Τα Χανιά – μια από τις πιο δημοφιλείς τουριστικές περιοχές της Μεσογείου – φιλοξενούν κάθε καλοκαίρι εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες, διαθέτουν περισσότερες από 500.000 τουριστικές κλίνες, πολυτελή ξενοδοχεία, βίλες, Airbnb, και καταγράφουν ρεκόρ αφίξεων και εισπράξεων. Κι όμως, εκείνοι που στηρίζουν την κοινωνική καθημερινότητα της πόλης – οι εκπαιδευτικοί, οι γιατροί, οι πυροσβέστες – δυσκολεύονται να βρουν ένα σπίτι να μείνουν.
Το στεγαστικό πρόβλημα των αναπληρωτών και νεοδιόριστων εκπαιδευτικών στα Χανιά, δεν είναι απλώς μια ανθρώπινη ιστορία που συγκινεί. Είναι ένας δείκτης αποσύνθεσης της κοινωνικής συνοχής. Με ενοίκια στα 400–500 ευρώ για γκαρσονιέρες και 700 ευρώ για μικρά διαμερίσματα, και με την τοπική αγορά ακινήτων να έχει καταληφθεί από τη λογική του «τουρίστας πάνω απ’ όλα», η πρόσβαση σε βασική, αξιοπρεπή στέγαση έχει γίνει ανέφικτη για τους χαμηλόμισθους του Δημοσίου.
Η πρόσφατη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Χανίων – με την παρουσία των εκπροσώπων των εκπαιδευτικών – έθεσε μετωπικά το ερώτημα που όλοι αποφεύγουν:
Πώς μπορεί μια πόλη με τόσο τουριστικό πλούτο να μην μπορεί να στεγάσει τους ανθρώπους που κρατούν όρθιο το δημόσιο σχολείο, το νοσοκομείο, τις δημόσιες υπηρεσίες;
Η απάντηση – ή μάλλον η απουσία της – αναδεικνύει ένα θεμελιώδες πρόβλημα προτεραιοτήτων. Από τη μία, η δημοτική αρχή επικαλείται θεσμικά εμπόδια, απουσία διαθέσιμων κτιρίων, και αναμονή για χρηματοδοτικά εργαλεία. Από την άλλη, η αντιπολίτευση – όχι χωρίς δίκιο – μιλά για πολιτική αδράνεια, ανεπάρκεια σχεδίου και έλλειψη τόλμης.
Και εν τω μεταξύ; Το αποτέλεσμα είναι υπαρκτό: οι εκπαιδευτικοί δεν επιλέγουν πλέον τα Χανιά. Οι ελλείψεις στα σχολεία πολλαπλασιάζονται. Οι διορισμοί παραμένουν στα χαρτιά. Κι αν σήμερα το πρόβλημα αφορά τους δασκάλους, αύριο θα αφορά τους γιατρούς. Την αστυνομία. Την πολιτική προστασία.
Τουρισμός ή κοινωνία; Το δίλημμα είναι υπαρκτό – και δεν είναι εύκολο
Ας το πούμε καθαρά: ο τουρισμός είναι σημαντικός για τα Χανιά. Αλλά δεν είναι το μόνο που έχει αξία. Όταν μια τοπική οικονομία μετατρέπεται σε μονοκαλλιέργεια τουριστικής εκμετάλλευσης, χωρίς ρυθμιστικό πλαίσιο και χωρίς ισορροπία με τις ανάγκες των μονίμων κατοίκων, το αποτέλεσμα είναι η εκδίωξη των εργαζομένων που υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον.
Όχι, δεν είναι ο τουρισμός ο εχθρός. Είναι η πολιτική ανικανότητα να διαχειριστείς τον τουρισμό ως μέσο ευημερίας για όλους – όχι μόνο για τους ισχυρούς ιδιοκτήτες γης ή τους επενδυτές των πολυτελών καταλυμάτων.
Κι όταν η δημοτική αρχή απαντά ότι «δεν υπάρχουν διαθέσιμα κτίρια», την ώρα που η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται μέσω ΤΑΙΠΕΔ, την ώρα που πρώην δημόσιες δομές απειλούνται με μετατροπή σε πολυτελείς εστίες ή επενδυτικά ακίνητα, τότε το πρόβλημα δεν είναι τεχνικό. Είναι πολιτικό.
Το διακύβευμα είναι ξεκάθαρο: Αν δεν εξασφαλιστεί η δυνατότητα στέγασης για εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα, η κοινωνική λειτουργία των Χανίων απειλείται. Και αυτή η απειλή δεν αφορά μόνο τους εκπαιδευτικούς, αλλά κάθε πολίτη που εξαρτάται από τη δημόσια παιδεία, υγεία και ασφάλεια.
Ήρθε η ώρα οι δήμοι, και κυρίως οι τουριστικοί δήμοι όπως ο Δήμος Χανίων, να αποφασίσουν: Θα επενδύσουν στη στήριξη της κοινωνίας ή θα συνεχίσουν να την αφήνουν να στενάζει κάτω από το βάρος της τουριστικής μονοκαλλιέργειας;
Δεν μπορούν όλοι να πληρώσουν. Και το σεβόμαστε.
Αν βρίσκεσαι σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, συνέχισε να μας διαβάζεις δωρεάν. Η ενημέρωση πρέπει να παραμένει προσβάσιμη για όλους.
Αν όμως μπορείς, στήριξέ μας σήμερα. Ορίστε δύο καλοί λόγοι για να το κάνεις:
- Η στήριξή σου ενισχύει άμεσα την ποιότητα και την ανεξαρτησία της δημοσιογραφίας μας.
- Κοστίζει λιγότερο από έναν καφέ και η διαδικασία διαρκεί λιγότερο από 1 λεπτό.
Επίλεξε σήμερα να γίνεις συνδρομητής ή δωρητής.
Σας ευχαριστούμε θερμά.
