Ο Πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Αρωγής και Αλληλεγγύης Οικογενειών Θυμάτων Τροχαίων Δστυχημάτων “Ο Άγιος Χριστόφορος” κ. Σταύρος Πολέντας έδωσε στη δημοσιότητα επιστολή η οποία στάλθηκε στον Πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα, τον Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Μιχάλη Καλογήρου, και τον Πρόεδρο του Άρειου Πάγου κ. Βασίλειο Πέππα σχετικά με τη χαλαρότητα αντιμετώπισης θανατηφόρων τροχαίων εκ μέρους της Πολιτείας και των Δικαστηρίων.
Όπως αναφέρεται, με δραστικά μέτρα και πολύ αυστηρά πρόστιμα αντιμετωπίστηκε εν μέρει η κακοποίηση των ζώων. Το ίδιο όμως δεν ισχύει για τους θάνατους με τροχαίο όπου σύμφωνα με τον κ. Πολέντα “δεν έχει να φοβηθεί τίποτα για το αποτέλεσμα της όποιας οδηγικής του συμπεριφοράς.
Όσες ζωές και αν αφαιρέσει εξ αμελείας δεν θα εκτίσει ουδεμία ποινή, ούτε θα του επιβληθεί ούτε ένα ευρώ διοικητικό ή άλλο χρηματικό πρόστιμο”.
Κατά συνέπεια, όπως τονίζεται, “η διαπιστωμένη σημερινή απαράδεκτη συμπεριφορά των οδηγών και η συνεχιζόμενη αύξηση των τροχαίων συνδέεται αιτιωδώς με την υπάρχουσα οδική συμπεριφορά και κουλτούρα καθώς και την ατιμωρησία της”.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ενώ σε κάτοικο Ρεθύμνου που δηλητηρίασε 16 γάτες επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης δύο ετών και τριών μηνών και χρηματικό πρόστιμο 20.000 ευρώ. Το διοικητικό πρόστιμο που προβλέπει η νομοθεσία είναι 16 γάτες Χ 30.000 Ευρώ = 480.000 ευρώ ενώ στην πλειοψηφία των περιπτώσεων θανατηφόρων τροχαίων ο θύτης δεν αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της φυλάκισης και τα πρόστιμα είναι μικρότερα.
Ο Σύλλογος θέτει τα ερωτήματα:
“Προστατεύει εν τέλει η Πολιτεία και η Δικαιοσύνη την οικογένεια του τροχαίου θύματος ή το τροχαίο θύμα?
Θέλει η Πολιτεία οικογένειες εξαθλιωμένες να ζούνε μία ζωή στην κακομοιριά και δυστυχία και τα παιδιά του τροχαίου θύματος, πόσο ευγνώμονες πρέπει να είναι με το κράτος που δεν έκανε τίποτα για αυτά και πόση πίκρα και απογοήτευση μεταφέρουν για την υπόλοιπη ζωή τους;”
Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή:
– Στις 30/8/2018 συνελήφθη στην Κέρκυρα ασυνείδητος 62χρονος ο οποίος είχε λούσει με πετρέλαιο σκύλο. Ο δράστης αντιμετώπισε εκτός των βαρύτατων ποινικών κυρώσεων και διοικητικό πρόστιμο 30.000 ευρώ για παράβαση του νόμου για τα δεσποζόμενα και αδέσποτα ζώα συντροφιάς (σκύλους).
– Ασυνείδητος κάτοικος Σερρών καταδικάστηκε από το Τριμελές Κακουργιοδικείο Σερρών σε ένα χρόνο φυλάκισης και 5.000 ευρώ πρόστιμο χωρίς αναστολή, διότι είχε εντοπιστεί να σέρνει με τη μηχανή του τον σκύλο του. Στο δράστη επιβλήθηκε και διοικητικό πρόστιμο 30.000 ευρώ και τέλος,
– Σε κάτοικο Ρεθύμνου που στις 14 10/2015 είχε δηλητηριάσει 16 γάτες, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ρεθύμνου επέβαλε ποινή φυλάκισης δύο ετών και τριών μηνών και χρηματικό πρόστιμο 20.000 ευρώ. Το διοικητικό πρόστιμο που προβλέπει η νομοθεσία είναι 16 γάτες Χ 30.000 Ευρώ = 480.000 ευρώ..
