Γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης
Για πολλοστή φορά άλλη μια μεγάλη και μαζική αντιρατσιστική και αντιφασιστική κινητοποίηση πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 13/10 στο Βερολίνο, την πρωτεύουσα της Γερμανίας. Σύμφωνα με όσους γνωρίζουν, η συγκεκριμένη ήταν και η μεγαλύτερη από όσες έχουν πραγματοποιηθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα. Συγκεκριμένα, η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε αισιόδοξη προσδοκία των διοργανωτών, που υπολόγιζαν γύρω στα 100.000 άτομα για αν συγκεντρωθεί τελικά διπλάσιος αριθμός διαδηλωτών (περίπου 250.000)!
Συμπεράσματα
Πέρα λοιπόν από το προφανές συμπέρασμα, ότι οι Γερμανοί ως εργατική τάξη και λαός που έχει βιώσει από πρώτο χέρι τι σημαίνει ναζισμός δεν είναι ναζί όπως μας τους παρουσιάζουν διάφοροι καλοθελητές δεξιά κι αριστερά – δυστυχώς, παρατηρούμε επίσης ότι η ακροδεξιά δεν πρόκειται να κάνει περίπατο εκμεταλλευόμενη την καπιταλιστική κρίση και τις ρατσιστικές πολιτικές της ΕΕ και των ΗΠΑ όσο υπάρχει και ενισχύεται διεθνώς και τοπικά η αντιρατσιστική κι αντιφασιστική πλειοψηφία.
Μια απόδειξη για αυτό μας προσφέρουν απλόχερα τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα στο μεγαλύτερο κρατίδιο της Γερμανίας, όπου το CSU (το αδελφό κόμμα του CDU στη Βαυαρία) έχασε 12 μονάδες στις σημερινές εκλογές (παίρνει 35,5%) και το SPD έχασε 10 μονάδες (παίρνει 10%). Ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι με αυτό το καταστροφικό αποτέλεσμα για τα κόμματα της συγκυβέρνησης, η Μέρκελ πρόσκαιρα μπορεί και να χαμογελάει, μιας και υπεύθυνος της ήττας είναι ο Ζηχόφερ, που πήρε το μάθημά του για το τι συμβαίνει όταν η δεξιά γίνεται ουρά της ακροδεξιάς. Ιστορικά, το ποσοστό που κατέγραψαν είναι το χαμηλότερο από το 1950! Τις 22 μονάδες που έχασαν τα δύο μεγάλα κόμματα χοντρικά τις μοιράστηκαν οι ακροδεξιοί του AFD (πήραν 11%) και οι Πράσινοι (παίρνουν 18,5% και είναι οι μεγάλοι νικητές της βραδιάς).
Η Αριστερά δεν καταφέρνει να περάσει το όριο του 5% (όπως και στο παρελθόν) ενώ η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία ανήλθε στο 72,4%. Τα σενάρια συνεργασιών είναι πολλά, με τον νυν επικεφαλής της κυβέρνησης στο κρατίδιο να θέλει συγκυβέρνηση με τους Πρασίνους, ενδεχόμενο που μάλλον εμφανίζεται απίθανο.
Το σημαντικότερο συμπέρασμα της βραδιάς όμως είναι ότι η ραγδαία υποχώρηση του “δικομματισμού” δεν σημαίνει αυτόματα τη ραγδαία άνοδο της ακροδεξιάς, όπως θέλει μια δημοσιογραφική και πολιτική κοινοτοπία εντός κι εκτός των ελληνικών και γερμανικών συνόρων. Μαζί και σε αξεχώριστο σύνολο με τις εντυπωσιακές εικόνες της τεράστιας συγκέντρωσης στο Βερολίνο, το Σαββατοκύριακο στη Γερμανία έδειξε και απέδειξε ότι η πορεία των πολιτικών πραγμάτων στην Ευρώπη = και στο κέντρο της – δεν είναι προδιαγεγραμμένη.
Η διεθνής του αντιφασισμού και της αλληλεγγύης στην Αθήνα
Την ίδια ακριβώς μέρα με τις αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές διαδηλώσεις στο Βερολίνο πραγματοποιήθηκε, για άλλα μια φορά τα τελευταία χρόνια, στην Αθήνα (στο κλειστό γήπεδο Μπάσκετ του Ρουφ) η Διεθνής Συνάντηση και η Πανελλαδική Συνέλευση ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες που διοργάνωσε η ΚΕΕΡΦΑ και με τη συμμετοχή αντιφασιστικών αντιπροσωπειών από διάφορες περιοχές της χώρας και διεθνώς αποφασίζοντας την συντονισμένη δράση των συνδικάτων, του εργατικού και του νεολαιίστικου κινήματος ενάντια στους νεοναζί και επιδιώκοντας την ενιαιομετωπική συνεργασία της Αριστεράς μέσα σε αυτή τη δράση και προωθώντας άμεσα διεκδικήσεις για να χτίσουμε το μαζικό αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα που τόσο έχουμε ανάγκη.
