Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έδωσε τη τελευταία του συναυλία εχθές (17/06) στο Θέατρο Βράχων και έστειλε ένα ξεχωριστό μήνυμα στους ανθρώπους που τον συνόδεψαν όλα αυτά τα χρόνια.
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έκλεισε την περιοδεία της «Διονυσιακής περιόδου» με μία συναυλία στο κατάμεστο Θέατρο Βράχων στον Βύρωνα το βράδυ της Κυριακής (16/6) και αποχαιρέτισε το κοινό του με έναν μοναδικό τρόπο.
«Ζήστε το παρόν! Σα να μην υπάρχει αύριο! Οπότε… Κρατήστε τα τραγούδια και ’μένα ξεχάστε με!» είπε μεταξύ άλλων και απέσπασε ένα θερμό χειροκρότημα από τους φίλους του που βρισκόντουσαν κάτω από τη σκηνή.
Ο γνωστός και αγαπημένος καλλιτέχνης είχε ανακοινώσει ότι «μετά από αρκετά χρόνια συναυλιών, φορτισμένα με μια απρόσμενη ανταπόκριση και αγάπη, φτάνει στο τέλος της η “Διονυσιακή” περίοδος».
Εχθές, διέκοψε σε κάποια φάση τη συναυλία για να ευχαριστήσει τόσο τους συνεργάτες του, όσο και όσους τον συνόδεψαν όλα αυτά τα χρόνια, πάνω και κάτω από τη σκηνή.
«Κρατήστε τα τραγούδια και ’μένα ξεχάστε με! “Λοιπόν, θέλω να σας ευχαριστήσω πολύ! Και εσάς που είστε εδώ σήμερα -και αυτούς που ήτανε στο παρελθόν… Το μεγαλύτερο που έχετε κάνει είναι ότι παραβλέψατε τις ανεπάρκειές μου – ναι ρε γαμώτο! Και σταθήκατε στην ουσία. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Δεν είναι εύκολο αυτό. Το επόμενο διάστημα θα συναντιόμαστε δισκογραφικά – τουλάχιστον. Θέλω να πω όμως το εξής: – Το λέω συνέχεια θα το πω για ακόμη μία φορά.
Νομίζω ότι η ανταπόκριση που υπήρχε και η αγάπη… Νομίζω ήταν υπερβολική! (γέλια) Ακούστε, ακούστε… θα το εξηγήσω για μία ακόμα φορά. Αυτό που έκανα, δηλαδή να ασχοληθώ με τα τραγούδια… εντάξει, ήταν μία ανάγκη που δεν μπορούσα να την ελέγξω…
Αντιλήφθηκα όμως ότι το έκανα για τη δικιά μου την ύπαρξη. Για να μπορέσω να σταθώ όρθιος σ’ αυτόν τον κακοτράχαλο δρόμο που είναι η ζωή, έτσι; Άρα, εν ολίγοις , η δημιουργία είναι μία εγωιστική διαδικασία. Το λέω συνέχεια… Αυτό που στεφανώνει την ανθρώπινη ύπαρξη είναι η θυσία -παιδιά- κι εγώ δεν ένιωσα ότι θυσίασα κάτι.
Οπότε… Κρατήστε τα τραγούδια και ’μένα ξεχάστε με! Επίσης θέλω να ευχαριστήσω πάρα πολύ τους συνεργάτες. Και τους σημερινούς και αυτούς που υπήρχαν στο παρελθόν, που μ’ αντέξανε… Μ’ αντέξανε…
Βλέπω διάφορα πρόσωπα εδώ και μπροστά και στους συνεργάτες, λυπημένα και στενοχωρημένα κλπ. Μη στεναχωριέστε! Ζήστε τη στιγμή! Ζήστε το παρόν! Σα να μην υπάρχει αύριο! Αλλά όμως, αλλά όμως… Όχι άτσαλα, να θυμάστε πάντα αυτούς που υπήρξαν πριν από μάς και αυτούς που θα υπάρξουν μετά από εμάς» είπε χαρακτηριστικά.