Με τα παραπάνω και όχι μόνο δραστικά μέτρα, αντιμετωπίστηκε επιτυχώς και με θεαματική ταχύτητα και αποτελεσματικότητα η κακομεταχείριση στα ζώα και ειδικά στα σκυλιά και τις γάτες. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο νόμος αφορά κακομεταχείριση ζώων (βασανισμό – θανάτωση – κακομεταχείριση).
Η απόλυτη όμως επιτυχία στην αντιμετώπιση της κακοποίησης και θανάτωσης των ζώων, δεν μας οδήγησε στην αναγκαιότητα ριζικής και εκ βάθρων αλλαγών στον τρόπο αντιμετώπισης της σύγχρονης μάστιγας των τροχαίων θανάτων και αναπηριών που τόσο πόνο, θλίψη, δυστυχία, εξαθλίωση και κακομοιριά χαρίζουν πλουσιοπάροχα στις οικογένειες και τεράστια Οικονομική επιβάρυνση στο Κράτος.
Είναι πλέον διαπιστωμένο ότι μ ε τ ο σ υνολικό π ακέτο τ ης υ φιστάμενης νομοθεσίας ο κάθε οδηγός χρήστης του οδικού δικτύου δεν έχει να φοβηθεί τίποτα για το αποτέλεσμα της όποιας οδηγικής του συμπεριφοράς. Όσες ζωές και αν αφαιρέσει εξ αμελείας δεν θα εκτίσει ουδεμία ποινή, ούτε θα του επιβληθεί ούτε ένα ευρώ διοικητικό ή άλλο χρηματικό πρόστιμο. Κατά συνέπεια η διαπιστωμένη σημερινή απαράδεκτη συμπεριφορά των οδηγών και η συνεχιζόμενη αύξηση των τροχαίων συνδέεται αιτιωδώς με την υπάρχουσα οδική συμπεριφορά και κουλτούρα καθώς και την ατιμωρησία της.
Επί του προκειμένου θεωρούμε σκόπιμο να σας αναφέρουμε ότι εκτός της βεβαιωμένης ατιμωρησίας των οδηγών που παραβαίνοντας τη νομοθεσία αφαιρούν ζωές ανθρώπων ή / και τους καταδικάζουν να ζουν σε διαρκή
αγρυπνία φυτά ή ως ΑΜΕΑ, παρατηρείται μετά λύπης μας το τελευταίο χρονικό διάστημα μία υπέρμετρη μείωση των επιδικαζομένων ποσών για ψυχική οδύνη ή ψυχική βλάβη και ειδικά από τα Δευτεροβάθμια Δικαστήρια.Η ως άνω αναφερομένη φειδωλή, επιδίκαση αποζημιώσεων από τα δικαστήρια, κατ’ ουσίαν δημιουργεί μετά βεβαιότητας ένα ιδιαιτέρως αρνητικό και δυσάρεστο κλίμα στους συγγενείς των θυμάτων και στα τροχαία θύματα για τη λειτουργία της δικαιοσύνης στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Οικογένειες που έχουν χάσει αγαπημένο τους πρόσωπο ή αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας αντιμετωπίζουν την παγερή αδιαφορία του Κράτους, την παντελή απουσία των κοινωνικών δομών (ψυχολόγους- ψυχιάτρους – κοινωνικούς λειτουργούς – Πρόνοια), καθώς και την τεράστια και ανυπόφορη καθυστέρηση στην απονομή Δικαιοσύνης, των οποίων ενίοτε της απόφασης όλοι εκείνοι οι απλοί πολίτες, αδυνατούμε να κατανοήσουμε (δείτε το PDF). Άραγε, ποιος νοιάζεται για το πώς θα ζήσει η οικογένεια του τροχαίου δυστυχήματος μέχρι να τελεσιδικήσει η υπόθεσή του και τα παιδιά του νεκρού και η σύζυγος, πως θα τα βγάλουν πέρα;
Προς τούτο, επιτρέψτε μας να σας καταθέσουμε ότι ο κάθε πολίτης και ιδιοκτήτης οχήματος υπογράφει ένα ασφαλιστικό συμβόλαιο με ασφαλιστικές εταιρείες για σωματικές βλάβες και υλικές ζημιές προς τρίτους.
