερικό. Όλη η υπόλοιπη ελληνική κοινωνία ζει την τραγική πραγματικότητα, για την οποία είναι προφανές ότι δεν μπορεί να υπάρξει αναστροφή εάν δεν υπάρξει ριζική πολιτική ανατροπή.”
Σχετικά με το έγκλημα στα Τέμπη και την προοπτική δημιουργίας γραμμής τρένου στην Κρήτη μετά από όσα συνέβησαν είπε ότι “δεν φταίει το τρένο, φταίνε οι πολιτικές”. Για να εξηγήσει:
“Ο κατακερματισμός υποδομών, δικτύου και μεταφορικού έργου. Η ιδιωτικοποίηση με ευτελές τίμημα σε μια εταιρεία που δεν έχει δυνατότητα για την παραμικρή επένδυση. Και ένα πολιτικό προσωπικό αποφασισμένο να εξυπηρετήσει απόλυτα αυτή την κατάσταση”.
Η κ. Σακοράφα σχολίασε και τα όσα είπε ο πρωθυπουργός από τα Χανιά σχετικά με τις αυξήσεις στους μισθούς και τη μείωση της ανεργίας αμφισβητώντας το αφήγημα στον πυρήνα του αλλά παραθέτωντας και στοιχεία. Όπως είπε:
“Μόλις προχθές, η έκθεση του ΟΟΣΑ λέει ότι στην Ελλάδα ο μέσος ονομαστικός μεικτός μισθός το 2022 αυξήθηκε κατά 1,5%, αλλά ο μέσος πραγματικός μισθός μειώθηκε κατά 7,4%. Και βγαίνει ο Πρωθυπουργός και λέει ότι κάνει λάθος ο ΟΟΣΑ γιατί δεν έχει τα ακριβή στοιχεία”
Εκφράζει την “σαφή και αδιαπραγμάτευτη” αντίθεση στις εξορύξεις του ΜέΡΑ 25 λέγοντας ότι “ο πλανήτης, στην πραγματικότητα, δεν μπορεί να έχει άλλο δρόμο από τον προσανατολισμό στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας” ενώ ειδικά για την Κρήτη ανέφερε ότι “οι σχεδιαζόμενες εξορύξεις στην Κρήτη σε βάθη 3 έως 5 χιλιομέτρων έχουν τεράστιους περιβαλλοντικούς κινδύνους… Υπάρχει ακόμα σημαντική πιθανότητα ατυχήματος κατά την εξόρυξη, που θα είναι απόλυτα καταστροφική για τον τουρισμό, την αλιεία και συνολικά για την οικονομία της Κρήτης”.
Η κ. Σακοράφα θεωρεί επικίνδυνα απλουστευτική την ταύτιση του Παλαιστινιακού με το Ουκρανικό τονίζοντας ότι “η Ελλάδα έχει εγκαταλείψει τις παραδοσιακές πολιτικές και ανθρωπιστικές θέσεις της για το Παλαιστινιακό, κατ’ εντολή προφανώς των μεγάλων συμμάχων, αρχής γενομένης από την κυβέρνηση Σαμαρά, με πολιτικές δήθεν συμμαχίας με το εγκληματικό κράτος του Ισραήλ. Πολιτικές που συνέχισαν και η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και αυτή του κ. Μητσοτάκη, η οποία, μάλιστα, έχει αλλάξει και την πάγια στάση της χώρας στα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ”.
Σύμφωνα με την κ. Σακοράφα, “η αλλαγή αυτή καθορίζει και την όποια αξιοπιστία μας απέναντι στο διεθνές δίκαιο και στα θέματά μας με την Τουρκία.Το διακύβευμα, λοιπόν, είναι η καταδικαστική απώλεια της αξιοπιστίας μας, όταν π.χ. για το Ουκρανικό κάνουμε επίδειξη δήθεν αποφασιστικότητας αλλά δεν νιώθουμε την υποχρέωση αποφασιστικότητας για το Παλαιστινιακό ή ακόμα και για το Κυπριακό”.
Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη της Σοφίας Σακοράφα στον “Αγώνα της Κρήτης”:
ΕΡΩΤΗΣΗ: Η Κρήτη έχει καλούς ρυθμούς ανάπτυξης και τους χαμηλότερους δείκτες στη χώρα στην οικονομική ανισότητα. Όμως την ίδια στιγμή η ύπαιθρος ερημώνει. Χωριά που μέχρι πρόσφατα είχαν πολλές εκατοντάδες κατοίκους έχουν αδειάσει. Σχολεία κλείνουν. Και αυτά που μένουν ακόμα λειτουργικά υποβαθμίζονται ωθώντας τους λίγους νέους που επιλέγουν με κόστος να παραμείνουν να επιλέγουν και αυτοί τον δρόμο της εξόδου. Έχει η Νέα Δημοκρατία κάποιο σχέδιο για αντιστροφή αυτής της πραγματικότητας ή θεωρεί ότι κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό και ίσως δεν είναι και επιθυμητό; Πώς μπορεί να δημιουργηθεί προοπτική ώστε να επιλέξουν οι νέοι να κτίσουν τη ζωή τους στην επαρχία;
Σοφία Σακοράφα: Η κατάσταση που περιγράφετε αποκτά μεγαλύτερη αξία εάν σκεφτεί κανείς ότι η Κρήτη είναι ένας τόπος φύσει και θέσει προνομιακός. Όλοι καταλαβαίνουμε πόσο χειρότερα είναι τα πράγματα στην υπόλοιπη Ελλάδα. Αυτά τα φαινόμενα, και ιδίως η ερήμωση της ελληνικής επαρχίας, έχει πάρει δραματικές διαστάσεις. Η αιτία είναι, βέβαια, οι συνειδητά ακολουθούμενες αντιαναπτυξιακές πολιτικές.
Οι αναπτυξιακοί δείκτες ευημερούν μόνο στο βαθμό που αποτυπώνουν τα συμφέροντα και τα κέρδη ενός στενού κύκλου της ολιγαρχίας, με το προϊόν της κερδοφορίας τους να φεύγει κατευθείαν, στο μεγαλύτερο μέρος του, στο εξωτερικό. Όλη η υπόλοιπη ελληνική κοινωνία ζει την τραγική πραγματικότητα, για την οποία είναι προφανές ότι δεν μπορεί να υπάρξει αναστροφή εάν δεν υπάρξει ριζική πολιτική ανατροπή.
Αν με ρωτάτε για σχέδιο της Νέας Δημοκρατίας, βεβαίως και έχει σχέδιο. Και είναι αυτό ακριβώς που οδηγεί σε αυτή την απαράδεκτη πραγματικότητα. Για την κυρίαρχη πολιτική,οικονομία δεν είναι η ενίσχυση της πρωτογενούς παραγωγής, δεν είναι τα κίνητρα στους νέους για επαγγελματική αποκατάσταση, δεν είναι τίποτα που να αντιστοιχεί σε πραγματική οικονομία. Πανηγυρίζουν μόνο για τους δείκτες που αποτυπώνουν τη ριζική αναδιανομή του εθνικού πλούτου, προς όφελος πολύ συγκεκριμένων συμφερόντων.
