Ο συμβιβασμός σχετικά με το γάλα, έγινε στη βάση των Ευρωπαϊκών ντιρεκτίβων, όπου υπεύθυνος για τη διάρκεια ζωής στα τρόφιμα είναι τα μονοπώλια, που τα εμπορεύονται.
θα δημιουργηθούν δύο κατηγορίες γάλακτος. Η πρώτη κατηγορία θα είναι το παστεριωμένο γάλα που θα αντικαταστήσει αυτό που σήμερα ονομάζουμε «φρέσκο». Τη διάρκεια ζωής θα την καθορίζει με ευθύνη της η γαλακτοβιομηχανία ανάλογα με τη μέθοδο παστερίωσης. Επομένως θα έχουμε γάλα 5, 7 έως και 11 ημερών. Υποκατηγορία του παστεριωμένου γάλακτος θα είναι και το «γάλα ημέρας» που θα πρέπει να μαζεύεται μέσα σε 24 ώρες και να μένει στα ψυγεία για δύο ημέρες. Η δεύτερη κατηγορία θα είναι το «γάλα υψηλής θερμικής επεξεργασίας» που θα αντικαταστήσει το γάλα υψηλής παστερίωσης.
Απελευθερώνεται έτσι το όριο ζωής στο γάλα, ευνοούνται οι εισαγωγές, απαξιώνεται η ποιότητα και αυξάνεται το ποσοστό κέρδους των μονοπωλίων. Δηλαδή το μέτρο δεν έχει καμιά σχέση με τη μείωση της τιμής του γάλακτος, γιατί ήδη σήμερα το παρατεταμένης διάρκειας ζωής γάλα πωλείται ακριβότερα.
Οι συνέπειες θα είναι δραματικές με αύξηση της ανεργίας και καταστροφή της γαλακτοπαραγωγής. Αποτελεί κοροϊδία, ότι το “γάλα ημέρας” θα δώσει ζωή στην ελληνική γαλακτοπαραγωγή, τη στιγμή που αυτή συνθλίβεται από τα μονοπώλια».
Ο ΟΟΣΑ ομολογεί ότι η αλλαγή της ελληνικής νομοθεσίας για το φρέσκο γάλα επιβάλλεται για λόγους συμμόρφωσης με το ευρωπαϊκό Δίκαιο. Όπως γράφεται στην έκθεση, το γεγονός ότι στην Ελλάδα το «φρέσκο» παστεριωμένο γάλα κυκλοφορεί με διάρκεια ζωής 5 ημερών, αποτελεί «μια αυστηρή απόκλιση από τις συνήθεις πρακτικές της ΕΕ, που προκύπτουν από τη σχετική ευρωπαϊκή νομοθεσία. Η απόκλιση αυτή ενδεχομένως να βλάπτει τον ανταγωνισμό στη σχετική αγορά σε σημαντικό βαθμό».
Η διαπίστωση αυτή εκθέτει όσους όψιμα εμφανίζονται σαν «φίλοι» των κτηνοτρόφων, ενώ την ίδια ώρα προπαγανδίζουν υπέρ της «ευρωπαϊκής πορείας» της χώρας.
Η ίδια έκθεση αποκαλύπτει το λόγο για τον οποίο πρέπει να αλλάξει η νομοθεσία για το γάλα. Όπως σημειώνεται, «η κατάργηση του ορίου των πέντε ημερών θα δώσει επαρκή χρόνο στη βιομηχανία για την εισαγωγή γάλακτος από άλλες, φθηνότερες χώρες της ΕΕ, μειώνοντας έτσι το κόστος των πρώτων υλών». Δηλαδή, οι κτηνοτρόφοι θα υποχρεωθούν να μειώσουν κι άλλο τις ήδη εξευτελιστικές τιμές που πωλούν το γάλα, προκειμένου να αυξηθεί το περιθώριο κέρδους των βιομηχάνων.
Η ίδια έκθεση προϊδεάζει τους εργαζόμενους – καταναλωτές να κρατούν μικρό καλάθι σε ό,τι αφορά τη μείωση της τιμής του γάλακτος στο ράφι. Λέει συγκεκριμένα: «Υπάρχει μια ένδειξη ότι μακροπρόθεσμα η συνολική επίπτωση στις τιμές θα είναι πτωτική χωρίς όμως να μπορεί να προβλεφθεί με ακρίβεια κατά πόσο οι τιμές θα πέσουν». Το βέβαιο είναι ότι ακόμα κι αν καταγραφεί μια πρόσκαιρη μείωση της τιμής, όταν προχωρήσει το νέο μοίρασμα της αγοράς γάλακτος ανάμεσα σε μεγάλους ομίλους, οι τιμές θα ανέβουν πάλι.
Το κερασάκι στην τούρτα έρχεται από την κυνική ομολογία του ΟΟΣΑ ότι οι φτωχοί και μεσαίοι κτηνοτρόφοι δεν έχουν θέση στο νέο τοπίο που διαμορφώνουν τα μονοπώλια. Γράφει η έκθεση: «Η εντατικοποίηση του ανταγωνισμού θα καταστήσει πολύ δύσκολο για τα τοπικά μικρά αγροκτήματα να λειτουργήσουν σύμφωνα με το ισχύον επιχειρηματικό τους μοντέλο και θα περίμενε κανείς ότι ορισμένα από αυτά θα αγοραστούν από τις μεγαλύτερες εκμεταλλεύσεις».
Η νομοθεσία για το γάλα είναι συνέχεια άλλων παρεμβάσεων που προβλέπουν αυστηροποίηση των όρων αδειοδότησης των κτηνοτροφικών μονάδων, νέα φορολογικά βάρη στους φτωχούς και μεσαίους κτηνοτρόφους κ.ά. Όλα αυτά τα μέτρα εντείνουν τη συγκέντρωση και καθετοποίηση της παραγωγής από μεγάλες καπιταλιστικές παραγωγικές μονάδες, που βεβαίως δεν θα παράγουν για τις σύγχρονες διατροφικές ανάγκες του λαού αλλά με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος και ό,τι αυτό σημαίνει.
Αυτές οι διαπιστώσεις πρέπει να αποτελέσουν κριτήριο για τη στάση και την κοινή δράση των κτηνοτρόφων, των εργαζομένων στα μονοπώλια των τροφίμων και των λαϊκών στρωμάτων που καταναλώνουν τα προϊόντα τους.