«Η μόνη απάντηση στις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των παιδιών μας είναι η αναβάθμιση της προσχολικής αγωγής» αναφέρει σε επιστολή του προς τους γονείς των νηπίων ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών ν. Χανίων με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς που φέρνει σημαντικές αλλαγές στη λειτουργία του Νηπιαγωγείου μετά από σχετικές κυβερνητικές αποφάσεις. Πολιτικές αποφάσεις που «δεν αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα της δίχρονης προσχολικής αγωγής για όλα τα παιδιά, νήπια και προνήπια. Δεν επιτρέπουν προσλήψεις νηπιαγωγών, ίδρυση νηπιαγωγείων, δημιουργία κατάλληλων δομών. Την ίδια στιγμή που αναγνωρίζουν την ανάγκη των μεγαλοεπιχειρηματιών για ζεστή χρηματοδότηση και γαλαντόμa φοροαπαλλαγή» όπως αναφέρει ο Σύλλογος.
Αναλυτικά η επιστολή:
«Αγαπητέ γονιέ,
Μέσα αυτή την επιστολή που κρατάς στα χέρια σου θα θέλαμε να μοιραστούμε μαζί σου ορισμένες σκέψεις και προβληματισμούς ενόψει της νέας σχολικής χρονιάς ή οποία ξεκινά με σημαντικές αλλαγές στην λειτουργία του Νηπιαγωγείου μετά από σχετικές κυβερνητικές αποφάσεις.
Εσύ που βιώνεις την ανεργία, την κακοπληρωσιά, την ανασφάλεια, την φοροληστεία καλείσαι να μειώσεις τις απαιτήσεις σου απέναντι στη μόρφωση και διαπαιδαγώγηση των παιδιών σου. Και το νηπιαγωγείο μπήκε στον «αυτόματο κόφτη».
Τα δημοσιονομικά αυτής της πολιτικής δεν αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα της δίχρονης προσχολικής αγωγής για όλα τα παιδιά, νήπια και προνήπια. Δεν επιτρέπουν προσλήψεις νηπιαγωγών, ίδρυση νηπιαγωγείων, δημιουργία κατάλληλων δομών. Την ίδια στιγμή που αναγνωρίζουν την ανάγκη των μεγαλοεπιχειρηματιών για ζεστή χρηματοδότηση και γαλαντόμa φοροαπαλλαγή.
Ήδη από τη λήξη της προηγούμενης σχολικής χρονιάς η κυβέρνηση έδειξε τις προθέσεις της και στην προσχολική. Αύξησε το απαιτούμενο αριθμό νηπίων για τη δημιουργία τμήματος από 7 σε 14 παιδιά. Έθεσε κριτήρια για να περιορίσει την εγγραφή παιδιών στο ολοήμερο τμήμα του νηπιαγωγείου. Και λίγο πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς υποβάθμισε παραπέρα το ρόλο του ολοήμερου τμήματος κάνοντας το προαιρετικό από υποχρεωτικό που ίσχυε μέχρι τώρα.
ΣΕ ΘΕΛΟΥΝ ΣΥΝΕΝΟΧΟ, παθητικό αποδέκτη στο χτύπημα των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών σου. Μας εμπαίζουν, γονείς και εκπαιδευτικούς, ντύνοντας την υποβάθμιση του νηπιαγωγείο με παιδαγωγικό και κοινωνικό μανδύα.
Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Το παιδί σου στην προσχολική ηλικία έχει ανάγκη τουλάχιστον τη διετή φοίτηση στο νηπιαγωγείο για να αναπτυχθεί ολόπλευρα. Χρειάζεται να περνά την μέρα του σε χώρους ασφαλείς, επαρκείς, ευχάριστους που καλύπτουν τις ανάγκες των παιδιών σε παιχνίδι, «μάθηση», ανάπαυση, σίτιση. Χρειάζεται το κατάλληλο εξειδικευμένο προσωπικό, τραπεζοκόμοι, καθαρίστριες. Είναι βασικό το παιδί, προσχολικής ηλικίας, με ήπιες ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες να έχει το κατάλληλο νηπιαγωγείο με το κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό.
Η θέσπιση του «Ενιαίου Τύπου Ολοήμερου νηπιαγωγείου» με την προαιρετική λειτουργία του ολοήμερου που θα γίνεται με όρους «παιδοφύλαξης» υποβαθμίζει ακόμα παραπέρα το περιεχόμενό του. Δεν μπορούν να μπαίνουν περιορισμοί στην φοίτηση των παιδιών. Είναι αντιπαιδαγωγικό το παιδί να αλλάζει και να παρακολουθεί δύο ομάδες, την πρωινή και την απογευματινή. Είναι αντιπαιδαγωγικό να μην υπάρχει συνέχεια μεταξύ του πρωινού και του απογευματινού ωρολόγιου προγράμματος.
Απέναντι σε όλα αυτά, γονείς και εκπαιδευτικοί, δεν μπορούμε να συναινέσουμε. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε τις ανάγκες των παιδιών μας με τη μεζούρα των δημοσιονομικών κυβέρνησης και επιχειρηματιών.
Με μέτρο τις σύγχρονές μορφωτικές ανάγκες των παιδιών μας μπορούμε να σηκώσουμε το ανάστημα μας, να προσπεράσουμε την απογοήτευση και τη μοιρολατρία και να διεκδικήσουμε:
- Δίχρονη υποχρεωτική για όλα τα παιδιά
- Διορισμούς νηπιαγωγών
- 15 παιδιά το μέγιστο ανά τμήμα
- Δημιουργία σύγχρονων και κατάλληλων νηπιαγωγείων
Η μόνη απάντηση στις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των παιδιών μας είναι η αναβάθμιση της προσχολικής αγωγής.
Άλλωστε για την σπουδαιότητα της προσχολικής ηλικίας, δεν έχουν μιλήσει μόνο σύγχρονοι παιδαγωγοί και επιστήμονες, αλλά έγραψε ο σπουδαίος λογοτέχνης του προηγούμενου αιώνα Λέων Τολστόι:
«Μήπως δεν απόχτησα τότε όλα εκείνα, που είναι τώρα η ζωή μου; Απόχτησα τότε τόσα πολλά, τόσο γρήγορα, ώστε σε όλη την υπόλοιπη ζωή μου δεν απόκτησα ούτε το ένα εκατοστό σε σύγκριση με εκείνα. Από την ηλικία του πεντάχρονου παιδιού ως τη σημερινή μου μόνο ένα βήμα.»