Αυτή η κυριαρχία του συστήματος της διαπλοκής – που εμείς, το ΜέΡΑ25, έχουμε πολύ συγκεκριμένα καταγγείλει τόσες φορές και μέσα στη Βουλή – είναι που αλυσοδένει την ελληνική κοινωνία και την οικονομία της χώρας. Εγώ, προσωπικά, είμαι βέβαιη ότι ο κόσμος έχει πλέον πλήρη συνείδηση αυτών των πραγμάτων. Και θα συμπεριφερθεί ανάλογα…
ΕΡ.: κ. Σακοράφα, το κόμμα σας έχει ταχθεί πολλές φορές υπέρ της δημιουργίας γραμμής τρένου στην Κρήτη. Μετά την καταστροφή των Τεμπών, παραμένετε υπέρ; Πώς πρέπει να γίνει ώστε να διασφαλίσουμε ότι ένα τέτοιο “έγκλημα” δε θα ξανασυμβεί;
Σ.Σ.: Είδατε που μας έχει οδηγήσει η σύγχρονη ελληνική πολιτική πραγματικότητα ; Να τίθεται σε αμφισβήτηση το προφανές και πασίγνωστο : ότι το τρένο, πέρα από το πιο οικονομικό, είναι και το πιο ασφαλές μέσο μεταφοράς. Δεν φταίει το τρένο λοιπόν. Και εδώ φταίνε οι πολιτικές. Ο κατακερματισμός υποδομών, δικτύου και μεταφορικού έργου.
Η ιδιωτικοποίηση με ευτελές τίμημα σε μια εταιρεία που δεν έχει δυνατότητα για την παραμικρή επένδυση. Και ένα πολιτικό προσωπικό αποφασισμένο να εξυπηρετήσει απόλυτα αυτή την κατάσταση. Μέχρι του σημείου να μην επενδύσουν όσα οι αρχικές συμβάσεις προέβλεπαν και να σέρνεται π.χ. ανολοκλήρωτο το σύστημα τηλεδιοίκησης επί τόσα χρόνια.Αν προσθέσετε σε αυτά και το αισχρό κυβερνητικό πελατειακό σύστημα, έχετε την πλήρη εικόνα για το τι πρέπει να αλλάξει για να ξαναποκτήσουν στην Ελλάδα την πραγματική τους αξία οι ζωές των ανθρώπων.
Και βέβαια, επιμένουμε στη θέση μας για το τρένο στην Κρήτη σαν μέσο με δυνατότητες ασφαλούς και οικονομικής μεταφοράς μεγάλης δυναμικής σε όγκο και χωρητικότητα. Θα πω, ενδεικτικά, ότι τώρα όλοι αναγνωρίζουν το λάθος που έγινε στη σύξευξη Ρίου-Αντιρρίου, όπου παραλείφθηκε η σιδηροδρομική γραμμή. Αλλά οι παραλείψεις αυτές δεν είναι καθόλου αθώες. Υπηρετούν, και πάλι, πολύ συγκεκριμένα συμφέροντα.
ΕΡ.: Ο κ. Μητσοτάκης στην ομιλία του στα Χανιά περίπου περιέγραψε μία χώρα που βρίσκεται σε περίοδο μεγάλης άνθησης με μεγάλες αυξήσεις σε μισθούς και αύξηση του αριθμού θέσεων εργασίας. Όμως την ίδια στιγμή οι θέσεις εργασίας που δημιουργούνται δεν μπορούν να κρατήσουν τους νέους ανθρώπους με ικανότητες που επιλέγουν και φεύγουν από τη χώρα μόλις αποκτούν πτυχία, ενώ ζούμε μια «Μεγάλη Παραίτηση» στα νοσοκομεία και στις δομές υγείας. Επίσης, η ακρίβεια σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο ενώ το κόστος της στέγασης έχει εκτοξευθεί. Τελικά, ποιοι αριθμοί περιγράφουν την αλήθεια;
Σ.Σ.: Θα μου επιτρέψετε να πω ότι την αλήθεια την περιγράφει μόνο η ειλικρινής αίσθηση του κάθε πολίτη. Αλήθεια είναι ο αγώνας και η αγωνία για επιβίωση όλο και μεγαλύτερου μέρους, της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας.