Οι όροι του συμβολαίου είναι απόλυτα δεσμευτικοί και για τα δύο συμβαλλόμενα μέρη και όποιος παραβεί τους όρους του συμβολαίου θα έχει τις ανάλογες επιπτώσεις.
Για σωματικές βλάβες και θάνατο το κάθε ασφαλιστήριο συμβόλαιο αναφέρει ως ασφαλιστική κάλυψη μέχρι του ποσού του 1.220.000 ευρώ και προβλέπει την ανάλογη καταβολή ασφαλίστρων ως ο νόμος ορίζει.
Όμως τους τροχαίους θανάτους και αναπηρίες συμβαίνει το εξής παράδοξο: ενώ σε όλα τα ασφαλιστήρια συμβόλαια ζωής, πυρός, ακραίων καιρικών φαινομένων και λοιπά, τηρούνται με ακρίβεια οι όροι του συμβολαίου και καταβάλλονται οι προβλεπόμενες αποζημιώσεις, στα τροχαία, παρά την επιθυμία του δράστη να τηρηθεί το συμβόλαιο και να δοθεί το προβλεπόμενο ποσό για ψυχική οδύνη ή σωματική βλάβη στα θύματά τους, τα Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια δικαστήρια αποφασίζουν σχετικά, όχι μόνο για τις ευθύνες του υπευθύνου, αλλά και για τα για το χρηματικό ποσό που θα επιδικαστεί, ανεξαρτήτως αυτό του συμβολαίου.
Έτσι λοιπόν το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσει εύλογη κατά την κρίση του χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης ή ηθικής βλάβης ή σωματικής βλάβης, λαμβάνοντας υπόψη ως κριτήριο το είδος, και τη βαρύτητα της προσβολής ή περιουσιακής, κοινωνικής και προσωπικής κατάστασης των μερών και κυρίως του παθόντος, του πταίσματος του δράστη.
Και ως να μην έφθαναν τα παραπάνω, ερμηνεύοντας τα δικαστήρια το άρθρο 932 τ ου Α στικού Κ ώδικα θ εωρούν ό τι ο σ κοπός τ ης δ ιάταξης ε ίναι ν α επιτυγχάνεται μία υπό ευρεία έννοια αποκατάσταση του παθόντος για ηθική βλάβη λόγω της δικαιοπραξίας, ώστε να απολαμβάνει μία δίκαιη και επαρκή ανακούφιση και χωρίς από το άλλο μέρος να εμπορευματοποιείται η προσβληθείσα αξία που δεν μπορεί να αποτιμηθεί επακριβώς, δλδ ο κάθε δικαστής για να μην εμπορευματοποιηθεί η αξία του πόνου και της δυστυχίας της οικογένειας, ορίζει κατά την απόλυτο, εύλογη κρίση του, τον βαθμό της ψυχικής οδύνης και δράματος της κάθε οικογένειας.
Φυσικά η αναφορά και μόνο από Δικαστικούς Λειτουργούς του όρου εμπορευματοποίηση μας προκαλεί θλίψη και αγανάκτηση και προς τούτο υποβάλλουμε το ερώτημα για τ ο π αιδί τ ους ή τ ον π ατέρα τ ης ο ικογένειας που άφησε μάνα με τα παιδιά της να επιζήσουν ξαφνικά μόνοι τους και αβοήθητοι, θ α τ ους ά ρεσε ν α α κούσουν τ ον ό ρο εμπορευματοποίηση;
Δεν είναι κατά την εκτίμησή μας ορθό ο κάθε ιδιοκτήτης αυτοκινήτου να πληρώνει ως ασφάλιστρα όσα ο νόμος του ορίζει και ενώ συμφωνεί και επιδιώκει όπως το θύμα και η οικογένεια του θύματος να λάβει ως αποζημίωση, όσα έχει υπογράψει στο συμβόλαιο με την ασφαλιστική εταιρεία για τη βλάβη την οποία προξένησε, να έρχεται το Δικαστήριο ουσίας και να κρίνει αποζημιώσεις που μόνο απογοήτευση χαρίζουν στην διαλυμένες και εξαθλιωμένες οικογένειες.
