Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία την δεύτερη σαν φάρσα (κ.Μάρξ)
« Ο πρόεδρος του κόμματος Αλέξης Τσίπρας και η γύρω από αυτόν ηγετική ομάδα κατάφεραν να ξεπεράσουν και την πιο απίθανη πρόβλεψη. Με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου δεν επανέλαβαν απλά την ιστορία των της εξάρτησης και της υποτέλειας αλλά κατάφεραν το ακατόρθωτο και μη προβλέψιμο κατέφεραν να την επαναλάβουν και σαν τραγωδία και σαν φάρσα.
Η τραγωδία έγκειται στην διατήρηση των προηγουμένων μνημονίων και στην παράταση τους με το τρίτο επαίσχυντο σκληρό μνημόνιο και η φάρσα στην επικοινωνιακή πολιτική της ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ που ισχυρίζεται ότι μπορεί να απεμπλακεί αυτά εφαρμόζοντας τα.
Η δημιουργική ασάφεια παραχωρεί την θέση της στην βλακεία και ο συντάκτης του εγχειριδίου « Η τεράστια σημασία των βλακών στον σύγχρονο βίο » Λεμπέσης χειροκροτεί από τον τάφο του την ευρηματικότητα των πολιτικών απατεώνων»
Με αυτά τα λόγια σύντροφοι από τα Χανιά όπως και χιλιάδες άλλοι σύντροφοι από όλοι την Ελλάδα απομακρύνθηκαν από την κατάσταση ιλαροτραγωδίας που διαμορφώθηκε στο Σύριζα . Και έχουν δίκαιο.
Το αφήγημα «των συντρόφων της άλλης πλευράς» όπως θα έλεγε και ο Λεωνίδας Κύρκος περιγράφει παραστατικά ένας από τους συντρόφους των Χανίων που επέλεξαν να παραμείνουν στο κόμμα, Ο Μ.Χ , στην ηλεκτρονική τοπική εφημερίδα «ΤΟ ΚΑΡΑΒΑΝΙ» με τίτλο: ‘Ωδινεν ὄρος καὶ ἔτεκεν μῦν ή το ποντίκι που βρυχάται;
Αξίζει κανείς να δει το σχετικό άρθρο στην ιστοσελίδα της παραπάνω εφημερίδας για να καταλάβει και την λογική που διαπερνά πλέον τον ΣΥΡΙΖΑ. Το αφήγημα του.
«Κατ οικονομίαν» αντιγράφω ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα του άρθρου του συντρόφου ,βάζοντας τους τίτλους και ερωτήματα , αφήνοντας στους αναγνώστες τα σχόλια.
Ι. ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ
« Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν. Κοιλοπονούσε το βουνό και γέννησε ποντίκι. Αυτή είναι η αίσθηση του κόσμου. Απογοήτευση. Πολύ κακό για το τίποτε. Καταρχήν να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: Η τρόικα μάς επέβαλε ένα νέο μνημόνιο δυσβάσταχτο για τον λαό. Τα μνημόνια που θα σχιζόταν, ξαναγράφτηκαν. Με αίμα. Τόσος τσαμπουκάς για μια τρύπα στο νερό. Πώς φτάσαμε ως εδώ; Μας πουλήσανε οι κωλο-συριζαίοι; Τι πήγε στραβά;» ( Μπορεί να το απαντήσει το έκτακτο συνέδριο Τι νομίζεις; Πότε θα γίνει πριν ή μετά τις εκλογές;)
ΙΙ. ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ
« Ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στην άκρα ταπείνωση προσηλωμένος στην παραμονή στο ευρώ. Προς έκπληξη όλων μας μάλιστα δεν υπήρχε ούτε plan B. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε σχεδιάσει καμία εναλλακτική, είτε γιατί δεν το προέβλεψε, είτε γιατί έβρισκε το εναλλακτικό σχέδιο εξαρχής χειρότερο.