Ο μισθός ή το εισόδημα του επαγγελματία που δεν φτάνει ούτε για τις βασικές υποχρεώσεις,που δεν μπορούν να βγάλουν το μήνα. Οι αριθμοί για τις νέες θέσεις εργασίας, για παράδειγμα, ποια αλήθεια αποτυπώνουν, όταν αφορούν σε μειωμένη απασχόληση ; όταν χρειάζεσαι τουλάχιστον δύο τέτοιες δουλειές για να πάρεις τον βασικό μισθό, που έτσι κι αλλιώς είναι ανεπαρκής ;
Αλλά, μια και μιλάμε για αριθμούς, ας δούμε τι έγινε μόλις προχθές : η έκθεση του ΟΟΣΑ λέει ότι στην Ελλάδα ο μέσος ονομαστικός μεικτός μισθός το 2022 αυξήθηκε κατά 1,5%, αλλά ο μέσος πραγματικός μισθός μειώθηκε κατά 7,4%.
Και βγαίνει ο Πρωθυπουργός και λέει ότι κάνει λάθος ο ΟΟΣΑ γιατί δεν έχει τα ακριβή στοιχεία. Τα “ακριβή στοιχεία”, προφανώς δεν τα έχει ο ΟΟΣΑ ούτε η Γιούροστατ ούτε η ΕΛΣΤΑΤ, τα έχει μόνο το Μαξίμου και το σύστημα εσωτερικής προπαγάνδας, με τα κανάλια και τις ελεγχόμενες εφημερίδες. Είναι εντυπωσιακό το επίπεδο της παρακμής πλέον. Σε κάθε περίπτωση, ούτε η κατασκευή αριθμητικών στοιχείων ούτε η άρνηση των πραγματικών μπορούν να αναιρέσουν αυτό που βιώνει η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών.
ΕΡ.: Το ΜέΡΑ25 πολλές φορές έχει εκφράσει τη θέση ότι είναι καλύτερα να μην ξεκινήσει καμία εξόρυξη για πολλούς λόγους, ένας εξ αυτών ιδιαίτερα σημαντικός, για να μην αυξήσουμε τον κίνδυνο κάποιας σύγκρουσης με την Τουρκία, αφού άλλωστε αυτό έχει συμβεί στο παρελθόν σε άλλα σημεία του πλανήτη με παρόμοια αφορμή. Στην πιθανότητα όμως να υπάρξει συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών για εξόρυξη – κάτι που θα εξαλείψει τις πιθανότητες σύγκρουσης – ποια είναι η θέση σας; Αν κι εφόσον η εκμετάλλευση αυτών των πηγών ευνοούσε το λαϊκό εισόδημα και μείωνε το κόστος της ενέργειες, θα παραμένατε ενάντια;
Σ.Σ.: Η αντίθεσή μας στις εξορύξεις είναι σαφής και αδιαπραγμάτευτη και είναι θέση αρχής. Ο πλανήτης, στην πραγματικότητα, δεν μπορεί να έχει άλλο δρόμο από τον προσανατολισμό στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Γι’ αυτό εξάλλου και διεθνώς εγκαταλείπονται οι εξορύξεις, αλλά στην Ελλάδα με τη γνωστή χρονοκαθυστέρηση, για να μην πω σκέτη καθυστέρηση, μιλάμε γι’ αυτές ακόμα και μετά το 2020. Όσο και όπου γίνεται ακόμα λόγος για εξορύξεις, αυτός συντηρείται μόνο για χάρη των σχεδίων και των συμφερόντων των εταιρειών εκμετάλλευσης, που είναι διεθνείς κολοσσοί.
Εδώ είναι χαρακτηριστική και η περίπτωση της Κρήτης. Οι σχεδιαζόμενες εξορύξεις στην Κρήτη σε βάθη 3 έως 5 χιλιομέτρων έχει τεράστιους περιβαλλοντικούς κινδύνους, και αυτό δεν είναι φιλολογία.Ήδη υπάρχει τεράστια ζημιά στη θαλάσσια πανίδα από τις ηχοβολιστικές έρευνες. Υπάρχει ακόμα σημαντική πιθανότητα ατυχήματος κατά την εξόρυξη, που θα είναι απόλυτα καταστροφική για τον τουρισμό, την αλιεία και συνολικά για την οικονομία της Κρήτης.
