Με ανακοίνωσή του ο Σύλλογος Κατοίκων Παλιάς Πόλης Χανίων εκφράζει τον θυμό για τις εξελίξεις με τα κτίρια στο Λόφο Καστέλι:
Ίσως σε κάποιους φανεί περίεργο ότι ο Σύλλογος Κατοίκων της Παλιάς Πόλης Χανίων βγάζει ανακοίνωση, ίσως γιατί είναι παράξενο ότι υπάρχουν ακόμα κάτοικοι στην παλιά πόλη. Ναι, υπάρχουν κάτοικοι ακόμα στην παλιά πόλη Χανίων, παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες, που βιώνουν εδώ και πολλά χρόνια, από τότε δηλαδή που ξεκίνησε η περίφημη τουριστικοποίηση. Δυστυχώς σε αυτό το φαινόμενο της άγριας και ανεξέλεγκτης επιδρομής των τουριστικών χρήσεων και αυτών που υποστηρίζονται από αυτές, όπως τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος κανείς δεν έχει πάρει κανένα μέτρο υπέρ των κατοίκων. Σε αυτή την άνιση μάχη προφανώς οι χαμένοι είμαστε εμείς.
Και μην πει κανείς, ότι εμείς οι ίδιοι νοικιάζουμε τα ισόγεια καταστήματα, που μετά διαμαρτυρόμαστε ότι δεν μας αφήνουν να κοιμηθούμε, ότι εμείς εν τέλει πουλάμε τις περιουσίες μας και φεύγουμε για να γίνουν ξενοδοχεία, γιατί κανείς δεν μας έχει δώσει ποτέ καμία βοήθεια για να μπορέσουμε να μείνουμε. Γιατί αλήθεια να υπάρχουν κίνητρα από την πολιτεία για τον τουρισμό όπως η επιδότηση μέσω ΕΣΠΑ, ενώ για επισκευή κατοικιών να μην υπάρχει; Γιατί αλήθεια ο Δήμος δεν έχει κάνει νόμο την περίφημη μελέτη Ρωμανού-Καλλιγά, που έβαζε σε τάξη τις χρήσεις της παλιάς πόλης; Γιατί δεν βάζει έστω αριθμητικό όριο στις χρήσεις; Πόσα ξενοδοχεία χωράνε; Πόσα μπαράκια; Πόσα εστιατόρια; Όλα θα τα ρυθμίσει η αγορά;
Αφορμή για την (θυμωμένη αλήθεια) ανακοίνωση είναι η συζήτηση που έχει αναπτυχθεί τελευταία στην κοινωνία των Χανίων για τα κτήρια ιδιοκτησίας του Πολυτεχνείου στο λόφο Καστέλι.
Προφανώς για μία ακόμα φορά οι αρμόδιοι αγνόησαν τους κατοίκους της παλιάς πόλης. Ούτε ο Δήμος ούτε πολύ περισσότερο η Διοίκηση του Πολυτεχνείου ρώτησαν την γνώμη μας. Εντύπωση δεν μας έκανε αυτό, αλλά ότι ένα ίδρυμα όπως το Πολυτεχνείο έπεσε στην παγίδα της τουριστικοποίησης, με πρόσχημα την ανάγκη εξοικονόμησης χρημάτων. Η κρίση που βιώνουμε, η οικονομική αρχικά και υγειονομική αργότερα δείχνει ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο για την εξοικονόμηση χρημάτων πλέον.
Επομένως περίμενε κανείς μια πιο σοφή στάση, ιδίως από ένα πνευματικό ίδρυμα που φιλοξενεί αρχιτεκτονική σχολή. Τι λένε αλήθεια οι προφέσορες της Αρχιτεκτονικής Σχολής για την επένδυση; Τι κάνουν στα περίφημα εργαστήριά της πόλης και της πολεοδομίας; Τι μαθαίνουν στους φοιτητές τους; Να αγνοούν τους κατοίκους, που είναι η ψυχή μιας πόλης; Να κοιτάνε μόνο το πώς θα εξοικονομήσουν χρήματα, αγνοώντας τις καταστροφικές συνέπειες;
Είναι ιδιοκτησία θα πει κάποιος, που είναι κατοχυρωμένη από το σύνταγμα και ο ιδιοκτήτης θα κάνει ότι θέλει. Μέγα ψέμα, γιατί σε κάθε πόλη υπάρχει το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο, που είναι νόμος του κράτους και ορίζει ποιες χρήσεις θα γίνουν και πού. Στο λόφο Καστέλι για παράδειγμα η μελέτη που γίνεται τώρα για την αναθεώρηση του υπάρχοντος ΓΠΣ (και λόγω αυτής της αναθεώρησης έχει ξεκινήσει αυτή η συζήτηση) προτείνει αμιγή κατοικία, που σημαίνει ότι η κατοικία είναι η κύρια χρήση της περιοχής και μικρά ξενοδοχεία μέχρι 30 κλίνες. Το Πολυτεχνείο όσο και αν φωνάζει και να ζητά να γίνει πολεοδομικό κέντρο ή γενική κατοικία που το όριο είναι 150 κλίνες, την τελική απόφαση θα πάρει το δημοτικό συμβούλιο.
Εμείς ως κάτοικοι της παλιάς πόλης ζητούμε για το λόφο Καστέλι «αμιγή κατοικία» και για την ιδιοκτησία του Πολυτεχνείου «κοινωφελείς λειτουργίες», στις οποίες συμπεριλαμβάνονται εκπαιδευτικές και πολιτιστικές χρήσεις, που είναι οι πλέον αρμόζουσες για την εμβέλεια και ιστορικότητα των κτιρίων αυτών. Ειδικοί δεν είμαστε, έχουμε εμπιστοσύνη όμως στους τρεις επιστημονικούς συλλόγους, των αρχιτεκτόνων, των πολιτικών μηχανικών και των τοπογράφων, που αυτό υποστηρίζουν σε κοινή τους ανακοίνωση.