Συγκεκριμένα, η Διεθνής Συνάντηση αποφάσισε ότι:
Διεκδικούμε ανοικτά σύνορα ενάντια στην Ευρώπη-φρούριο. Υπερασπίζουμε τους πρόσφυγες. Διεκδικούμε την κατάργηση της ρατσιστικής συμφωνίας της ΕΕ της 28ης Ιούνη, την κατάργηση των συμφωνιών ΕΕ-Τουρκίας και ΕΕ-Λιβύης, για να μπει τέλος στους πνιγμούς στη Μεσόγειο και να μπει τέρμα στην κατάργηση του δικαιώματος στο άσυλο. Απαιτούμε να μπει τέλος στην εμπλοκή στις πολεμικές επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.
Στηρίζουμε τις διεκδικήσεις των προσφύγων για να σταματήσει ο εγκλωβισμός στα νησιά του Αιγαίου, να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και να σταματήσουν οι απελάσεις. Ελεύθερη μετακίνηση των προσφύγων. Απαιτούμε ισότιμη πρόσβαση για όλα τα προσφυγόπουλα στα σχολεία και για όλους στη δημόσια περίθαλψη. Ανθρώπινη στέγαση στις πόλεις και όχι σε στρατώνες-γκέτο. Ο νικηφόρος αγώνας για την λειτουργία του σχολείου της Πακιστανικής κοινότητας στα Σεπόλια είναι δείγμα της δύναμης του μαζικού κινήματος. Πιο πρόσφατα, ο αγώνας των προσφύγων στο καμπ της Μαλακάσας άνοιξε την διεκδίκηση να πάνε τώρα σε σπίτια μέσα στις πόλεις, να μην γεμίσει η Ελλάδα καμπ τύπου Μόρια.
Διεκδικούμε άσυλο, άδεια παραμονής και εργασίας και διαβατήρια για όλους χωρίς αποκλεισμούς. Με νέο νόμο να νομιμοποιηθούν μαζικά και χωρίς αποκλεισμούς οι μετανάστες χωρίς χαρτιά. Ίσα δικαιώματα, με δικαίωμα ψήφου στις εκλογές και εγγραφή στα συνδικάτα. Διεκδικούμε κατάργηση των διακρίσεων σε βάρος των μουσουλμάνων, τζαμιά και νεκροταφεία σε όλη την Ελλάδα.
Αγωνιζόμαστε για να κλείσουν τα Γραφεία-ορμητήρια των νεοναζί της Χρυσής Αυγής παντού. Γρήγορη ολοκλήρωση της δίκης, με καταδίκη των δολοφόνων της Χρυσής Αυγής. Να μπει τέλος στην κρατική χρηματοδότησή της. Η πορεία της δίκης έχει αποκαλύψει τους δεσμούς των νεοναζί με την Αστυνομία και είναι άμεσο το αίτημα να τσακίσουμε αυτούς τους δεσμούς. Οι απόπειρες συγκάλυψης της δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου ενθαρρύνουν τους φασίστες να προχωρούν σε επιθέσεις. Απαιτούμε δικαιοσύνη για τον Ζακ.
Διεκδικούμε να σταματήσει κάθε προβολή της Χρυσής Αυγής από τα ΜΜΕ και να δοθεί επιτέλους δημοσιότητα στη δίκη και στις αποκαλύψεις για τη δολοφονική δράση της ναζιστικής συμμορίας. […]»*
Η Διεθνής συνάντηση σημαδεύτηκε μάλιστα από τις διαδηλώσεις στο Βερολίνο όπου μάλιστα συχνά πυκνά οι διαδικασίες διακόπτονταν καθώς ο Φόλκαρτ Μόσλερ, εκπρόσωπος της κίνησης Ξεσηκωθείτε ενάντια στο Ρατσισμό (Γερμανία) μετέφερε τον ενθουσιασμό των χιλιάδων αντιφασιστών που πλημμύρισαν τους δρόμους του Βερολίνου.
Επίσης, συγκλονιστική ήταν και η παρουσία εκατό προσφύγων από τα καμπ της Μαλακάσας, της Θήβας και του Ελαιώνα και αλλού.