Από το άλλο μέρος, η διεθνής εμπειρία δείχνει, χωρίς καμία εξαίρεση ότι από την εκμετάλλευση των εξορύξεων, πέρα από τα κέρδη των κολοσσών που είπα πριν, δεν έχουν κανένα ουσιαστικό όφελος ούτε οι εθνικές ούτε οι τοπικές οικονομίες που τις φιλοξενούν. Επομένως, θα μου επιτρέψετε λοιπόν να πω ότι αποτελεί ασυγχώρητη αφέλεια να ελπίζει κανείς ότι μπορεί από τις εξορύξεις να “ευνοηθεί το λαϊκό εισόδημα” και, αντίστοιχα, καθαρή απάτη το να υποθάλπει κανείς τέτοιες προσδοκίες.
ΕΡ.: Στα Χανιά, στις βάσεις της Σούδας, δεν έχει υπάρξει κάποιο αντίστοιχο ατύχημα όπως τα Τέμπη. Κι ευτυχώς. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν συντρέχουν σοβαρά ζητήματα ασφαλείας, ούτε σημαίνει ότι γίνονται σεβαστοί οι περιβαλλοντικοί όροι για τη λειτουργία τους. Αν οι ελληνικές αρχές δεν κάνουν τη δουλειά τους για να διαπιστώνουν τη μόλυνση και την ελλιπή τήρηση των μέτρων ασφαλείας, δε σημαίνει κιόλας ότι δεν υπάρχει μόλυνση ή ότι δεν υπάρχει έλλειμμα ασφάλειας. Πρόσφατα, οι Reporters United, μία ομάδα δημοσιογράφων από μεγάλα ΜΜΕ της Ευρώπης προχώρησε σε μία πολύ σημαντική αποκάλυψη σχετικά με τις πολλές εκατοντάδες σημεία στην Ευρώπη όπου παρουσιάζεται μόλυνση από “αιώνια χημικά”. Η αρχική αποκάλυψη είχε γίνει στις ΗΠΑ μέσω της 15ετους δικαστικής μάχης του δικηγόρου Rob Bilott εναντίον της εταιρείας DuPont, όμως τα τελευταία χρόνια το επίκεντρο της προσοχής βρίσκεται σε μεγάλο αριθμό στρατιωτικών βάσεων που έχουν μολυνθεί από αιώνια χημικά. Στην Ελλάδα, μεταξύ των σημείων που είναι πιθανή η μόλυνση είναι και οι βάσεις στα Χανιά, στις οποίες όμως οι ελληνικές αρχές ποτέ δεν έχουν κατορθώσει να προβούν σε ελέγχους, λόγω και του ειδικού καθεστώτος λειτουργίας τους. Ποια είναι η θέση σας; Τι πρέπει να γίνει;
Σ.Σ.: Έχετε δίκιο ότι αυτές οι «αιώνιες χημικές ουσίες», οι PFAS, όπως λέγονται, που συσσωρεύονται τόσο στο περιβάλλον όσο στους ιστούς των έμβιων οργανισμών είναι ένα τεράστιο πρόβλημα για όλον τον πλανήτη. Παραγόμενες από τα μέσα του 20ου αιώνα, συσσωρεύονται διαρκώς, σαν αιώνιοι ρύποι που είναι πολύ δύσκολο να διασπαστούν. Εξάλλου για πολλές από αυτές δεν έχει ακόμα αναλυθεί η πλήρης σύνθεσή τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι τελευταίες επίσημες καταγραφές δείχνουν ότι υπάρχουν πάνω από 5.000 τέτοιες ενώσεις PFAS αλλά οι επιστήμονες γνωρίζουν την ακριβή σύσταση μόνο των 70 από αυτές.
