Ο Ekapol Chantawong είναι ο προπονητής που οδήγησε τα παιδιά στην σπηλιά της Ταϊλάνδης. Ήταν ο πιο αδύναμος εξ όσων έμειναν εγκλωβισμένοι. Παρ’ όλα αυτά, αρνιόταν να φύγει πριν το τελευταίο αγόρι. Αυτή είναι η ιστορία του.
Το πλέον αμφιλεγόμενο πρόσωπο της περιπέτειας που εκτυλίσσεται στην Ταϊλάνδη είναι ο Ekapol Chantawong. Ο 25χρονος βοηθός προπονητής φέρεται από πολλούς, ως ο υπεύθυνος για τον εγκλωβισμό των παιδιών στη σπηλιά, διότι ήταν εκείνος που είχε την ευθύνη τους. Επίσης, στην είσοδο της σπηλιάς υπάρχουν πινακίδες που ενημερώνουν για τους κινδύνους, εφόσον μπει κάποιος στα ενδότερα -και δη όταν έχει μουσώνες.
Για την ιστορία, ο πρώτος προπονητής της ομάδας των “Αγριόχοιρων”, Nopparat Khanthavon είχε ένα ραντεβού το πρωί της 23ης Ιουνίου και δεν μπορούσε να ακολουθήσει την αποστολή. Είπε στον συνεργάτη του “να φροντίζεις ώστε να είσαι ο τελευταίος, όταν είστε με τα ποδήλατα, προκειμένου να είσαι σίγουρος ότι είναι όλα τα παιδιά καλά”. Του πρότεινε και να πάρει κάποια από τα παιδιά της μεγαλύτερης ομάδας μαζί του, ώστε να τον βοηθούν στην επιτήρηση. Κάτι που έγινε.
Ο 25χρονος ένιωθε ένοχος εξ ου και είχε επισημάνει πως θα βγει τελευταίος, ενώ μόλις υπήρξε επικοινωνία -με τη βοήθεια διασωστών- με τον έξω κόσμο, έγραψε γράμμα προς όλους τους γονείς, στο οποίο τους ζητούσε συγγνώμη. Εκείνοι του απάντησαν πως δεν τον θεωρούν υπεύθυνο (μια μητέρα του έγραψε “αν δεν πήγαινες μαζί τους, τι θα συνέβαινε στο παιδί μου;” και δήλωσε στο κρατικό κανάλι “πρέπει να γιατρέψουμε την καρδιά του, όταν βγει”), παρ’ όλα αυτά ο Chantawong συνέχισε να μην τρώει και να δίνει το φαγητό και το νερό του στα παιδιά. Σύμφωνα με τους διασώστες, είναι από τους πιο αδύναμους του γκρουπ, παρ’ όλα αυτά αρνείται να βγει πριν απεγκλωβιστεί και το τελευταίο παιδί.
Κάπως έτσι έγινε και trend στο Twitter με πλήθος κόσμου να ζητά από τους διασώστες, αλλά και από όσους ενημερώνουν για την εξέλιξη της επιχείρησης, να μην τον ξεχάσουν. Πολλοί επισήμαναν πως ο 25χρονος έχει βοηθήσει με διαλογισμό τα παιδιά να παραμείνουν ψύχραιμα, ενώ τους έδειξε και πώς να κάνουν συντήρηση δυνάμεων, ώστε να αντέξουν μέχρι να τους εντοπίσουν. Πώς απέκτησε αυτές τις γνώσεις;
Σύμφωνα με το BBC Thai, στα 10 έμεινε ορφανός (“έχασε” τους γονείς του) και τον μεγάλωσε η θεία του και η γιαγιά του. Για κάποια χρόνια είχε γίνει μοναχός, κάτι που κάνουν πολλοί άνδρες στην Ταϊλάνδη. Αποφάσισε να επιστρέψει στα κοινά, πριν τρία χρόνια, για να μπορεί να φροντίσει τη γιαγιά του. Τότε σκέφτηκε και ότι αυτό που θέλει να κάνει στη ζωή του είναι να γίνει προπονητής ποδοσφαίρου. Έκανε σχετική αίτηση στην ομάδα “Moo Pa”.
Εξακολουθεί να εργάζεται -τα πρωινά- σε ναό, ενώ τα απογεύματα κάνει προπονήσεις, επιλέγοντας φτωχά παιδιά από απάτριδες εθνικές μειονότητες -συνθήκη που είναι συνήθης στα σύνορα μεταξύ Myanmar και Ταϊλάνδης. Ήταν και εκείνος που πρότεινε στον πρώτο προπονητή σύστημα που θα παρακινούσε τα αγόρια να έχουν καλές επιδόσεις και στο σχολείο: όποιοι παίρνουν καλούς βαθμούς, αποκτούν δωρεάν ποδοσφαιρικό εξοπλισμό. Τα βράδια πηγαίνει στη Myanmar για να φροντίσει τη γιαγιά του. “Αγαπά αυτά τα παιδιά περισσότερο από τον εαυτό του” είχε δηλώσει στην The Star φίλος του, “δεν πίνει, δεν καπνίζει, είναι ευγενικός και μαθαίνει στα παιδιά να φροντίζουν τον εαυτό τους”. Οι περισσότεροι που τον ξέρουν, δήλωναν βέβαιοι πως θα νιώσει απόλυτα υπεύθυνος για την περιπέτεια στην οποία υποβλήθηκαν τα 12 παιδιά.