Ηταν 8 Απριλίου του 2015, τις πρώτες βδομάδες της πρώτης φοράς κυβέρνηση Αριστερά, τότε που οι ελπίδες του λαού ήταν ακόμα ζωντανές. Εκείνες τις μέρες λοιπόν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό της Ρωσίας Βλάντιμιρ Πούτιν, υπό πολύ διαφορετικές συνθήκες από αυτές που ισχύουν σήμερα, με έμφαση να δίνεται στο σχέδιο για την κατασκευή ελληνικού αγωγού φυσικού αερίου καθώς και στη δυνατότητα εξαγωγών ελληνικών αγροτικών προϊόντων στη Ρωσική αγορά μέσω της ίδρυσης κοινών Ελληνορωσικών εταιριών.
Εκείνη τη μέρα το κλίμα ήταν ελπιδοφόρο. Και ο Ρώσος πρόεδρος μέσα σε αυτό το θερμό κλίμα, είχε δώσει στον Έλληνα πρωθυπουργό ένα δώρο με υψηλό συμβολισμό, για τα κοινά στοιχεία Ελλήνων και Ρώσων, την ορθοδοξία και τον αγώνα ενάντια στους ναζί: την εικόνα του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Σπυρίδωνος η οποία είχε κλαπεί στα χρόνια της κατοχής από τον αξιωματικό των Ναζί, από μοναστήρι της Σπάρτης
Ο Μίλερ έμεινε γνωστός στην ιστορία ως χασάπης της Κρήτης επειδή διέταξε την σφαγή στην Βιάννο. Είχε συλληφθεί από τους Ρώσους που τον παρέδωσαν στις Ρωσικές αρχές και εκτελέστηκε στην Κρήτη το 1947.
Η Ρώσικη κυβέρνηση αγόρασε την εικόνα από τους συγγενείς τους με σκοπό να τη δωρίσει στο ελληνικό κράτος.
Περί Διοικητή Φρουρίου Κρήτης Χ. Μίλερ *
Ο διοικητής του Φρουρίου Κρήτης Στρατηγός Χ. Μίλλερ, είναι ο πρωταγωνιστής ενός από τα πιο βάρβαρα ναζιστικά εγκλήματα στην Ελλάδα, του Ολοκαυτώματος της Βιάννου.
Για την εξέλιξη όμως των γεγονότων, όπως θα δείτε και από την ιστορία που παραθέτουμε, σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι “Σύμμαχοι” αφού πολλοί σήμερα μιλούν για προβοκάτσια ώστε να δοθεί η αφορμή για να «καθαρίσει» το τοπίο από τις δυνάμεις του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ.
Άραγε, αυτό να ήταν και ένα από τα μηνύματα του Πούτιν προς τον Τσίπρα, σχετικά με τους συμμάχους της Ελλάδας και την πραγματική ατζέντα τους;
Διαβάστε την ιστορία όπως παραθέτετε στο βιβλίο “Ελληνικά Ολοκαυτώματα“:
[…] διατάσσομεν την ΙΣΟΠΕΔΩΣΙΝ τούτων και την εκτέλεσιν παντός άρρενος Ανωγειανού όστις ήθελεν ευρεθεί εντός του χωρίου και πέριξ αυτού εις απόστασιν ενός χιλιομέτρου.”-Χανιά 13-8-44 0 Στρατηγός Διοικητής Φρουρίου Κρήτης X. ΜΙΛΛΕΡ […]
*Βιάννος, 14-09-1943: «… Τα γυναικόπαιδα που παρακολουθούσαν τις εκτελέσεις με κλάματα και φωνές απελπισίας, προσπαθούσαν να σώσουν τους ανθρώπους τους, χωρίς να κατορθώσουν να συγκινήσουν τα γερμανικά κτήνη.