Δεν είναι δυνατόν οι ασφαλιστικές να αυξάνουν τα ασφάλιστρα και τα κέρδη τους και ταυτόχρονα να καλούνται να αποζημιώσουν με το μικρότερο δυνατό κόστος της ζωή ενός ανθρώπου και τον συνακόλουθο πόνο και ψυχική οδύνη
των συγγενών του.Κατά συνέπεια προτείνεται όπως η Δικαιοσύνη εξετάζει και ορίζει πλέον την υπευθυνότητα στο επελθών αποτέλεσμα θύματος και θύτη και με βάση αυτό, να ορίζεται η χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης ή σωματικής βλάβης σύμφωνα πάντα με το ισχύον ασφαλιστήριο συμβόλαιο.
‘ Η υπ’ αρ. ……/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χανίων διαδικασία αυτοκινητικών διαφορών, έκρινε ότι αμφότεροι οι οδηγοί είναι συνυπαίτιοι. Ο μεν πρώτος εναγόμενος Οδηγός του ζημιογόνου οχήματος κατά ποσοστό 40%, το δε θύμα κατά ποσοστό 60%, δέχτηκε εν μέρει την αγωγή και υποχρέωσε τους εναγόμενους να καταβάλουν αλληλέγγυα και σε ολόκληρο α) στη σύζυγο το ποσό των 20.000 ευρώ
β) σε έκαστο των τριών τέκνων το ποσό των 15.000 ευρώ και γ) το ποσό των 5.000 ευρώ στα αδέλφια του. Αποτίμησε δηλαδή την οδύνη και την απώλεια του πατέρα σε εξαιρετικά, χαμηλά ποσά, δηλαδή ακόμα και αν η προσβαλλόμενη είχε αναγνωρίσει αποκλειστική υπαιτιότητα του δράστη, τα ποσά θα ανέρχονταν για μεν χήρα το ποσό των 50.000 Ευρώ (20.000 Χ 100/40), γιατί δε τα παιδιά του θύματος το ποσό των 37.500 ευρώ (15.000 ευρώ Χ 100/40) στο καθένα, ενώ τέλος για τα αδέλφια το ποσό των 12.500 ευρώ (5.000 Χ100/40) στον καθένα. Τα ποσά αυτά είναι σε κάθε περίπτωση αναξιοπρεπή, ευτελίζουν την αξία του ανθρώπου και δεν απαλύνουν στο παραμικρό την οδύνη από το θάνατο του συζύγου, πατέρα και αδελφού.
Ø Υπ αριθμόν ……/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χανίων έκρινε αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού του ζημιογόνου οχήματος (οδηγού λεωφορείου) και επιδίκασε για το θάνατο του 32χρονου οδηγού της μοτοσικλέτας 70.000 ευρώ για έκαστο των δύο γονέων και το ποσό των 40.000 Ευρώ για τον αδερφό.
Ø Με την …../2017 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, αποκλειστική υπαιτιότητα οδηγού ζημιογόνου οχήματος, επιδίκασε για ψυχική οδύνη το ποσό των 30.000 ευρώ στον υιό της θανούσης. Προφανώς αποκαταστάθηκε μερικώς η αν λόγω αδικία με επιδίκαση του ποσού των 80.000 ευρώ για ψυχική οδύνη από την υπ’ αρ. …../2018 του Μονομελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης
Ø Με την υπ αριθμόν ……/2014 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αμαλιάδος, έκρινε 30% υπαιτιότητα του οδηγού της ζημιογόνου οχήματος και 70% υπαιτιότητα του θανόντα και επιδίκασε ψυχική οδύνη 12.000 ευρώ για τη χήρα του αλλοδαπού θύματος και του τέκνου αυτού, 8.000 ευρώ για τη μητέρα του και 3.500 ευρώ για τα αδέλφια του. Ακόμα και αν η προσβαλλόμενη έχει αναγνωρίσει αποκλειστική υπαιτιότητα του δράστη τα ποσά θα ανέρχονταν για μεν τη χ ήρα κ αι τ ο τ έκνο σ το π οσό τ ων 1 7.142,85 ευρώ (12.000 Χ 100/ 70),για τη δε μητέρα στο ποσόν των 11.428,57 (8.000 Χ 100/70) και τα αδέρφια του το ποσόν των 5.000 ευρώ (3.500 Χ 100/70) ευρώ. Μερική αποκατάσταση της αδικίας με την υπ αριθμόν ……/2017 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Πάτρας, το οποίο αφού έκρινε 50% συνυπαιτιότητα, επιδίκασε από 40.000 Ευρώ στη χήρα και στο τέκνο, 20.000 ευρώ στη μητέρα και από 10.000 ευρώ στα αδέλφια του θύματος.