Τότε σίγουρα έγιναν λάθη στην διαπραγμάτευση»
« Ασφαλώς έγιναν λάθη, παραλείψεις και αστοχίες οφειλόμενες σε απειρία ή αφέλεια. Ωστόσο δεν ήταν καθοριστικές. Ένα μόνο λάθος έκανε: υποεκτίμησε τον αντίπαλο, υπερεκτίμησε τις δυνάμεις της. ». (Χωρίς ερωτηματικό αυτό το είχα καταλάβει κάτι χρόνια τώρα)
« Όταν τα πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο, ο Τσίπρας κατέφυγε στο δημοψήφισμα. «Η αντιπολίτευση ισχυριζόταν ότι το δίλημμα ήταν το νόμισμα, ευρώ ή δραχμή. Ψέματα! Ήθελε απλώς να ανατρέψει την κυβέρνηση.» « Ο Τσίπρας από την άλλη ισχυρίστηκε ότι βάζει σε ψήφιση τα προτεινόμενα μέτρα. Δεν ήταν όμως η πρώτη του προτεραιότητα. Βλέποντας την προσπάθεια υπονόμευσης απλώς αναζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης. Και το πέτυχε». ( Τότε γιατί παραιτήθηκε;)
Η ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΙΚΟ ΟΧΙ
« Ήταν μάλιστα η πρώτη φορά που μια διαδικασία ψηφοφορίας αποτύπωσε τόσο καθαρά μια ταξική σύγκρουση. Τα λαϊκά στρώματα και το κόμμα που εμπιστεύτηκαν, εναντίον της άρχουσας τάξης, συγκροτημένης πολιτικά, οικονομικά και πολιτιστικά όσο ποτέ άλλοτε. Στη μέση το ΚΚΕ προερχόμενο από παράλληλο σύμπαν. Το λαϊκό ΟΧΙ νίκησε και η ιστορική από κάθε άποψη νίκη προκάλεσε μια ολιγοήμερη ευφορία. Πριν κλείσει μια βδομάδα όμως μετατράπηκε σε απογοήτευση και ήττα. Τίποτε λοιπόν δεν πετύχαμε; Τζάμπα τα κάναμε όλα; » . (Ξέρω γω τι να σου πώ 😉
Η ΥΠΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
«Μια προσεκτικότερη ματιά δείχνει άλλα πράγματα. Πρώτον το ΟΧΙ τσάκισε στην κυριολεξία την εσωτερική τρόικα. Αυτοί που ζητούσαν με τόση έπαρση την παραίτηση της κυβέρνησης, αποσύρονται σαν δαρμένοι σκύλοι. Ο Σαμαράς παραιτείται. Τα ΜΜΕ κατρακυλούν σε τηλεθέαση και αξιοπιστία. Οι πιστωτές βλέπουν ότι πόνταραν σε κουτσά άλογα και ο Τσίπρας αντέχει. Δεύτερον τίθεται παγκοσμίως το θέμα του χρέους. Ως τότε δεν ακουγόταν μιλιά. Τώρα το ψελλίζουν – με ποικίλους τρόπους και τόνους βεβαίως- όλοι. Τρίτον για πρώτη φορά γίνεται ρωγμή στην γερμανική μονοκρατορία. Γάλλοι, Ιταλοί, Αμερικάνοι, κομισάριοι και πρόεδροι, πλήθος ΜΜΕ, μιλούν. Ο καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του, αλλά μιλούν. ». (Ποιος ξέρει; Πές πές γίνονται οι ανατροπές).
ΤΟ ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ
Τότε γιατί και αυτή η νέα διαπραγμάτευση απέτυχε; «Γιατί καταλήξαμε σε μνημόνια; (έλα ντε)
Η ΕΞΗΓΗΣΗ
( Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΜΑ)
«Είναι μάταιο να κάνεις το κρέας ψάρι επισημαίνοντας τα «θετικά σημεία» και τις «ευελιξίες». Αυτά ας γίνουν στα τηλεοπτικά πάνελ. Ο λαός του ΟΧΙ κατάλαβε ότι έχασε. Έχασε, αλλά δεν ξεπουλήθηκε. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέκυψε, όχι πριν αγωνιστεί. Οι 5,5 μήνες της διαπραγμάτευσης δεν ήταν χαμένος χρόνος. Ήταν χρόνος δικός μας.
