Γράφει ο Νίκος Παναγιωτόπουλος
Υπάρχει σχέδιο αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης με μοχλό εκβιασμού τις τράπεζες; Στην κυβέρνηση το πιστεύουν και το κατήγγειλαν και συγκεκριμένα κυβερνητικές πηγές, ανέφεραν χθες:
«Με αφορμή σημερινό πρωτοσέλιδο κυβερνητικές πηγές σημείωναν ότι υπάρχει σχέδιο άσκοπης και τεχνητής φυγής κεφαλαίων με στόχο την πρόκληση αναταραχής και οικονομικής αποσταθεροποίησης.
Αυτές οι τακτικές είναι βούτυρο στο ψωμί των δανειστών που θέλουν να εκβιάσουν περαιτέρω την ελληνική κυβέρνηση. Η Ελλάδα δεν εκβιάζεται. Ο λαός μας ξέρει ποιοι ματώνουν για τα συμφέροντα του και ποιοι παίζουν άθλια παιχνίδια. Η προσπάθεια αυτών των κύκλων θα πέσει στο κενό. Θα προσκρούσει στην ψυχραιμία, τη νηφαλιότητα και την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης αλλά και του λαού. Το μόνο όπλο που θα ήθελαν να έχουν είναι ο φόβος του λαού μας. Άλλα δεν…»
Ήταν μόνο αυτό; Όχι, άλλωστε από την πρώτη στιγμή που βρέθηκε στο Μαξίμου ο Αλέξης Τσίπρας κατήγγειλε το σχέδιο ασφυξίας, ωστόσο άντεξε περισσότερο από όσο υπολόγιζαν οι δανειστές. Η καθυστέρηση αλλά και η κίνηση να μην πληρωθούν οι δόσεις του ΔΝΤ, εκνεύρισαν τους εταίρους-δανειστές που εκτέθηκαν μέσα από τη διαπραγμάτευση με αντικρουόμενες θέσεις για το χρέος, τις συντάξεις και τα μέτρα. Άλλα έλεγε ο Γιουνκέρ, άλλα το ΔΝΤ και άλλα ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας.
Βέβαια ο μεγαλύτερος αιφνιδιασμός ήρθε για τους δανειστές όταν η κυβέρνηση κατέθεσε 47 σελίδες συμβιβαστικής πρότασης. Η αμηχανία τους προκάλεσε εμπλοκή και «πάγωμα» στις διαπραγματεύσεις. Αν και η κυβέρνηση ζητούσε επίσημη τοποθέτηση των θεσμών, η μόνη απάντηση ήταν διαρροές που επιχειρούσαν να απαξιώσουν την ελληνική πρόταση. Καμία τεχνοκρατική τοποθέτηση και η απορία που δημιουργήθηκε ήταν αν αυτή η εμμονική προσήλωση των δανειστών για οριζόντια μέτρα λιτότητας στοχεύουν τελικά σε πολιτική φθορά της κυβέρνησης;
Η ελληνική πρόταση υπερκαλύπτει τους στόχους των δημοσιονομικών πλεονασμάτων, αλλά οι θεσμοί αρνήθηκαν να εξετάσουν προτάσεις οι οποίες δεν περιλαμβάνουν τα μέτρα που είχαν ανέκαθεν στους σχεδιασμούς τους. Η στάση αυτή παραβίαζε τις αρχές της διαπραγμάτευσης δεν ήταν απαραίτητο να συμφωνήσουν αλλά απλώς να τεκμηριώσουν τη διαφωνία τους. Ούτε αυτό μπόρεσαν να κάνουν, το μόνο που έκαναν ήταν να στείλουν τα προκατ μέτρα τους στον Γιουνκέρ για να τα προσφέρει ξανά με περιτύλιγμα Κομισιόν…
Κάπου εκεί, όμως, χάνεται η επικοινωνία με τους δανειστές, οι οποίοι έχουν κολλήσει στην πρόταση που παρουσίασε ο Γιουνκέρ στον πρωθυπουργό. Καταρχάς δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση για το αν αποδέχονται πλήρως τα παραμετρικά μέτρα, τα οποία θεωρούνταιδεδομένης απόδοσης.
Η συνισταμένη των διαφορετικών προσεγγίσεων ήταν μία, η πολιτική εξόντωση της κυβέρνησης, όπως εκτιμούν αρκετοί πολιτικοί αναλυτές.
Άλλωστε το σχέδιο από την αρχή ήταν η αύξηση εξάρτησης των ελληνικών τραπεζών -μέσω εκροών καταθέσεων- από την ΕΚΤ με δημοσιεύματα και δηλώσεις περί Grexit. Μπαίνουμε στην τελική φάση και τα επόμενα εικοσιτετράωρα πριν την έκτακτη σύνοδο κορυφής θα ξεκινήσει «ρώσικη ρουλέτα». Η πρώτη σφαίρα στη θαλάμη, αν δεν υπάρξει συμφωνία η ΕΚΤ δεν θα ανανεώσει τα ομόλογα – collateral των Ελληνικών τραπεζών. Τι σημαίνει αυτό; Ή υπογράφετε τη συμφωνία ή σας κλείνουμε τα ΑΤΜ.
