Για τ’ αδικοχαμένα παλικάρια μου και την πρόσφατη δολοφονία του γιου μου Σταύρου στην αυλή του σπιτιού μας. Σα γυναίκα ψάχνω το νόμιμο να βρω τους φονιάδες του παιδιού μου από τις αρμόδιες αρχές. Οι πόρτες κλειστές. Η δε αστυνομία παρέδωσε μια λευκή δικογραφία.
Δεν έκανε καμία επιβαλλόμενη εκ μέρους της έρευνα στον τόπο που φάγανε το γιο μου και πού περιφερόταν σχεδόν μια εβδομάδα οι φονιάδες «πριν και μετά». Άλλοι παρακολούθησαν την κηδεία εξ αποστάσεως και άλλοι ήλθαν και άναψαν και κερί του γιου μου. κ. Σταυριανουδάκη, όλα αυτά που σας έλεγα πήγαν στο κουτί απορριμμάτων;
Και οι υπόλοιποι που έχετε υπογράψει; Φοβάμαι ότι είστε αδικημένοι αξιολογήσεως πόστου και γαλονιών.
Ζητάω λοιπόν μια απάντηση από τους εκπροσωπούντες την ασφάλεια, τη νομιμότητα και που έχετε δώσει ΟΡΚΟ για την προστασία του πολίτη.
Εμένα που με ωθείτε;
Άμα ήλθαν στην Ελλάδα τα ευρωπαϊκά συστήματα, η Αστυνομία είναι μόνο να ξοδεύει χαρτί, φακέλους για τα φτωχαδάκια και κορδέλες.
Υ.Γ. Πριν 2 ή 3 χρόνια πήγα σε κάποιον πολιτικό και είπα κάτι περί συγκεκριμένου αστυνομικού. Την επόμενη έκαναν μεταγωγή του συζύγου μου. Αν χρειαστεί, δεν έχω πρόβλημα, να πω και ονόματα. Δυστυχώς αν και είμαι γέννημα θρέμα σε χωριό, έχουμε αντίληψη γεγονότων και καταστάσεων.
Το κείμενο λοιπόν το γράφω εγώ
η Ευαγγελία Βαλυράκη – Πολέντα
και αναλαμβάνω τις ευθύνες μου.