Ø Κρίσιμος χρόνος ατυχήματος 22/8/2002. Συνεπεία αυτού, τραυματίστηκε η επιβαίνουσα σε μοτοσυκλέτα. Ειδικότερα υπέστη κάκωση της θωρακικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, κάκωση της υπουρίδας, ρήξη του δεξιού βολβού του ήπατος, παραπληγία με απώλεια ελέγχου των σφιγκτήρων και αιμοπεριτόναιο. Κυκλοφορεί με αναπηρικό αμαξίδιο, παρουσιάζει ακράτεια ούρων και κοπράνων, έχοντας μόνιμο καθετήρα. Κρίθηκε μόνιμα και ολικώς ανίκανη για εργασία, χωρίς ελπίδα αποκατάστασης της υγείας της. Είχε ηλικία τριάντα ενός (31) ετών. Με βάση τα άνω προσδιοριστικά στοιχεία, το δικαστήριο καθόρισε ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης το ποσό των 150.000 ευρώ, (Εφετείο Αθηνών 7435/2018).
Όπως γνωρίζετε πολύ καλά από την 1/1/2017 αυξήθηκαν υποχρεωτικά τα κατώτατα όρια που παρέχουν οι ασφαλιστικές εταιρείες για την ασφαλιστική κάλυψη της αστικής ευθύνης των αυτοκινήτων, σύμφωνα μάλιστα με απόφαση που έλαβε η εκτελεστική επιτροπή της Τράπεζας της Ελλάδος, τα οποία ορίστηκαν πλέον στο ποσό του 1.220.000 ευρώ ανά θύμα στις σωματικές βλάβες και αντίστοιχα επίσης στο ένα 1.220.000 ευρώ για τις υλικές ζημιές ανά ατύχημα, ανεξάρτητα από τον αριθμό των θυμάτων.
Μέχρι τότε και πριν την εφαρμογή της σχετικής απόφασης, οι αντίστοιχες καλύψεις ήταν ένα 1.000.000 ευρώ ανά θύμα στις σωματικές βλάβες και στις υλικές ζημιές ανά ατύχημα. Η αύξηση α υτή σ ύμφωνα μ ε τ ο κ είμενο τ ης απόφασης αριθμός πράξης 100/18-7-2016 ‘’Αναθεώρηση των ελάχιστων ποσών Ασφαλιστικής κάλυψης της υποχρεωτικής ασφάλισης αστικής ευθύνης από ατυχήματα αυτοκινήτων’’, ενδεχομένως να συνδυαστεί και με αύξηση των ασφαλίστρων για την υποχρεωτική ασφάλιση αστικής ευθύνης αυτοκινήτων, καθώς αυξάνονται και οι κίνδυνοι που θα καλύπτουν σε αποζημιώσεις για ασφαλιστικές εταιρείες. Είμαι στο σημείο αυτό ότι τέτοια αύξηση έχει ήδη λάβει χώρα.
Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι η παραπάνω αύξηση της Ασφαλιστικής κάλυψης είναι αποτέλεσμα της προσαρμογής της Ελληνικής νομοθεσίας στην οδηγία 2009/138/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 25ης Νοεμβρίου 2009, σχετικά με την ανάληψη και την άσκηση δραστηριοτήτων ασφάλισης και αντασφάλισης στα άρθρα 2 και 8 της οδηγίας 2014/51/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 16ης Απριλίου 2014 σχετικά με την τροποποίηση των οδηγιών 2003/71/ΕΚ και 2009/138/ΕΚ και των κανονισμών (ΕΚ) αριθμός 1060/2009 (ΕΕ) αριθμός, 1094/2010 και (ΕΕ) 1095/2010, όσον αφορά στις εξουσίες της Ευρωπαϊκής Αρχής Ασφαλίσεων και Επαγγελματικών Συντάξεων (εφεξής ΕΑΑΕΣ) και της Ευρωπαϊκής Αρχής Κινητών Αξιών και Αγορών, καθώς κ αι σ το Ά ρθρο 4 τ ης οδηγίας 2011/ 89/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του συμβουλίου της 16ης Νοεμβρίου 2011, σχετικά με τη συμπληρωματική εποπτεία των χρηματοπιστωτικών οντοτήτων που ανήκουν σε χρηματοπιστωτικούς ομίλους ετερογενών δραστηριοτήτων και συναφείς διατάξεις της νομοθεσίας περί ιδιωτικής ασφάλισης και άλλες διατάξεις (ΦΕΚ Α’ 13) και ιδίως το άρθρο 3 παράγραφος 10 αυτού, γ)το Π.Δ. 237/1986 ‘’Κωδικοποίηση των διατάξεων του νόμου 489/1976,(ΦΕΚ Α’ 331/76) περί υποχρεωτικής ασφάλισης της εκ ατυχημάτων αστικής ευθύνης όπως συμπληρώθηκε και τροποποιήθηκε από τον 1569/1985 (ΦΕΚ Α’ 183/1985) και τα Προεδρικά Διατάγματα 1019/1981 (ΦΕΚ Α΄ 253/1981) και 118/1985 (ΦΕΚ Α΄ 35/1985) (ΦΕΚ Α’ 110) όπως ισχύει, και ιδίως το άρθρο 6 παράγραφος 5 αυτού, δ) την οδηγία 2009/103/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 16 Σεπτεμβρίου 2009 σχετικά μ ε τ ην α σφάλιση αστικής ευθύνης που προκύπτει, από την
κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων και τον έλεγχο της υποχρεώσεως προς ασφάλιση της ευθύνης αυτής (ΕΕ L 263/11 της 7-10-2009) και ιδίως το άρθρο 9 παράγραφος 2 αυτής, ε) την από 10-5-2016 ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και Συμβούλιο (COM 2016 246 final) ‘’Aναπροσαρμογή με βάση τον πληθωρισμό των ελάχιστων ποσών τα οποία ορίζονται στην οδηγία 2009/138/EK σχετικά με την ασφάλιση της αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων και τον έλεγχο της υποχρεώσεως προς ασφάλιση της ευθύνης αυτής’’ ( CELEΧ 52016DC0246).Επειδή σύμφωνα με το ισχύον σύστημα υπολογισμού, τα ποσά της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης για το λόγο ακριβώς ότι δεν στηρίζονται σε ιατρικά δεδομένα ή σε αμιγώς οικονομικά στοιχεία καθώς αφορούν αγαθά τα οποία δεν έχουν αξία οικονομικά μετρήσιμη προσδιορίζονται θεωρητικά από τον Έλληνα Δικαστή ελεύθερα και υποκειμενικά, ο τελευταίος επί του προκειμένου κάνει χρήση της πλήρους ανεξαρτησίας του και της διακριτικής ευχέρειάς του.
Επειδή γινόμαστε μάρτυρες καθημερινά δικαστικών αποφάσεων οι οποίες τείνουν να εκδικάζουν τα ίδια ή σχεδόν τα ίδια ποσά στους συγγενείς τροχαίων δυστυχημάτων και μάλιστα με μία τάση εμφανώς προς τα κάτω τα τελευταία πέντε τουλάχιστον χρόνια. Γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με το γράμμα και το πνεύμα του νόμου και την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία, αφού ήδη ως έχουμε αναλύσει παραπάνω, τα όρια της Ασφαλιστικής κάλυψης τα τελευταία χρόνια και δη στο τρέχον έτος, έχουν αυξηθεί κατά πολύ, ενώ δυσανάλογα οι αποζημιώσεις που επιδικάζουν τα Ελληνικά Δικαστήρια έχουν μειωθεί κατά πολύ. Η τακτική αυτή των δικαστηρίων της ουσίας, έρχεται επιπλέον σε αντίθεση με την αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25Σ) και την τάση του Νομοθέτη να αυξήσει την ευθύνη των ασφαλιστικών εταιριών. Το αν οι ασφαλιστικές εταιρείες θησαυρίζουν ή πτωχεύουν λόγω κακής πρωτίστως διαχείρισης, είναι το ζήτημα που αφορά τις ίδιες τις ασφαλιστικές εταιρείες και μόνο.
