Του Αντ. Χαρχαλάκη συγγραφέα-ερευνητή-ποιητή

Όσο κι αν η εικόνα του πολιτικού μας συστήματος, προκαλεί ερωτήματα και απορίες, το γεγονός είναι πως «κάτι σάπιο υπάρχει» στις βουλές πολλών φυσικών προσώπων που εμπλέκονται στη διελκυστίνδα της ψήφισης ή όχι των νέων μέτρων! Έτσι φτάσαμε να τρίβουμε τα μάτια μας με τις προσπάθειες κάποιων να κάνουν … καθυστερημένη παρθενορραφή! Όσο και με τις προσπάθειες άλλων να εξασφαλίσουν το πολιτικό τους μέλλον και την ανεμπόδιστη κυκλοφορία τους, ανάμεσα στους «κολασμένους», χωρίς να δέχονται τους λίθους του αναθέματος και τα γιουχαΐσματα. Θα ρωτήσετε ίσως: Μα γιατί δεν αναγνωρίζεις… κύριε «κριτά» την, έστω καθυστερημένη έγνοια των κυρίων και των κυριών αυτών, για το λαό που σίγουρα θα βουλιάξει σε μεγαλύτερη αθλιότητα; Απάντηση: Η ως τώρα πορεία των , δεν μου δίνει το ερέθισμα να σκεφτώ πως η μεταμέλεια είναι «πολιτική» αρετή!!! Γιατί οι εν λόγω, τόσα συναπτά (πολιτικά) έτη, δεν νοιάστηκαν ούτε στοιχειωδώς για τα λαϊκά μας στρώματα! Τώρα λοιπόν που η χώρα πρόκειται να γίνει (;;) προτεκτοράτο και να εξαθλιωθεί σε τριτοκοσμικό βαθμό, σκέφτηκαν να πουν «Αθώοι εσμέν του αίματος των ανθρώπων τούτων «; Και συγχρόνως να το παίξουν… εκλεκτοί , σε μια περίοδο που η φτήνια (πολιτική- κοινωνική ) δεν μας οδηγεί στο να δίνουμε εύσημα σ’ αυτούς-αυτές που… φοβούνται το φυσικό μας τέλος, είτε από πείνα, είτε από αυτοκτονία και καθοριστική εξαθλίωση; Άρα , μέσα σ’ αυτό το τραγικό κοινωνικό τοπίο, ποια κρίνουν πως θα’ ναι η θέση τους και πολύ περισσότερο η πολιτική τους επιβίωση; Γι’ αυτό ας μην βιαζόμαστε να απονέμουμε εύσημα. Εκείνο που προκαλεί υποψίες, δικαιολογημένες, είναι το «παρών» κάποιων απ’ αυτούς. Γιατί δεν είπαν ξεκάθαρα «όχι»; Προσδοκούσαν μήπως το έλεος των κομματικών τους ηγητόρων; Οι οποίοι ηγήτορες, ουδενός εξαιρουμένου, θέλησαν να θωρακίσουν τα πολιτικά τους φέουδα, από τις ελάχιστες έστω υποψίες εντιμότητας και γι’ αυτό τους διέγραφαν! Και καλά κάνανε! «Τι γυρεύουν οι αλεπούδες στο παζάρι» όπου η τράπουλα είναι σημαδεμένη και όπου η ανθρώπινη συνείδηση είναι εμπορεύσιμο είδος; Τα ερωτήματα είναι πολλά, αν και για την ώρα κάποια είναι έωλα. Μερικά  απ’ αυτά: 1) Κάτι «νέο» εγκυμονείτε στο πολιτικό μας σκηνικό, που μπορούμε να το ονομάσουμε «κεντροαριστερά» ή όπως αλλιώς; 2) Για έναν επαγγελματία της πολιτικής πχ Λοβέρδο, Σκανδαλίδη, Ανδρουλάκη, μπορούμε να πιστέψουμε πως αν δημιουργήσουν νέα κόμματα θα ‘ναι αναγέννηση του πολιτικού μας τοπίου; Και το ρωτάω, γιατί κατά κανόνα «τα στερνά δεν τιμούν τα πρώτα». Και ο νοών νοείτω. Όσον αφορά τον τελευταίο από τους προαναφερθέντες, παρουσιάζει θλιβερή εικόνα και αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή! Όπως και άλλοι, που λάκισαν από τις λαϊκές επάλξεις, και τώρα λειτουργούν στα πλαίσια της Αστικής διαχείρισης , αλλά και άλλοι που ετοιμάζονται να λειτουργήσουν μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια… Ας αφήσουμε όμως αυτά και αυτούς και ας δούμε τις εξελίξεις όπως δρομολογούνται, σχετικά με τις λαϊκές αντοχές και τις αντιδράσεις που μέλλονται να λάβουν χώρα. Ερωτήματα: Αν αντιδράσει ο λαός δυναμικά, μπορούν τα μέτρα να μείνουν τραγικοί αριθμοί που στόχευαν στην τελευταία πράξη του ελληνικού δράματος; Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο! Πόσο μπορεί να αντέξει ο λαός, χωρίς – παρά την οριακή εξουθένωσή του- να το βάλει κάτω και να αντισταθεί δυναμικά; Και αυτό το δυναμικά μπορεί να λάβει πολλές μορφές . Η ειρήνη, όσον αφορά την ελληνική κρίση, αλλά και τον ευρωπαϊκό νότο, μπορεί να τιναχτεί στον αέρα, και οι λαοί του εν λόγω χώρου να πληρώσουν βαρύ τίμημα; Για την απάντηση σ’ αυτό, η ευθύνη πέφτει και στο ειρηνιστικό κίνημα, που πρέπει να αγκαλιάζει όλους τους τομείς – και τους οικονομικούς- των λαών του Νότου και του κόσμου! Ας μην επιτρέψουμε να «ζεστάνουν κάποιοι την σούπα τους , στα αποκαΐδια του κόσμου»..