Του Ανδρέα Σπανουδάκη

«Έχοντας προχωρήσει με τη διάσωση της ΔΕΗ προχωράμε τώρα στην απελευθέρωση της ηλεκτρικής ενέργειας για να πέσουν οι τιμές. ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΜΕ!!!! Για τις αντιδράσεις. Είμαστε αποφασισμένοι να σπάσουμε αυγά». Αυτά δήλωνε στις 16 Σεπτεμβρίου του 2020 ο Κωστής Χατζηδάκης σε συνέδριο του Economist.

Ο διαπρύσιος ενθουσιασμού πολιτικός για τις νεοφιλελεύθερες απόψεις και στόχους του, ο κατάφορτος  από αντιλα’ι’κές  πολιτικές  τολμηρές, ανατρεπτικές και επικίνδυνες, ο πολιτικός που τα μόνα εμφανή – εκ του αποτελέσματος – προσόντα του είναι εξαπάτηση, η υποκρισία, το ξεγέλασμα.

Παιδί του κομματικού σωλήνα απ’ όποια υπουργική καρέκλα  πέρασε, οι πολιτικές επιλογές του ήταν το «αγλά’ι’σμα, το απάνθισμα» της κυρίαρχης αντιλα’ι’κής ροπής της πολιτικής της κυβέρνησης που μοναδική κατάφαση και μαρτυρία της είναι η ευνοιοκρατία, οι απροκάλυπτες, ανεμπόδιστες, οι χωρίς φραγμούς  χαριστικές και σκανδαλώδεις πρακτικές και ενέργειες.

Ο Χατζηδάκης ως υπουργός έδωσε «αποφασιστικές μάχες»  για να «προικίσει» το έργο του με το «πάθος» του για την αμεσότερη και πιστότερη δυνατή μεταβίβαση στο νεοφιλευθερισμό που πάγιο αίτημα του  είναι η σμίκρυνση του κράτους,  σμίκρυνση  τόσο ποσοτική όσο και ποιοτική-ουσιαστική. Αυτό σημαίνει ότι  ο διοικητικός μηχανισμός  να ΜΗΝ κατέχει μεγάλο εύρος αρμοδιοτήτων και εξουσιών, προωθεί τον ακραίο ατομικισμό -βασικό χαρακτηριστικό του αναρχισμού – έναντι του συλλογικού.

Αυτές οι πολιτικές που αν τις δούμε αξιολογικά υπο το πρίσμα του σωστού και του καλού για την κοινωνία “θα σπάσουμε τα μούτρα μας”, γιατί κυριάρχησαν ως δόγμα και έφεραν την κοινωνία στο απόλυτο αδιέξοδο, στην απόγνωση με διαστάσεις δραματικές.

Ένα από τα «επιτεύγματα», τα «επικά κατορθώματα» του Χατζηδάκη είναι αυτό της αύξησης του ηλεκτρικού ρεύματος (πάντα για το καλό μας όπως μας έλεγε) που μας δίνει την ολοκληρωμένη, ανάγλυφη εικόνα και  μορφή του ακραίου, αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού.

Την ελληνική κοινωνία την βασανίζει και την ταλαιπωρεί το σκάνδαλο Novartis ως το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους με τη συστηματική εμπλοκή πολιτικών προσώπων που πασχίζουν περίτρομοι ν’ αποφύγουν τις ποινικές συνέπειες των απεχθών πράξεών τους.

Το ερώτημα που πλανάται στη κοινή γνώμη είναι: Η εξωφρενική, η τερατώδης, η άγρια, η υπέρμετρη, φρικτή και ανεξέλεγκτη  τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος συμβαίνει εν αγνοία της κυβέρνησης ή με την ανοχή της; Με το αζημίωτο βέβαια.

Όταν η κυβέρνησης λέει ότι ΘΑ!!! εξετάσει το ενδεχόμενο της αισχροκέρδειας από τους παραγωγούς ηλεκτρικού ρεύματος μήπως τους ΠΑΡΑΧΩΡΕΙ το χρόνο και την δυνατότητα για να αισχροκερδούν;

Μήπως εδώ ισχύει αυτό που λέει ο λαός μας; Το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το πρόσωπο.

Το σκάνδαλο του ηλεκτρικού ρεύματος μαζί με το σκάνδαλο της Novartis μας πείθουν για την αδιατάραχτη σχέση της αμοιβαίας οφελιμιστικής συνάφειας των εμπλεκομένων.

Ανδρέας Σπανουδάκης