Αυτή η προεκλογική εκστρατεία που ξεκινά σε λίγες ημέρες θα είναι σίγουρα ξεχωριστή, λόγω των συνθηκών μέσα στις οποίες θα διεξαχθεί. 
Η πίεση προς την Αριστερά θα είναι αφόρητη, προκειμένου να ψαλιδιστούν τα ποσοστά της, που μέχρι σήμερα φαίνεται να αλλάζουν το πολιτικό τοπίο, ανατρέποντας τις «ιεραρχίες» του. Για το σκοπό αυτό θα χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα: η κατασυκοφάντηση, ο εκφοβισμός, ο εμπαιγμός, τα ψεύδη. Τα πάντα. Τα δύο κόμματα, που μονοπώλησαν την εξουσία επί 38 έτη, οικοδομώντας αυτό το σαθρό, πελατειακό και άκρως διεφθαρμένο κράτος, θα κάνουν ό,τι μπορούν, προκειμένου να εμποδίσουν τους πολίτες να ψστηρίξουν με την ψήφο τους την Αριστερά. Η αλλαγή του ύφους των πρωτοκλασάτων, τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, είναι ολοφάνερη. Τώρα δεν παίζουμε: εδώ διακυβεύεται ένα σύστημα εξουσίας που οικοδομήθηκε επί σχεδόν σαράντα χρόνια. Δεν είναι δυνατόν να αφεθούν οι «ανεύθυνοι» της Αριστεράς, αυτοί που «δεν έχουν προτάσεις», να διεκδικήσουν κυβερνητικές ευθύνες ή, έστω, να αναδιατάξουν το πολιτικό σκηνικό.
Αποκαλυπτική των προθέσεων, των «μνημονιακών» κομμάτων εξουσίας, ήταν η ομιλία του συνήθως χαμηλών τόνων κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της ΝΔ, κ. Δένδια, στη Βουλή, στις 22 Φεβρουαρίου. Ο κ. Δένδιας κατηγορεί, λοιπόν, την Αριστερά ότι «δεν αποδέχεται την παραμικρή θυσία» που απαιτεί η Ευρώπη, ενώ παράλληλα χρησιμοποιεί «ακραίο λεξιλόγιο» και «ακραίες πρακτικές», ενάντια σε εκείνους που «με προσωπικές θυσίες» ακολούθησαν τη συνείδησή τους και υπερψήφισαν τη νέα δανειακή σύμβαση, με ό,τι αυτή συνεπάγεται αναφορικά με την αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων, την κινεζοποίηση των μισθών, τη συρρίκνωση των συντάξεων…
Έτσι, λοιπόν: μια αλαζονική Αριστερά που αρνείται κάθε θυσία, και, από την άλλη, νουνεχείς βουλευτές που λαμβάνουν δύσκολες αποφάσεις, για «μια μακρά και επίπονη πορεία» προς μια μακρινή σωτηρία.
Με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια: σε αντίθεση με την αντιμνημονιακή Αριστερά, που παρουσιάζεται ανεύθυνη, οι βουλευτές τού «ναι σε όλα» εμφανίζονται σχεδόν να θυσιάζονται για το καλό της πατρίδας. Δεν θέλει και πολύ για να αντιληφθεί κανείς τι διαγράφεται πίσω από την άποψη αυτή: οι ανεύθυνοι της Αριστεράς, που βάζουν σε δεύτερη μοίρα το καλό της Ελλάδας, για να προτάξουν τις ιδεοληψίες τους απέναντι στους συνειδησιακά βασανιζόμενους αλλά ταγμένους στο καλό της πατρίδας, υπεύθυνους βουλευτές.