Το προβοκατόρικο δημοσίευμα του Reuters που ανέφερε ότι, στέλεχος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας δήλωσε στους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης ότι δεν είναι σίγουρος εάν θα είναι ανοιχτές οι ελληνικές τράπεζες τη Δευτέρα, εξαιτίας της μεγάλης φυγής κεφαλαίων ήταν ακόμα μια προειδοποιητική βολή. Βέβαια υπάρχουν και αυτοί που εισηγούνται, να πάνε τον Τσίπρα με κλειστές Τράπεζες στη σύνοδο κορυφής σε έναν απόλυτο εκβιασμό. Βέβαια τότε «το Κούγκι θα ήταν μαθητική εκδρομή» μπροστά σε αυτό που θα ήταν έτοιμη να κάνει η κυβέρνηση.
Σχετικά με το ενδεχόμενο να επιχειρηθεί ανωμαλία στο τραπεζικό σύστημά, η απάντηση από την πλευρά της κυβέρνησης είναι κοφτή και χωρίς περισσότερες λεπτομέρειες, «υπάρχει έτοιμο σχέδιο». Πέρα από σενάρια, προβοκάτσιες και εμμονές υπάρχουν συγκεκριμένες προτάσεις από την πλευρά της Ελλάδας στις οποίες οι «ενήλικες» εταίροι δεν έχουν δώσει ξεκάθαρες απαντήσεις. Βέβαια ποτέ δεν είναι αργά.
Και επειδή ακούστηκαν και γράφτηκαν περισσότερα σχετικά με την υποτιθέμενη αποχώρηση της ελληνικής αντιπροσωπείας από τις συναντήσεις των Βρυξελλών στις 14 Ιουνίου, κυβερνητικός αξιωματούχος που συμμετείχε λέει:
«Δεν αποχωρήσαμε από τις πρόσφατες συναντήσεις στις Βρυξέλλες στις 14 Ιουνίου. Αντιμετωπίσαμε ένα κλιμάκιο χωρίς εντολή να διαπραγματευθεί, όπως μας είπαν κυνικά. Περιμέναμε μία ομάδα που θα έχει σχετική εξουσιοδότηση».
Τώρα σχετικά με τη διαπραγμάτευση, δεν υπάρχει διαφωνία με τους θεσμούς για τοδημοσιονομικό κενό του 2015. Οι επαφές επικεντρώθηκαν στο δημοσιονομικό κενό του 2016.
Οι θεσμοί υπολογίζουν ένα δημοσιονομικό κενό 2,5% του ΑΕΠ για το 2016, το οποίο θα έπρεπε να καλυφθεί με νέα παραμετρικά μέτρα, δηλαδή μέτρα που είναι πιο εύκολο να υπολογιστούν (όπως η αύξηση φορολογικών συντελεστών).
Η ελληνική κυβέρνηση υπολογίζει το δημοσιονομικό κενό στο 1,65% αλλά ως συμβιβαστική λύση πρότεινε μέτρα, παραμετρικού τύπου, περίπου 2% του ΑΕΠ.
Η κυβέρνηση πρότεινε έναν λογικό συμβιβασμό μεταξύ του ελληνικού 2% και του 2,5% που προτείνουν οι θεσμοί. Η πρόταση ήταν να υπάρξει συμπλήρωση του κενού μέσω διοικητικών μέτρων, τα οποία παρουσίασαν σε μία λίστα και ήταν ύψους 2,3 δισ. ευρώ (για παράδειγμα μέτρα κατά της φοροδιαφυγής).
Οι θεσμοί όμως αρνήθηκαν τα διοικητικά μέτρα στη γεφύρωση του δημοσιονομικού κενού, με την αιτιολογία ότι είναι αβέβαια. Το επιχείρημα της κυβέρνησης ήταν, ότι έχουν, ήδη, εισπραχθεί 500 εκατ. ευρώ από το νέο σύστημα ρύθμισης των φορολογικών οφειλών.
Παράλληλα επιμένουν στα παραμετρικά μέτρα ότι θα πρέπει να ενσωματωθεί ένα μεγάλο ποσοστό από περικοπές σε συντάξεις, ύψους 1% του ΑΕΠ. Και αυτό παρά τις «διπλωματικές» αντιρρήσεις του Γιούνκερ, της Λαγκάρντ που δηλώνουν ότι δεν επιθυμούν περικοπές σε συντάξεις. Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει, η ώρα των πολιτικών αποφάσεων θα αποδείξει ποιος κοροϊδεύει ποιόν;
Ας αποφασίσει, λοιπόν, η ηγεσία της Ευρώπης χωρίς να κρύβεται πίσω από τεχνοκράτες, να τιμωρήσει μια χώρα στην οποία οι συντάξεις πετσοκόβονται τα τελευταία πέντε χρόνια και τα 2/3 των συνταξιούχων λαμβάνουν σύνταξη κάτω ή κοντά στο ευρωπαϊκό όριο της φτώχειας. Στην Ελλάδα, που η μία σύνταξη, συχνά, θα πρέπει να εξυπηρετεί μία ολόκληρη οικογένεια, δεδομένου του 27% στην ανεργία και πάνω από 60% στην ανεργία των νέων.
Οι μάσκες έπεσαν, η ώρα της αλήθειας πλησιάζει. Θα εκβιάσουν και θα επιχειρήσουν να ρίξουν μια εκλεγμένη κυβέρνηση εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Θα πυροβολήσουν τη δημοκρατία σε παγκόσμια ζωντανή τηλεοπτική σύνδεση;
Τη Δευτέρα η ηγεσία της Ευρώπης θα αποφασίσει αν η δημοκρατία, η πολυφωνία και η δικαιοσύνη θα συνεχίσουν να είναι και ευρωπαϊκές αξίες.