… Μετά τις εκτελέσεις συγκεντρώθηκαν στο χωριό Κρεββατά και τα εκτελεστικά αποσπάσματα Βαχού, Αμιρά και Κεφαλόβρυσης άρχισαν να διασκεδάζουν με τη μουσική ενός φωνόγραφου. Μεθυσμένοι πήγαν και χόρευαν πάνω στα πτώματα των σκοτωμένων φωνάζοντας στην Ελληνική γλώσσα (΄Ζήτω ο Χίτλερ, Ζήτω η Γερμανία΄).»-Γεωργίου Κάββου “Γερμανοϊταλική Κατοχή και Αντίσταση στην Κρήτη”.
Στις 30 Μαΐου 1941, με τη λήξη της Μάχης της Κρήτης, ο Βιαννίτης Αλέξανδρος Ραπτόπουλος, αξιωματικός σε πολεμική διαθεσιμότητα, προχώρησε στην οργάνωση αντίστασης εναντίον των κατακτητών, με την περίθαλψη όσων δεν παραδόθηκαν στους Γερμανούς στην αρχή και στη συνέχεια με τη δημιουργία Οργάνωσης με παγκρήτια δικτύωση. Η ίδρυση της Οργάνωσης αυτής αποφασίστηκε σε σύσκεψη οκτώ αξιωματικών στις 3 Αυγούστου 1941 στους Φιλίππους Μονοφατσίου, με την υπογραφή του πρωτοκόλλου της Κρητικής Εθνικής Επαναστατικής Επιτροπής [ΚΕΕΕ], με αρχηγό τον Αλέξανδρο Ραπτόπουλο. Το τέλος του σπουδαίου αυτού Βιαννίτη γράφτηκε στις φυλακές της Αγυιάς Χανίων, όπου μετά από φριχτά βασανιστήρια, μαζί με ένα ακόμη φλογερό πατριώτη από την Κάτω Βιάννο, τον ανθηποκτηνίατρο Μανώλη Σταματουλάκη, εκτελέστηκαν στις 3 Σεπτεμβρίου 1942.
Ο σπόρος όμως της αντίστασης είχε ήδη φυτρώσει και ο ένας μετά τον άλλο οι Βιαννίτες ανέβηκαν στο βουνό. Εν τω μεταξύ, στη περιοχή είχαν έρθει και οι αντάρτικες ομάδες των Μανόλη και Ζαχαρία Μπαντουβά, οι οποίες ενώθηκαν και αποτέλεσαν ενιαία αντάρτικη δύναμη υπό την καθοδήγηση του ΕΑΜ, ενώ αρχηγός ορίστηκε ο Καπετάν Μανόλης Μπαντουβάς.
Βρισκόμαστε στο τέλος του πολέμου και οι Γερμανοί έχουν εγκαταστήσει ένα φυλάκιο στο ορεινό και πανέμορφο χωριό Σύμη. Αναίτια, όπως υποστηρίζουν οι περισσότεροι εκ των πρωταγωνιστών, ο καπετάν Μανόλης Μπαντουβάς έδωσε εντολή να εξουδετερωθεί το φυλάκιο αυτό. Το ημερολόγιο έγραφε 9 Σεπτεμβρίου 1943, όταν ο Καπετάν Μανόλης Μπαντουβάς και παρά τη σθεναρή αντίθεση της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του ΕΑΜ, αποφάσισε την εκτέλεση των δυο Γερμανών στρατιωτών του φυλακίου. Η «περίεργη» αυτή απόφαση αποδείχτηκε καθοριστική για τις μετέπειτα εξελίξεις.
Ο Γερμανός στρατηγός, διοικητής Φρουρίου Κρήτης, Μίλερ, σε διαταγή του προς τις στρατιωτικές δυνάμεις που εστάλησαν στη Βιάννο, αναφέρει: «Καταστρέψετε την επαρχία Βιάννου, εκτελέστε πάραυτα, χωρίς διαδικασία, τους άρρενες που είναι πάνω από 16 ετών και όλους όσους συλλαμβάνονται στην ύπαιθρο ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας». Εκτελώντας τη διαταγή του αιμοσταγούς Μίλερ, στις 12 του ίδιου μήνα, ένας γερμανικός λόχος κινήθηκε προς τη Σύμη για να πάρει εκδίκηση για τους δυο Γερμανούς που εκτελέστηκαν. Οι αντάρτες, που περίμεναν μια τέτοια εξέλιξη, είχαν πιάσει θέσεις μάχης στο στενό πέρασμα «Κουρνιαχτός».
