ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Όταν εισήλθε η Ελλάδα στην Ο.Ν.Ε{οικονομική και νομισματική ένωση} ο προοδευτικός πολιτικός κόσμος προειδοποιούσε τους Έλληνες ότι η Ο.Ν.Ε δεν είναι Ο.Ν.Ε, {Ο} δηλαδή, οικονομική αλλά μονάχα νομισματική ένωση{Ν.Ε}.
Ήταν δηλαδή μισό βήμα της Ευρώπης κι αυτό σχεδιασμένο με βάση αυστηρά νεοφιλελεύθερα και μονεταριστικά κριτήρια, με την δέουσα προτεσταντική Γερμανική πειθαρχεία και αυστηρότητα. Είχαν υποχρέωση τα κράτη να έχουν δημόσιο χρέος 60% του Α.Ε.Π και έλλειμα 3%. Βεβαίως αυτό με την κρίση σιωπηρώς δεν τηρήθηκε. Με την καθιέρωση του Ευρώ η Ελλάδα έγινε ακριβή χώρα, και έχασε το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, να εκδίδει η τράπεζα της Ελλάδας νομίσματα ,και να προβαίνει σε υποτιμήσεις η εκάστοτε κυβέρνηση για να γίνονται ανταγωνιστικά και φθηνά τα Ελληνικά προϊόντα.
Από τότε η Ε.Κ.Τ άρχισε να χορηγεί στις εμπορικές τράπεζες δάνεια με φθηνό επιτόκιο. Επί πλέον για να ευνοήσει το ολιγαρχικό κεφάλαιο των μεγάλων τραπεζών ,απαγόρευσε στα κράτη να δανείζονται απ`ευθείας από την Ε.Κ.Τ αλλά μόνο μέσω των ιδιωτικών τραπεζών. Αναλογιστείτε πόσα χρήματα κέρδισαν οι τράπεζες Ελληνικές και ξένες από τα Ελληνικά δάνεια και τι μίζα μπορεί να έπεσε για να χορηγηθούν τα δάνεια αυτά. Με την μεγάλη διεθνή οικονομική κρίση του νεοφιλεύθερου καπιταλισμού,η Ε.Ε, αναγκάζεται έστω και αγκομαχώντας έστω και δια της βίας ,να πάρει ορισμένα δημοσιονομικά μέτρα και να δημιουργήσει θεσμούς που κινούνται προς περισσότερη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Πάντα όμως σε νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση και με σκληρά οικονομικά μέτρα για τους λαούς.
Όσο η ένωση δεν θα έχει ένα ισχυρό λαϊκό αριστερό κίνημα, απέναντι της σε συνεργασία με τα κοινωνικά και οικολογικά κινήματα , ανενόχλητη θα συνεχίσει την ίδια πολιτική σε βάρος των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.