Επειδή παρά τη θεωρητικά παρεπόμενη και ως εκ τούτου αμιγώς εγγυητικής φύσεως ευθύνη του ασφαλιστή, έχει καταστεί πλέον νομολογιακός κανόνας στην περίπτωση των τροχαίων ατυχημάτων να μην εξαντλούνται ποτέ υπέρ του παθόντος ή λοιπών δικαιούχων λόγω ψυχικής οδύνης τα εκάστοτε προβλεπόμενα στην Ασφαλιστική σύμβαση ασφαλιστικά ποσά.
Τουναντίον έχει παρατηρηθεί όχι μόνο να μην εξαντλούνται, αλλά να έχουν μειωθεί σε προοδευτικό βαθμό τα τελευταία χρόνια οι σχετικές αποζημιώσεις (λόγου χάριν από 60.000 έως 70.000 ευρώ για τους γονείς ή τη
σύζυγό του θανόντος, 40.000 έως 50.000 ευρώ για τα παιδιά και τα αδέρφια, 10.000 για τους παππούδες και λοιπά.Λίαν προσφάτως, με τ ην . .…../2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χανίων επιδίκασε το ποσό των 20.000 ευρώ και 15.000 ευρώ σε σύζυγο και τέκνα αντίστοιχα του θανόντος οδηγού, αφού έκρινε ότι αυτός ήταν συνυπαίτιος του τροχαίου σε ποσοστό 60% (δεν κρίνουμε το ζήτημα της συνυπαιτιότητας στην παρούσα, εφόσον ήθελε κριθεί και σε δεύτερο βαθμό). Διερωτάται ευλόγως νομίζω κανείς όμως, δηλαδή εάν είχε κρίνει η απόφαση ότι δεν υφίσταται συνυπαιτιότητα του θανόντος οδηγού, ποιο θα ήταν το ποσό της αποζημίωσης κάνοντας τη σχετική αναγωγή; Αυτό λοιπόν θα ανήρχετο στα 50.000 ευρώ για τη σύζυγο και περί τα 38.000 για τα τέκνα αντίστοιχα…
Κατά συνέπεια διερωτάται ευλόγως κανένας, γιατί μετά από αυτά να παιδεύονται οι οικογένειες και να απευθύνονται στα δικαστήρια για να βρουν το δίκιο τους μετά από πέντε χρόνια και πλέον, πολλές φορές, έχοντας υποστεί μέχρι τότε, τεράστια ψυχολογική και οικονομική επιβάρυνση;
Ποιον εξυπηρετούν τέτοιες αποφάσεις; Το δημόσιο συμφέρον, τις οικογένειες, την κοινωνία, τη Δικαιοσύνη ή τις ασφαλιστικές εταιρίες;;;
Προφανώς παραβλέπεται από πολλούς ότι η ελληνική οικογένεια αποτελεί το κύτταρο, τον πυρήνα και το θεμέλιο της ελληνικής κοινωνίας.
Προστατεύει εν τέλει η Πολιτεία και η Δικαιοσύνη την οικογένεια του τροχαίου θύματος ή το τροχαίο θύμα?
