Παλιά, στην εποχή μου, λέγανε πως αν είχες μπάρμπα στην Κορώνη θα μπορούσες να φτάσεις ψηλά, τώρα στην εποχή του ψηφιακού μετασχηματισμού, των αξιολογικών κριτηρίων και των προσλήψεων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα αρκεί να είσαι… τυχερός και κάποιος από τους γονείς σου είναι στέλεχος σε μια υπηρεσία, για να δεις χαΐρι και πρόσληψη!
Όπως για παράδειγμα, μαθαίνω, στην τοπική ΥΠΕ (Υγειονομική Περιφέρεια) όπου οι κόρες όχι μιας ούτε δύο, αλλά τεσσάρων γυναικών – υπαλλήλων στην υπηρεσία βρήκαν στέγη – τι σύμπτωση ε;- στην ίδια υπηρεσία και συνυπηρετούν, με τις μαμάδες τους, άλλες εξ αποστάσεως κι άλλες στο διπλανό ακριβώς γραφείο.
Τι καλύτερο για έναν γονιό να είναι με το παιδί του στην ίδια δουλειά, θα πει κάποιος, ειδικά όταν δημιουργείς και μια θέση για να έλθει η κόρη σου “φυτευτή”, ή αν, όπως συμβαίνει σε ένα τμήμα της ίδιας υπηρεσίας, η μητέρα είναι ελεγκτής και η κόρη ελεγχόμενη!
Σε μια τέτοια υπηρεσία θα ήθελα να υπηρετώ κι εγώ, μια υπηρεσία που – όπως μαθαίνω – η Εθνική Αρχή Διαφάνειας διαπίστωσε πρόσφατα πως μόνο για ένα χρόνο μοιράστηκαν οι υπάλληλοι της κοντά 400.000 ευρώ σε υπερωρίες(!), την ίδια ώρα που τα νοσοκομεία μας καταρρέουν και “απογυμνώνονται”…
Η Αρχή πάντως έστειλε την υπόθεση για περαιτέρω διερεύνηση, καθώς Γιάννης κερνά, Γιάννης διορίζει και όλοι οι υπόλοιποι την… «πίνουμε»!



