Του Στρατή Παπαμανουσάκη
«Ως πότε παλληκάρια, θα ζούμε στα στενά,
μονάχοι σαν λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή».
(Ρήγας, Ο Θούριος)
Διασχίσαμε πολλές φορές τη Θεσσαλία, πηγαίνοντας προς τη Μακεδονία και τα Βαλκάνια, κι αφήσαμε στο τέλος το καθεαυτό θεσσαλικό ταξίδι, έτσι που νομίζαμε ότι δεν θα είχαν να μας πουν πολλά ακόμη αυτά τα μέρη. Μα όταν από τη Στυλίδα, παρακάμπτοντας το όρος Όθρυς, μπήκαμε στη γη της Θεσσαλίας, περνώντας πλάϊ στον Παγασητικό τον Αλμυρό, τη Νέα Αγχίαλο, ως το Βελεστίνο, αλλάξαμε τελείως διάθεση, με όσα πρωτόγνωρα είχαμε να δούμε.
Αυτό το άρθρο είναι μόνο για συνδρομητές
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο, γίνετε συνδρομητής και στηρίξτε την ανεξάρτητη δημοσιογραφία.
Διάβασες 5 άρθρα τους τελευταίους 3 μήνες