Θέλει η Πολιτεία οικογένειες εξαθλιωμένες να ζούνε μία ζωή στην κακομοιριά και δυστυχία και τα παιδιά του τροχαίου θύματος, πόσο ευγνώμονες πρέπει να είναι με το κράτος που δεν έκανε τίποτα για αυτά και πόση πίκρα και απογοήτευση μεταφέρουν για την υπόλοιπη ζωή τους;
Ο Σύλλογός μας εδώ και χρόνια αγωνίζεται για την αρωγή και αλληλεγγύη στις οικογένειες των τροχαίων θυμάτων και για την δικαίωση της μνήμης των,
Με τη στήριξη Προέδρων της Ελληνικής Δημοκρατίας, της Βουλής των Ελλήνων, Πρωθυπουργών Ελληνικών κυβερνήσεων, Υπουργών Ελληνικών κυβερνήσεων, όλων των τοπικών Αυτοδιοικητικών Αρχών Α΄ και Β΄ βαθμού,
δημιουργήσαμε στις Βουκολιές Πλατανιά Χανίων τον μοναδικό παγκόσμια χώρο, αφιερωμένο στη μνήμη των τροχαίων θυμάτων (Πάρκο Χρήστου Πολέντα) (polentaspark.weebly.com), τον οποίο τίμησαν με την παρουσία τους ο Οικουμενικός Πατριάρχης, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και ο ΟΗΕ, που με την έγκριση του Γενικού Γραμματέα κ.κ. Μπαν Κι Μουν, στο Πάρκο φιλοξενείται το μνημείο του ΟΗΕ για την οδική ασφάλεια.Ο Σύλλογός μας συμμετέχει και συνδράμει στον αγώνα των οικογενειών των τροχαίων θ υμάτων γ ια τ η σ ωστή αποτύπωση τ ου τ ροχαίου γ ια κ αι κ άθε παραπέρα νόμιμη ενέργεια για τη δικαίωση των θυμάτων, κυκλοφόρησε τον Πρώτο Οδηγό Αντιμετώπισης Τροχαίων, προκειμένου η κάθε οικογένεια τροχαίου θύματος ή το κάθε θύμα τροχαίου τραυματισμού να έχει αν βοήθημα, ώστε να γνωρίζει τι πρέπει να κάνει, τι υποχρεώσεις και τι δικαιώματα έχει. Συμμετέχει και σε δράσεις ενημέρωσης των μαθητών σε σκολεία σχετικά με τις επιπτώσεις των τροχαίων με σκοπό την πρόληψη των τροχαίων.
Με επίγνωση του ιδιαίτερου κοινωνικού μας ρόλου, εκθέτουμε τον έντονο προβληματισμό μας σχετικά με το υφιστάμενο στα Δικαστήρια της ουσίας, τείνοντα να λάβει χαρακτηριστικά καθεστώτος, σύστημα υπολογισμού αποζημίωσης των ‘’μη οικονομικής φύσεως’’ ζημιών από τροχαίο δυστύχημα, το οποίο θεωρούμε ότι προκαλεί δυσμενείς επιπτώσεις αλλά και έντονα αρνητικά σχόλια για τη λειτουργία της Δικαιοσύνης (θεματοφύλακες των ασφαλιστικών εταιρειών;) και το σκεπτικό των δικαστικών αποφάσεων, καθώς για την αναγκαιότητα αλλαγής του Νομικού πλαισίου που διέπει σήμερα τα τροχαία με την π ρόβλεψη ενός νέου ά ρθρου του τροχαίου θανάτου με αμέλεια.
Ας κρατήσουμε τέλος ως κοινωνία τις διαπιστώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας κυρίου Προκόπη Παυλόπουλου στον Πρόεδρο της Επιτροπής της Βουλής για την ο δική α σφάλεια κ ύριο Γ εώργιο Ο υρσουζίδη.
*Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έκανε αναφορά στην υποχρέωση της πολιτείας να αγκαλιάσω τους ανθρώπους που υπέστησαν εν τω μεταξύ σοβαρότατο πλήγμα από τη μάστιγα των τροχαίων, επισημαίνοντας παράλληλα το μεγάλο κόστος των τροχαίων που στέλνουν πολύτιμους πόρους από τους χειμαζόμενους Έλληνες πολίτες δίνοντας έμφαση στο βάρος που πρέπει να ρίξει η πολιτεία ως προς την πρόληψη.
Ευχόμεθα και ελπίζουμε αυτές οι απλές και ανθρώπινες εκτιμήσεις και διαπιστώσεις μας, να συμβάλλουν στην αναγκαιότητα αντιμετώπισης των τροχαίων εγκλημάτων.
Ας κοιτάξουμε το τροχαίο κατάματα, απλά, και ας δούμε όλες αυτές τις νομικές ερμηνείες μας έχουν οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση.
Αν όχι, τότε ας δούμε το πρόβλημα αυτό ξανά από τα θεμέλια του και μετά με το χέρι στην καρδιά να ας δώσουμε ριζοσπαστική λύση ώστε να μην θρηνήσουμε πλέον άλλα θύματα.