Η ΕΛΠΙΔΑ
Τώρα, ο τσαλαπατημένος ΣΥΡΙΖΑ βλέπει μια πικρή δικαίωση. Αυτό το ανοργάνωτο κόμμα των μικρομεσαίων και των διανοούμενων έγινε γνωστό στα πέρατα του κόσμου. Δεν έχει καμία σημασία η ματαιότητα της προβολής. Μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ όμως έγινε γνωστό σε όλο τον αναπτυγμένο κόσμο ότι η λιτότητα –austerity, το μάθαμε κι αυτό το αγγλικό- σκοτώνει. Ακόμη και στην Ευρώπη. Το θέμα της θηλιάς του χρέους συζητιέται παντού. Ένα στραβοκοίταγμα του Βαρουφάκη, ένα νεύμα του Τσίπρα και τα χρηματιστήρια του κόσμου ανεβοκατέβαιναν με αγωνία. Το βουνό γέννησε ποντίκι, ναι. Το ποντίκι όμως βρυχήθηκε. Και ο βρυχηθμός αυτός προκάλεσε αϋπνίες σε κάθε καπιταλιστή σε όλον τον πλανήτη. Προκάλεσε ρίγος σε κάθε δημοκράτη της γης.». (Είναι δυνατό να προκάλεσε ρίγος και μάλιστα ντάλα μεσημέρι και καλοκαιριάτικα 🙂
ΟΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ
1ον Η κυβέρνηση δεν ψηφίζει τίποτε και πάει σε εκλογές. Θα γελάν και οι πέρδικες. Αφού υπέγραψε τα πάντα και ξεφτιλίστηκε, δεν εξασφαλίζει ούτε τα ελάχιστα θετικά της υπογραφής, πχ την ρευστότητα κτλ
2ον Η κυβέρνηση ψηφίζει τα μέτρα, παραιτείται και προκηρύσσει εκλογές. Και τι έγινε; Τι θα ζητήσουμε από τον κόσμο; Η πλάκα είναι ότι ο κόσμος πάλι ΣΥΡΙΖΑ θα ψηφίσει καθώς έχει κάψει τις γέφυρες με το παλαιό πολιτικό προσωπικό. Εκτός και αν ψηφίσει εκείνους τους τύπους που κάνουν τον Μεϊμαράκη και τον Βορίδη να μοιάζουν αρσακειάδες.
3ον Μετέχει σε «κυβέρνηση εθνικής ενότητας». Και συνένοχος και βλαξ. Ξεπλένεις αυτούς που ο λαός τους κατέταξε όπως τους ταιριάζει. Στον κουβά με αυτούς που δημιούργησαν το πρόβλημα.
4ον Δεν ψηφίζει τα μέτρα, αφού θα τα ψηφίσουν «οι άλλοι». Εμείς όμως αφού τα υπογράψαμε, τώρα δείχνουμε τα καθαρά μας χέρια και καθόμαστε στις υπουργικές καρέκλες. Κουτοπόνηρο, θα γίνουν καταγέλαστοι.
5ον Ψηφίζουμε τα μέτρα και κυβερνάμε προσπαθώντας για το καλύτερο. Μια χρηστή διοίκηση ίσως αποτρέψει τα χειρότερα και αφήνει κάποια περιθώρια αναδιανομής, όσο μικρά και να είναι αυτά.
Είναι φανερό ότι ο γράφων προτιμά το τελευταίο. Ας μην γινόμαστε μετά Χριστόν προφήτες του τύπου «τα έλεγα εγώ, αλλά δεν με άκουγαν». Αυτά στο καφενείο. Ας μην πουλάμε αριστεροσύνη εκ του ασφαλούς. Δεν μας άδειασε ο Τσίπρας. Όλοι χάσαμε» ( Νομίζω πως έχασαν τα λαϊκά στρώμματα .Μήπως έχω άδικο 😉
ΑΝ (Κίπλιγκ)
«. Αν εμείς τα κάναμε σκατά, ας προσπαθήσουμε να τα διορθώσουμε» . ( Αλήθεια αυτή είναι η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ;)
ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ (ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΝΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΟΧΙ)
« Έχω την αυθαίρετη εντύπωση ότι ο θυμωμένος και απογοητευμένος λαός του ΟΧΙ – ίσως και ο όποιος λαός του ΝΑΙ – εξακολουθεί να μας προτιμά. Από έλλειψη άλλης αξιόπιστης λύσης, αλλά μας προτιμά ».
Αχ ρε σύντροφε με τις ξεκαθαρισμένες απόψεις σου και τα ρητορικά σου ερωτήματα να ξέρες πόσο με κάνεις να υποφέρω. Με αγάπη …
Νίκος Τζάρας
Υ.Γ . Μόλις πριν ανακάλυψα το άρθρο στο διαδίκτυο και απαντώ έστω καθυστερημένα. Καλή αντιπαράθεση.