Ένα βήμα, δηλαδή, πριν από τη διαίρεση μεταξύ εθνικώς ορθά σκεπτόμενων και αντεθνικώς σκεπτόμενων. Το αστείο είναι δε ότι ο κ. Δένδιας επετέθη, χωρίς να τον κατονομάζει, κατά του Αλέξη Τσίπρα, για τη δήλωση του, που αδίκως λοιδορήθηκε, σχετικά με το πόσο λίγο Έλληνες είναι αυτοί που μας κυβερνούν, σε σύγκριση με τους ξένους που μετέχουν στο κίνημα αλληλεγγύης υπέρ του ελληνικού λαού και στις δύο όχθες του Ατλαντικού, κατηγορώντας τον ότι μοιράζει πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης! Αυτή την πατέντα, πάντως, η δεξιά παράταξη τη γνωρίζει καλά και, προφανώς, θέλει να την εφαρμόσει και σήμερα.
Καταρχήν, λοιπόν, η Αριστερά θα πρέπει να καταστεί υπεύθυνη για όλα τα δεινά της Μεταπολίτευσης στη χώρα και δεύτερον, πρέπει να περάσει η ιδέα ότι η Αριστερά …κυβερνούσε επί 38 χρόνια, με αποτέλεσμα τη σημερινή καταβαράθρωση της χώρας!!! Τι κι αν οι κυβερνήσεις Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ διαδέχονταν η μία την άλλη, κτίζοντας το φαύλο κράτος, τις πελατειακές σχέσεις στο δημόσιο, θεσμοποιώντας τη διαφθορά, κτλ, με μικρές παρενθέσεις την κυβέρνηση συνεργασίας Τζαννετάκη και την οικουμενική Ζολώτα, το 1989;
Όσοι πιστεύατε ότι μας κυβερνούσαν τα δύο κόμματα εξουσίας, κάνετε μέγα λάθος. Σύμφωνα με τον κ. Δένδια, δήμοι, πανεπιστήμια, νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου εξισώνονται ανερυθρίαστα με τους κρατικούς μηχανισμούς άσκησης εξουσίας! Άρα, η Αριστερά κυβέρνησε! Άρα, δεν δικαιούται «δια να ομιλεί»! Δεν δικαιούται να ασκεί κριτική, αφού, στην καλύτερη των περιπτώσεων, μαζί κυβερνήσαμε, κατά το «μαζί τα φάγαμε»! Η σύγκλιση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στην προσπάθειά τους να μετακυλήσουν τις συντριπτικές τους ευθύνες για τη σημερινή εξαθλίωση των πολιτών –ευθύνες τωρινές, αλλά και δομικές, του παρελθόντος– πέρα από προκλητική, έρχεται και σε αντίθεση με την ιστορική πραγματικότητα: από το 1974 δεν κυβέρνησαν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Κώστας Σημίτης, ο Κώστας Καραμανλής, ο Γιώργος Παπανδρέου και σήμερα ο Λουκάς Παπαδήμος, αλλά ο Φλωράκης, ο Κύρκος, ο Φαράκος, η Δαμανάκη, ο Κωνσταντόπουλος, ο Αλαβάνος, η Παπαρήγα, ο Τσίπρας!
Διαστρέβλωση της ιστορίας, παραποίηση των γεγονότων, επιθετική ρητορεία και εκβιαστικά, προκλητικά διλήμματα, του τύπου: «ή εμείς, οι υπεύθυνοι της σωτηρίας, ή οι ανεύθυνοι, του χάους και του μπάχαλου» – αυτό θα είναι το σκηνικό των επόμενων ημερών! Ωστόσο, όπως έλεγε και κάποιος γνωστός, τα γεγονότα είναι αμείλικτα: την αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων, τη φτωχοποίηση της κοινωνίας, δεν τα επιβάλλει σήμερα η αριστερά στους πολίτες αλλά η μη εκλεγμένη κυβέρνηση Παπαδήμου, με τη στήριξη Σαμαρά και Παπανδρέου.
ΥΓ: Θα έπρεπε, ίσω,ς να προβληματίσει την ηγεσία του Κομμουνιστικού κόμματος το γεγονός ότι και ο κ. Δένδιας του επιφυλάσσει μια ξεχωριστή μεταχείριση, θεωρώντας το υπεύθυνη δύναμη, και επικεντρώνοντας τα πυρά του στον ΣΥΡΙΖΑ…
*H Ρένα Δούρου είναι πολιτική επιστήμων – μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού.
Follow on twitter: @renadourou