Γνωρίζουμε πάντως ότι είναι παράγωγα της βιομηχανίας αλλά και ειδών καθημερινής χρήσης ενώ έχουν διεισδύσει στη διατροφική αλυσίδα και στο πόσιμο νερό. Μάλιστα, στην Ελλάδα, έχουν εντοπιστεί σε μεγάλη συγκέντρωση και στον Ασωπό, στην Ψυττάλεια, στη Βοιωτία και σε χώρους υγειονομικής ταφής απορριμμάτων σε Κιλκίς, Σέρρες, Κοζάνη, Ορεστιάδα, Μυτιλήνη, Χίο και Ηράκλειο. Αρκεί να πούμε ότι με βάση τις σχετικές μελέτες τα PFAS κοστίζουν κάθε χρόνο μεταξύ 52 και 84 δισ. ευρώ στα συστήματα υγείας της Ευρώπης. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότιείναι επιβλαβείς, και για το περιβάλλον και για την ανθρώπινη υγεία, ιδίως λόγω της διαρκώς συσσώρευσής τους.
Η προφανής αντιμετώπιση του προβλήματος έχει δύο πυλώνες: πρώτον την αναγκαία απαγορευτική αναμόρφωση της βιομηχανικής παραγωγής και δεύτερον κάποιος πρέπει να αναλάβει το μεγάλο κόστος της αποδόμησης των ήδη σωρευμένων. Δεν φαντάζομαι να νομίζει κανείς ότι μπορεί αυτή την αντιμετώπιση να την αναλάβει η περίφημη ιδιωτική πρωτοβουλία. Μόνο με διεθνή ενεργοποίηση και συνεργασία μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα αλλά και με ανυποχώρητη αποφασιστικότητα από τις εθνικές κυβερνήσεις.
ΕΡ.: Τεχνητή νοημοσύνη. Τους τελευταίους μήνες έχει γίνει όλο και περισσότερο μέρος της καθημερινής συζήτησης λόγω των μεγάλων προόδων που έχουν επιτευχθεί. Όμως και οι προβληματισμοί είναι πολύ μεγάλοι αφού είναι πολύ ισχυρές τεχνολογίες με τεράστιο αντίκτυπο στην κοινωνική λειτουργία αλλά και σε μία σειρά επαγγέλματα που ελέγχονται όμως από ελάχιστες πανίσχυρες εταιρείες. Πέραν των κινδύνων που υπάρχουν από την κακή χρήση τους ή από την αδυναμία αποτελεσματικού ελέγχου, υπάρχει και το ζήτημα του δημοκρατικού ελέγχου και του ποιος επιτρέπεται να έχει τέτοια δύναμη στα χέρια του. Το ΜέΡΑ25 έχει θέση για αυτά τα ζητήματα; Ακολουθεί τις εξελίξεις; Πώς θα μπορούσαν αυτές οι τεχνολογίες να φανούν χρήσιμες στην ανθρωπότητα;
Το ερώτημά σας είναι τόσο ευρύ που δεν μπορεί να χωρέσει σε μια απάντηση σε τούτη τη συνέντευξη. όποιος έχει περισσότερο ενδιαφέρον μπορεί να αναζητήσει στην ιστοσελίδα του ΜέΡΑ25 την πλήρη έκθεση και ανάλυση των θέσεών μας.
Εντελώς κωδικοποιημένα και εισαγωγικά, μπορώ εδώ να πω τα εξής : Οι σύγχρονες τεχνολογίες, εκτός από τη ψηφιακή, και ιδίως το διαδίκτυο, αφορούν και στην παραγωγική δυναμική, με τη ρομποτική και τον αυτοματισμό. Τα προβλήματα που γεννώνται αφορούν τόσο στη διαχείριση των επιπτώσεων των εφαρμογών όσο και στη δίκαιη κατανομή της αξίας και των αγαθών που παράγονται. Σημαντικό κομμάτι είναι, βέβαια, και η προστασία των πολιτικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Για αυτήν θα πρέπει από την τεχνολογική πλευρά να προωθείται και να ενισχύεται πάντα η χρήση κρυπτογράφησης των δεδομένων και από την πολιτική πλευρά να υπάρχει ισχυρόνομικό πλαίσιοπροστασίας από την παρακολούθηση κάθε πτυχής της ζωής των πολιτών. Από το άλλο μέρος, στη σύγχρονη πραγματικότητα, για τη συμμετοχή στην εκπαίδευση, την επαγγελματική και κοινωνική ζωή είναι πλέον αναγκαία η πρόσβαση στο διαδίκτυο. Με αυτή την έννοια, λοιπόν, η κατοχή χρηστικής συσκευής και η δυνατότητα ψηφιακής πρόσβασης αποτελεί πλέον και αυτή ένα ανθρώπινο δικαίωμα.