Γενικά, ήταν ένα αντάμωμα ακτιβιστών από όλη την Ελλάδα, πανεπιστημιακών, καλλιτεχνών, συνδικαλιστών, φοιτητών, μεταναστών, ακτιβιστών του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος συγκλονισμένων από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου και βέβαια ένα βήμα διεθνούς συντονισμού καθώς πλαισιώθηκε από εκπροσώπους μεγάλων αντιφασιστικών και αντιρατσιστικών κινήσεων: Mπράιν Ρίτσαρσον, Stand Up to Racism Βρετανίας, Φόλκαρτ Μόσλερ, Austehen gegen Rassismus Γερμανίας, Ντέιβιντ Αλμπριτς, Πλατφόρμα για μια ανθρώπινη πολιτική ασύλου Αυστρίας, Μαρίνα Μοράντε, Κίνηση ενάντια το ρατσισμό και το φασισμό Βαρκελώνης, Ντενί Γκοντάρ, Πορεία Αλληλεγγύης Γαλλίας, ενώ υπήρξε χαιρετισμός από το αντιφασιστικό κίνημα της Μπολόνια.
Συσχετισμοί
Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν κάτι πολύ ενοχλητικό για όσους και όσες, είτε από την ακροδεξιά και τους φασίστες, όσο και από τον νεοφιλελεύθερο χώρο υποτιμούν την συλλογική αντίδραση καθώς ενάντια στις προσδοκίες τους οι συσχετισμοί, και στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, δεν είναι αρνητικοί, ισχύει το αντίθετο στην πραγματικότητα. Και, ναι, τα πράγματα μπορούν και πρέπει να έχουν αυτή την εξέλιξη. Αυτή είναι η απάντηση στα ρατσιστικά και φασιστικά εγκλήματα κι αυτό απαιτεί η περίοδος, αυτή είναι η βασική μας αναγκαιότητα όσο κι αν την υποτιμούν διάφοροι από τα αριστερά.
Δεν ξεχνάμε πως η νέα ρατσιστική συμφωνία των χωρών της ΕΕ στις 28 Ιούνη με την υπογραφή της ελληνικής κυβέρνησης κλιμακώνει τις επιθέσεις κατά των προσφύγων με πνιγμούς χιλιάδων στη Μεσόγειο και με το άπλωμα στρατοπέδων συγκέντρωσης σε όλη την Ευρώπη ενώ η ενίσχυση των περιπολιών της FRONTEX και η εγκατάσταση πλατφορμών-πλωτών φυλακών σε συνεργασία με χώρες της Αφρικής αποτελεί κατάργηση του δικαιώματος στο άσυλο για τους πρόσφυγες.
Η σύγκρουση, λοιπόν, με τις ρατσιστικές πολιτικές της ΕΕ-φρούριο είναι αναγκαία για να σταματήσουμε την άνοδο της ακροδεξιάς για να κλείσουμε το δρόμο σε κάθε προσπάθεια της ακροδεξιάς και των νεοναζί της Χρυσή Αυγής (και των συμμάχων τους διεθνώς) να σπείρουν το τρόμο στις γειτονιές και να ξαναστήσουν τάγματα εφόδου φορώντας την μάσκα του πατριώτη για το όνομα της Μακεδονίας. Τέλος, υπάρχει και η δίκη της Χρυσής Αυγής η οποία μπαίνει στην τελική ευθεία και η έκβαση της θα είναι καθοριστική για την δυνατότητα των φασιστών να ανασυνταχθούν.
Σε αυτό το σημείο είναι κάτι παραπάνω από αναγκαιότητα, είναι καθήκον, να δυναμώσουμε τη καμπάνια για τη καταδίκη της Χρυσής Αυγής και αν στηρίξουμε τις πρωτοβουλίες των δικηγόρων της Πολιτικής Αγωγής για την επιτάχυνση της δίκης. Μόνο έτσι θα στείλουμε το μήνυμα ότι οποιαδήποτε απόπειρα να πέσουν στα μαλακά οι δολοφόνοι θα βρει απέναντι της το μαζικό αντιφασιστικό κίνημα που απαιτεί να πάνε φυλακή και να κλείσουν τα Γραφεία-ορμητήρια τους.
Οι διαδηλώσεις στο Βερολίνο και η διεθνής αντιφασιστική συνάντηση δείχνουν τον δρόμο και τα καθήκοντα μας για τη συνέχεια και για το πως μπορούμε να σταματήσουμε διεθνώς την ακροδεξιά να επιβάλλει την ατζέντα της είτε στη Βραζιλία, είτε στην Ουγγαρία, είτε εντός της ΕΕ και των ΗΠΑ.