Η πανωλεθρία των Γερμανών ήταν προδιαγεγραμμένη και πολλοί απ’ όσους έζησαν τα γεγονότα θεωρούν ότι η ενέργεια του Καπετάν Μπαντουβά αλλά και η «αφέλεια» με την οποία κινήθηκε ο γερμανικός λόχος προδίδουν προβοκάτσια οργανωμένη από τους Συμμάχους, ώστε να δοθεί η αφορμή για να «καθαρίσει» το τοπίο από τις δυνάμεις του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ.
«είναι αδιανόητο» γράφει ο αείμνηστος Γιάννης Κοντάκης, συνταγματάρχης ε.α., διοικητής του Εφεδρικού ΕΛΑΣ, «ο αρτιότερος στρατός της εποχής εκείνης, ο γερμανικός, να διέρχεται την κοιλάδα, χωρίς καν να παίρνει στοιχειώδεις προφυλάξεις».
Τα γεγονότα που ακολούθησαν είναι αδύνατον να περιγραφούν. Τότε οι Βιαννίτες θυμήθηκαν την απειλή του περιβόητου Χάρτμαν, που είπε σε ομοχώριους τους που είχαν συλληφθεί απ’ αφορμή το σαμποτάζ που είχε γίνει τον Ιούλιο του 1943 στο αεροδρόμιο του Καστελλίου: «θα τη κάψω τη Βιάννο, γιατί υπάρχει εκεί οργανωμένη αντίσταση και υποθάλπουν αντάρτες και Άγγλους και γιατί είναι φωλιά ανταρτών τα βουνά της». Πολυπληθείς γερμανικές δυνάμεις κινήθηκαν από το Ηράκλειο προς τη Βιάννο.
Η 14η Σεπτεμβρίου είναι ημέρα αποφράδα για τα χωριά της Βιάννου, τα οποία, όπως προαναφέρθηκε, οι κατακτητές διέλυσαν [κυριολεκτικά] και, αμέσως μετά τις μαζικές εκτελέσεις, αφού τα λεηλάτησαν τους έβαλαν φωτιά. Τριακόσιοι εξήντα ένας [361] πατριώτες στήθηκαν στα εκτελεστικά αποσπάσματα και αν σ’ αυτούς προστεθούν και όσοι έπεσαν στα πεδία των μαχών, ο αριθμός των θυσιασθέντων φτάνει στους 461! Οι γυναίκες των εκτελεσθέντων, τραγικά θύματα της ναζιστικής θηριωδίας, έσκαβαν με τα νύχια τους για να θάψουν τους νεκρούς τους και να αποτρέψουν τις … ορέξεις των ορνέων που καιροφυλακτούσαν. Στις πόρτες των σπιτιών υπήρχαν τόσοι σταυροί όσοι ήταν και οι εκτελεσθέντες της οικογένειας. Αμέσως μετά τις εκτελέσεις ακολούθησε ανηλεής λεηλασία στα πολύτιμα αντικείμενα των θυμάτων και κατόπιν έβαλαν φωτιά. Έκτοτε, τα χωριά της Βιάννου λέγονται και «Καϋμένα Χωριά». Οι αδίστακτοι κατακτητές, που διψούσαν για αίμα και εκδίκηση, δεν αρκέστηκαν σ’ αυτά.
* Από το βιβλίο “Ελληνικά Ολοκαυτώματα, 1940- 1945” [εκδόσεις Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ, έκδοση 2010, σελίδες 103- 105]