Του Γιάννη Αγγελάκη | Λένε ότι ο λαός δεν πρέπει να παραπονιέται γιατί αν και ψήφισε Αριστερά σε όλες τις δημοσκοπήσεις δηλώνε την προτίμησή του προς το ευρώ. Αυτό, το υπενθυμίζουν από το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ που νουθετούν την κυβέρνηση να μην προβεί σε μονομερείς ενέργειες που μπορεί να βλάψουν το μέλλον της χώρας στη ζώνη του ευρώ.
Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Ο Τσίπρας πολλές φορές το τελευταίο έτος πριν τις εκλογές είχε δηλώσει ότι «το ευρώ δεν είναι φετίχ».
Οι πολίτες αυτής της χώρας ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ για να μπει ένα τέλος στις πολιτικές λιτότητας των μνημονίων και να παραμείνουμε στο ευρώ. Όμως δεν ψήφισαν να συνεχίσει η λιτότητα και οι μνημονιακές πολιτικές για να παραμείνουμε στο ευρώ.
Η παρανόηση δημιουργείται από τον ίδιο τον τρόπο που θέτετε το ερώτημα στις δημοσκοπήσεις.
Όταν ρωτούν αν οι Έλληνες προτιμούν να παραμείνουν στο ευρώ ή να γυρίσουν στη δραχμή, είναι λογικό και ανθρώπινο η πλειοψηφία να επιλέγει να παραμείνει στο ευρώ.
Αν όμως το ερώτημα τεθόταν στην πραγματική του βάση είμαι βέβαιος ότι τα αποτελέσματα που θα προέκυπταν θα ήταν πολύ διαφορετικά.
Να λοιπόν πώς θα έθετα το ερώτημα εγώ:
Α) Ευρώ πάση θυσία, ακόμα και με συνέχιση της λιτότητας και των πολιτικών του μνημονίου;
Β) Ευρώ μόνο εφόσον σταματήσει η λιτότητα και τα μνημόνια;
Γ) Επιστροφή στη δραχμή και έξοδος από την ευρωζώνη.
Είναι προφανές ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και αυτών που στηρίζουν τη διαπραγματευτική προσπάθεια της κυβέρνησης θα επέλεγαν τη (β) θέση στην οποία ναι μεν εκφράζεται η επιθυμία για παραμονή στο ευρώ, αλλά όχι με συνέχιση των συγκεκριμένων πολιτικών.
Πολλοί φοβούνται την επιστροφή στη δραχμή, γιατί η πλειοψηφία δε γνωρίζει τι πραγματικά συνεπάγεται μία τέτοια μεγάλη αλλαγή. Όμως, εφόσον συνεχίζεται η ίδια αδιέξοδη πολιτική εντός του ευρώ, τότε εφόσον δε μπορεί να δοθεί λύση, θα πρέπει να πούμε: «το ευρώ δεν είναι φετίχ». Αυτή είναι η θέση που εξέφρασε ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτό ήταν που ψήφισε ο ελληνικός λαός.
Τώρα, ο κ. Βαρουφάκης λέει ότι «ο Λαπαβίτσας έχει κτίσει ολόκληρη καριέρα πάνω στην επιστροφή στη δραχμή», όπως μία σειρά άλλων «καλών οικονομολόγων». Όμως αυτό που δεν είπε ο Υπουργός Οικονομίας είναι ότι και ο ίδιος έκτισε μία καριέρα υποστηρίζοντας τη θέση ότι η χώρα μπορεί να βρει διέξοδο μόνο μέσα στη ζώνη του ευρώ.
Το βιβλίο του μάλιστα με τον τίτλο «μιλώντας στην κόρη μου για την οικονομία» φιγουράρει μαζί με άλλα μπεστ σέλλερ όπως το «Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι» στα βιβλιοπωλεία της χώρας. Το θέμα βεβαίως δεν είναι ποιος έκανε μεγαλύτερη καριέρα γράφοντας για την ελληνική κρίση, ποιο βιβλίο έκανε τις μεγαλύτερες πωλήσεις και με ποιες θέσεις, αλλά τι είναι το σωστό.
Το ευρώ, όμως, δεν είναι μονόδρομος.
Κι επειδή διαφαίνεται ότι οι «εταίροι» επιμένουν στους εκβιασμούς, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα εξωθηθεί να πάρει κάποιες ακόμη πιο δύσκολες αποφάσεις.
Εφόσον τεθεί δίλημμα υποταγή και εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας ή έξοδος από τη ζώνη του ευρώ, η κυβέρνηση θα πρέπει να σεβαστεί την εντολή που έλαβε και η οποία ήταν σαφής: «παραμονή στο ευρώ αλλά όχι με τη συνέχιση των πολιτικών λιτότητας».
Το δίλημμα που θα της θέσουν οι εταίροι θα πρέπει να μεταβιβαστεί στον ελληνικό λαό που θα πρέπει αυτός να αποφασίσει για το μέλλον το δικό του και της χώρας του: παραμένουμε στο ευρώ και συνεχίζουμε από εκεί που σταμάτησε η κυβέρνηση Σαμαρά ή βγαίνουμε από το ευρώ με ότι θετικό και αρνητικό αυτό μπορεί να συνεπάγεται;
Η ζημιά έγινε τα χρόνια των μνημονιακών κυβερνήσεων. Τώρα καλούν την κυβέρνηση της Αριστεράς να πληρώσει το τίμημα. Όμως η τελευταία λέξη θα πρέπει να ανήκει στο λαό.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση και ότι και αν αποφασίσει: “το ευρώ δεν είναι φετίχ”.
