Η αναγκαία συνεπαγωγή του ισχυρισμού της Αντιπολίτευσης ότι το διαγωνισμό για τις ραδιοτηλεοπτικές άδειες έπρεπε υποχρεωτικά να τον οργανώσει το εθνικό ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο (ΕΣΡ), είναι η ακόλουθη: ToΕΣΡ είναι ένα υπερόργανο, πάνω και από τη νομοθετική και από την εκτελεστική Εξουσία.
Ο κ. Μητσοτάκης αλλά και άλλοι, ανάμεσά τους διάσημοι για την εμβρίθειά τους στα Συνταγματικά, έστειλαν περίπατο πολλές μαζί Συνταγματικές Αρχές :
– Την Αρχή ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό , ( Σύνταγμα 1 παρ. 3),
– Την Αρχή ότι το Κράτος υπό τη διπλή του έκφανση νομοθετική και εκτελεστική, υποχρεούται και δεν δικαιούται απλώς να ασκεί έλεγχο και δη άμεσο έλεγχο στη ραδιοτηλεόραση,(Σ. 15 παρ.2 εδάφιο 1),
– Την Αρχή της διάκρισης των εξουσιών (Σ. 26), κλπ
Δυστυχώς ο Κανονισμός της Βουλής , που έρχεται από μακριά και είναι μάλλον ολιγαρχικής εμπνεύσεως, απέκλεισε κατά την προχθεσινή συνεδρίαση περισσότερους βουλευτές από το να εκφράσουν γνώμη. Ίσως με τον μην ακουστούν νηφάλιες φωνές δεν έγινε όσο ξεκάθαρο χρειάζεται πως το ΕΣΡ δεν είναι παρά ένα ακόμα από τα πολλά διοικητικά όργανα του Κράτους, το οποίο, κατά τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, δεν διαθέτει νομική προσωπικότητα. Η αρμοδιότητά του αρχίζει και τελειώνει στον έλεγχο της εφαρμογής της νομοθεσίας από τα Μέσα και την επιβολή κυρώσεων σε περίπτωση παράβασεών της.
Το ΕΣΡ δεν αυτοθεσμίζεται. Γιαυτό και κάθε χρόνο υποχρεώνεται από το Νόμο να καταθέτει στη Βουλή και τον Υπουργό που ασκεί εποπτεία ετήσια έκθεση πεπραγμένων. Γιαυτό και ο Κανονισμός Εσωτερικής Λειτουργίας του ΕΣΡ, αποκτά ισχύ μόνο μετά από την κύρωσή του από τον αρμόδιο Υπουργό. Γιαυτό και η εν γένει λειτουργία του ρυθμίζεται έως εσχάτων λεπτομερειών με υπουργικές αποφάσεις, ο πειθαρχικός έλεγχος ασκείται όχι από το ίδιο αλλά από κρατική οντότητα κλπ .
Η Αντιπολίτευση προσπάθησε να χρησιμοποιήσει το ανώμαλο καθεστώς στο ΕΣΡ σαν πολιορκητικό κριό εναντίον της Κυβέρνησης και απέτυχε, όχι απλώς λόγω κακού παρελθόντος άλλα και ελλείψει στέρεων επιχειρημάτων. Μπαίνω στον πειρασμό να επεκτείνω τις παραπάνω διαπιστώσεις για την υπόσταση του ΕΣΡ, με μια σκέψη:
Ως παράταξη της Αριστεράς δεν θα είχαμε καμία αντίρρηση να συζητήσουμε ανοιχτά και δημόσια για μια Συνταγματική αναθεώρηση που θα εισάγει πρακτικές διάχυσης του Κράτους. Πόσοι από τους σημερινούς κήρυκες των υπερεξουσιών ενός μη εκλεγμένου οργάνου θα μπορούσαν ν’ αντέξουν μια συζήτηση για τη δημιουργία αυτονομημένων δομών εξουσίας , με λαϊκή νομιμοποίηση μέσα από καθολική ψηφοφορία;