ΕΡ.: Παλαιστινιακό – Ουκρανικό. Δύο διαφορετικές περιοχές του πλανήτη με τις χώρες της Δύσης να τηρούν μία πολύ διαφορετική στάση. Έχετε υπάρξει δραστήριο επί δεκαετίες στον αγώνα υπέρ του δικαιώματος του λαού της Παλαιστίνης στην αυτοδιάθεση. Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί και για την Ουκρανία; Πού διαφέρουν οι καταστάσεις σε αυτές τις δύο περιοχές και σε ποια σημεία μοιάζουν; Ποια θα πρέπει να είναι η στάση της Ελλάδας και ποιο θεωρείται ότι είναι το μεγάλο διακύβευμα;
Σ.Σ.: Η προσπάθεια να αντιμετωπισθούν σαν ανάλογες οι περιπτώσεις Ουκρανίας και Παλαιστίνης είναι τόσο απλουστευτική που είναι εντελώς λανθασμένη. Περισσότερες αναλογίες λ.χ. έχει το Παλαιστινιακό με το Κυπριακό, αλλά βλέπουμε ότι αυτό αποσιωπάται εντελώς τελευταία. Στην περιοχή της Παλαιστίνης ζούσαν και συνυπήρχαν ειρηνικά οι Παλαιστίνιοι, μωαμεθανοί και χριστιανοί, μαζί με λίγους Εβραίους, μέχρι που τοποθετήθηκε εκεί το κράτος του Ισραήλ, το οποίο εξαρχής κυνήγησε τους Παλαιστίνιους. Στην Ουκρανία υπήρχε πάντα η μεγάλη ρωσόφωνη μειονότητα που η πραγματικότητά της ανατράπηκε από το δυτικόφερτο πραξικόπημα του Μεϊντάν το 2014.Στην Ουκρανία έχουμε πολεμικές επιχειρήσεις στο πλαίσιο του διεθνούς ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού. Στην Παλαιστίνη έχουμε ένα λαό υπό διωγμό, που αγωνίζεται για την ύπαρξή του, για την επιβίωσή του.
Η Ελλάδα έχει εγκαταλείψει τις παραδοσιακές πολιτικές και ανθρωπιστικές θέσεις της για το Παλαιστινιακό, κατ’ εντολή προφανώς των μεγάλων συμμάχων, αρχής γενομένης από την κυβέρνηση Σαμαρά, με πολιτικές δήθεν συμμαχίας με το εγκληματικό κράτος του Ισραήλ. Πολιτικές που συνέχισαν και η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και αυτή του κ. Μητσοτάκη, η οποία, μάλιστα, έχει αλλάξει και την πάγια στάση της χώρας στα σχετικά ψηφίσματα του ΟΗΕ. Η αλλαγή αυτή καθορίζει και την όποια αξιοπιστία μας απέναντι στο διεθνές δίκαιο και στα θέματά μας με την Τουρκία.Το διακύβευμα, λοιπόν, είναι η καταδικαστική απώλεια της αξιοπιστίας μας, όταν π.χ. για το Ουκρανικό κάνουμε επίδειξη δήθεν αποφασιστικότητας αλλά δεν νιώθουμε την υποχρέωση αποφασιστικότητας για το Παλαιστινιακό ή ακόμα και για το Κυπριακό.
