Του Μιχάλη Ανδριανάκη*
Στα Σφακιά κυνηγούσαν οι συμπατριώτες μας τα χημικά από τη Συρία, στα κρυστάλλινα νερά του όρμου της Χρυσοσκαλίτισσας….τα εντόπισα χθες, από το μπαλκόνι του μοναστηριού.
Άμα προσέξετε στις φωτογραφίες, που δημοσιεύω, πολύχρωμες πλαστικές τσάντες και ένας περίεργος, πηχτός άσπρος αφρός “στόλιζαν” την παρθένα θάλασσα και διάφορα αντικείμενα μαζί με πίσσα είχαν ξεβραστεί στην ακτή. “Κύριος οίδεν πόθεν”.
Καλά κάνουν οι ευαίσθητοι για περιβαλλοντικά θέματα συμπατριώτες και ξεσηκώνονται με τα καμώματα των “φονιάδων των λαών” σε βάρος του περιβάλλοντος και ομολογώ πως και εγώ πήγα-και θα ξαναπάω-σε κάποιες από τις λαοσυνάξεις αυτές. Δεν έχει κανείς δικαίωμα να μολύνει τις θάλασσές μας.
Μήπως όμως, λέω μήπως, θα πρέπει να ξεσηκωνόμαστε και για τη δική μας εγκληματική συμπεριφορά απέναντι στο περιβάλλον; Μήπως θα πρέπει να μπούμε στα σκάφη και να διαμαρτυρηθούμε και κατά του κακού εαυτού μας, που μολύνει θάλασσες και στεριές ανεξέλεγκτα ρίχνοντας άλλες χημικές ουσίες,που ουδέποτε διασπώνται; Ή ακόμη να τα βάλουμε με αυτούς που με τη χρήση σάκων λιπασμάτων, όπως η νιτρική αμμωνία (με τη βοήθεια πυροκροτητή) ψαρεύουν στα γαλάζια νερά της νότιας (και της δυτικής) πλευράς του νησιού μας; Ή μήπως αναγνωρίζουμε το δικαίωμα χρήσης χημικών μόνο στους εαυτούς μας; Δικές μας είναι οι θάλασσες, εμείς τις καταστρέφουμε;
*από την προσωπική σελίδα του στο fb