Χωρίς να είμαι… «μάγος ή βοηθός φακίρη» είχα προβλέψει προ ετών την τραγωδία των λαϊκών στρωμάτων και των μικροεπιχειρηματιών των ημερών μας. Που, όπως δήλωσε ο έντιμος εισαγγελέας Φλωρίδης, συνιστά μια δεύτερη Μικρασιατική καταστροφή! Όμως αυτός ο αψίκορος Λαός, μέσα στην ακράτεια που τον διακρίνει, έπεσε κυριολεκτικά στη λούμπα εκείνων που είχαν στήσει το Δανειακό παιχνίδι! Θυμάμαι τα στεγαστικά, τα εορτοδάνεια, τα διακοποδάνεια και σκέφτομαι πως τώρα… βγαίνουνε «ξινά» σ’ αυτούς που έτρεξαν. Όμως ας πούμε πως όσον αφορά τα στεγαστικά, με υποψιάζει πως εν πολλοίς δίνονται με οπτική την μελλοντική τύχη των οικοδομών για τις οποίες δόθηκαν: Δηλαδή τον πλειστηριασμό τους, αν αυτά τα δάνεια εξελίσσονταν σε «κόκκινα»… Βεβαίως μεγάλα λαϊκά στρώματα, πλήττονται από τους πλειστηριασμούς με αναγκαστικές επιλογές που εκτείνονται από το ενοίκιο, το τσαντίρι, το «ξενοδοχείο των αστέρων»…. Καθώς και μικροεπαγγελματίες από την απώλεια της επαγγελματικής των στέγης. Ας δούμε τα παραπάνω ένα – ένα:
Όσον αφορά τα ενοίκια, σίγουρα δεν μπορούν οι ενοικιαστές να τα εξυπηρετήσουν, με δεδομένη την μεγάλη ανεργία ή τις αναξιοπρεπείς τιμές των αγροτικών τους προϊόντων, αν είναι με αγροτικό κλήρο. Όσον αφορά… το τσαντίρι, μπορούν να επιβιώσουν – όπως οι νομάδες των καιρών μας τσιγγάνοι – έχοντες επί πλέον και οικογένεια, παιδιά κ.λ.π;
Για το … ξενοδοχείο των αστέρων φυσικά, ούτε λόγος! Επειδή στον τίτλο μιλώ για δόλο, ας το εξειδικεύσω: Φοβάμαι πως λειτούργησε ο δόλος, με στόχο τη εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων. Που θα τα απομάκρυνε από τις κοινωνικό – πολιτικές δραστηριότητες και εντάξεις! Εννοούμεθα νομίζω… Γιατί άνθρωποι εξαθλιωμένοι, χωρίς στέγη, χωρίς εργασία είναι η «πρώτη ύλη» στο εργαστήριο της κοινωνικής εξαθλίωσης! Και σαφώς ακίνδυνοι γι’ αυτούς που (πιστεύω) εμπνεύστηκαν τα δανειακά κόλπα… Ερωτήματα επι όλων αυτών: Ποιος ή ποιοι , τροφοδοτούσαν τις τράπεζες με ρευστό, για να το μετατρέπουν σε Δάνεια; Ποιος ή ποιοι, ξερογλείφονταν εκ προοιμίου για τα ακίνητα που βαρύνονταν με τα «κόκκινα δάνεια;» ; Πόσο … δεμένο είναι το τραπεζικό μας σύστημα με την τρόικα φερ’ ειπείν; Τώρα τι γίνεται με αυτούς που θα πλήξουν οι πλειστηριασμοί; Πόσοι θα αυτοκτονήσουν; Πόσοι θα χρειαστούν ψυχιατρική βοήθεια; Θα σώσουν ότι μπορούν, ελλείψει απορροφητικότητας της αγοράς εργασίας; Θα εξελιχθεί σε τραγικά παρατράγουδα η κρίση στέγης, όπως αντεκδικήσεως, ένοπλες αναμετρήσεις, εμφύλιες διαμάχες; Ερωτήματα όλα αυτά, που συνιστούν ένα ηφαιστειογενές κοινωνικό τοπίο… Και κάποιοι… θεοφοβούμενοι ίσως πουν: Ο Θεός να βάλει το χέρι του… Ας το βάλουν πρώτα στις τσέπες τους για να δεχτούν τα «κουρέματα» οι υπεύθυνοι που χιλιάδες φαμέλιες θα δουν τις ζωές των καμένες σ’ αυτό το τρομερό… χαρτοπαίγνιο! Φαντάζεστε την κοινωνική τραγωδία που θα σημαίνει το όργιο των πλειστηριασμών; Εγώ τρομάζω να τη σκεφτώ… Ούτε λόγος φυσικά για τις μηδαμινές (έστω) ευαισθησίες της Τρόικας! Και φοβάμαι – παρά τους … λεονταρισμούς της Μνημονιακής συγκυβέρνησης – πως θα επιδείξουν την παραδοσιακή αστική δουλικότητα τους. Όπως παγίως έκαναν και κάνουν οι λακέδες των αφεντάδων ντόπιων και ξένων. Με αυτούς τους λακέδες περιμένετε γιγάντωση της κοινωνικής τραγωδίας, που ίσως εξελιχθεί σε μη αντιμετώπισή μας. Και όλα τα τα φοβόμαστε κι όλα να τα περιμένουμε από τους ανθρώπους που θα καταντήσουν περίπου όπως οι τσιγγάνοι… Έλεος πια!!!
