Του Γιάννη Παπαδάκη *
Οι θαλάσσιες χελώνες τρέφονται μεταξύ άλλων και με μέδουσες. Νομίζουν πως τα πλαστικά απορρίμματα είναι μέδουσες. Παθαίνουν έτσι ασφυξία και πεθαίνουν. Οπότε αν δεν κάνουμε κάτι γι’ αυτό είτε ως πολίτες είτε ως συλλογικότητες είτε ως φορείς είτε ως δημοτική αρχή είτε ως κρατική λειτουργία (για να μην παρεξηγηθώ οι κατηγορίες ομάδων στις οποίες συμμετέχω είναι οι πρώτες δύο) στο άμεσο μέλλον εκτός του ότι δε θα έχουμε πια χελώνες θα έχουμε άφθονα πλαστικά και μέδουσες (χωρίς να θέλω σε καμία περίπτωση να μειώσω τη σημασία των μεδουσών στη θάλασσα). Φυσικά ότι κι αν κάνουμε χωρίς την απαιτούμενη παιδεία όλα θα πάνε στράφι.
Σ’αυτό το σημείο καλό θα ήταν να τονίσω την τεράστια ζημιά που προκαλούν οι ξαπλώστρες κι οι ομπρέλες στην παραλία αφού σε αυτήν γεννούν τα αυγά τους εδώ και χιλιετίες. Τις τελευταίες δεκαετίες όμως η παραλία έχει καταληφθεί από ομπρέλες και ξαπλώστρες. Δε θα αναφερθώ τώρα περισσότερο στο κέρδος-χρήμα και στο πως αυτό μας εξουσιάζει, θα αρκεστώ να πω πως είμαι αντίθετος σε αυτό το πρόταγμα. Οι φωτογραφίες που επισυνάπτω είναι από την παραλία της Σητείας και αποτυπώνουν τα ίχνη της caretta-caretta όταν βγήκε από τη θάλασσα για να γεννήσει τα αυγά της μέσα στην άμμο (1η φωτ.) και των μικρών της όταν βγήκαν από την άμμο (ύστερα από δίμηνη παραμονή τους εκεί) για να κατευθυνθούν στη θάλασσα (3η φωτ.).
Η Σητεία και η ευρύτερη θαλάσσια περιοχή της Κρήτης διαθέτουν σπάνια είδη προς εξαφάνιση (χελώνες caretta-caretta, φώκιες monachus-monachus, δελφίνια, φάλαινες, καρχαρίες κ.α. που μεταξύ άλλων τρέφονται και με λαγόψαρα), είδη που πλέον συναντώνται σε ελάχιστα μέρη του πλανήτη. Αποτελούν μέρος του πλούτου που διαθέτουμε και για να διατηρηθεί αυτός ο πλούτος θα πρέπει οι αλιείς να δικαιούνται επιδότησης για όσο θα διατηρούνται οι πληθυσμοί αυτών των ειδών. Με αυτόν τον τρόπο και οι αλιείς θα αποζημιώνονται για τις ζημιές που προκαλούνται στα δίχτυα τους και τα σπάνια αυτά είδη θα παραμείνουν εδώ.
* Ιχθυολόγος – Υδροβιολόγος