Το imerologioanergou.gr είναι μια εθελοντική πρωτοβουλία με στόχο να σπάσει το ταμπού της ντροπής και να δώσει βήμα στους άνεργους προκειμένου να εκφραστούν, καταγράφοντας τα δικά τους βιώματα. Μια διαδικτυακή συνεργασία που φιλοδοξεί να συσπειρώσει διαφορετικά κανάλια επικοινωνίας, προκειμένου να μεγιστοποιηθεί το αποτέλεσμα – να αποκτήσουν οι άνεργοι τη φωνή που τους στερούν τα κυρίαρχα ΜΜΕ, αλλά και το πολιτικό σύστημα.
Ακόμα υπάρχει λίπος
Όταν το στομάχι πεινάει τα μάτια είναι τυφλά, λέει μια παλιά αραβική παροιμία.
Εγώ όμως την προβάλλω στην εποχή μας, και συμπληρώνω πως μόνο όταν θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο, όταν δε θα υπάρχει άλλο λίπος για να καεί, όταν θα ξεκολλήσουμε όλοι από την επανάσταση που καθημερινά κάνουμε μέσω διαδικτύου -γιατί δεν θα έχουμε να πληρώσουμε το Internet- τότε πραγματικά θα φανεί όλη η δυστυχία που βιώνουμε. Και τότε μόνο μπορεί ν’ αλλάξει πραγματικά αυτή η κατάσταση.
Μέχρι τότε, λοιπόν, μπορούμε να γράφουμε τις θλιβερές μας ιστορίες αν αυτό μας βοηθάει, μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, αρκεί να μην εφησυχάζουμε και να προετοιμαζόμαστε…
Σίγουρα θα έρθει η στιγμή που η δύναμη του καθενός μας θα φανεί εκεί έξω στο δρόμο!
no man’s land , 47 χρ.
Το χειρότερο είναι ότι μπήκα στη φυλακή
Χαιρετω οσους δεν το βαζουν κατω. Οσους μενουν ορθιοι και αντιστεκονται. Με λενε Γιαννη και ειμαι απο Χαλκιδα. Η πολιτικη μου ιδεολογια ειναι περιπλοκη, μιας και αυτα που πιστευω δεν μπορουν να χαρακτηριστουν με μια ταμπελα. Αυτο ομως που εχει σημασια ειναι το τι ζω, και σιγουρα τα ιδια περνανε και αλλοι συμπατριωτες μου.
Μεχρι πριν απ’ την κριση, το 2008, ειχα τη δουλιτσα μου και ζουσα αξιοπρεπως. Από την ημερα που ο Καραμανλης ηρθε στη εξουσια, και μεχρι σημερα, δεν μπορω να σηκωσω κεφαλι. Εχασα τη δουλεια μου , αναγκαστηκα να πουλησω το αυτοκινητο μου, αναγκαστηκα να κοψω καθημερινες απλες συνηθειες οπως ενας καφες σε μια καφετερια, να αγορασω μια εφημεριδα κ.α.
Το πιο βασικο ειναι που το 2010 μπηκα φυλακη για 4 μηνες. Το να στερείσαι την ελευθερια σου ειναι τρομερο. Ειχα παλια προσπαθησει ν’ ανοιξω ενα μαγαζι σαν τεχνιτης αλλα δεν τα καταφερα, και η συναλλαγη με προμηθευτες με εφερε στα δικαστηρια, οπου οταν ειχα δουλεια ανταποκρινομουν. Μετά, ομως; Με το που βγηκα απ’ τη φυλακη δεν ειχα πού να παω. Απο τοτε, ζω σε ενα οικογενειακο παλιο εγκαταλελειμμενο σπιτι χωρις τιποτα μεσα.
Ζω δευτερη, χειροτερη, φυλακη.
Κι απ’ την αλλη να εχω και μια σκευωρια στην πλατη μου. Γιατι; Γιατι οταν ημουν φυλακη ειχα ενα δικαστηριο για την ιδια υποθεση οικονομικης συναλλαγης. Το ωραιο ποιο ειναι; Οτι οταν εισαι φυλακη σε πηγαινουν στο δικαστηριο να δικαστεις. Αμ ελα που με μενα εγινε κατι τρελο! Ο μπατσος ενος τμηματος του Πειραια παρεδωσε τη δικη μου κληση σ’ ενα ανυπαρκτο σπιτι στον Πειραια “σε μενα αυτοπροσωπως”, ενω ημουν φυλακη. Δικαστηκα ερημην. Μετα, οταν βγηκα απ’ τη φυλακη και το εμαθα προσφατα -τυχαια- τι να κανω; Πού να βρω λεφτα να το κυνηγησω το κωλοκρατος;
Κι ετσι φυλαγομαι σ’ ενα ακατοικητο σπιτι χωρις να μπορω να κανω τιποτα. Φυσικα να κλεψω για να ζησω δεν μπορω να το κανω. το μονο που μπορω να κανω ειναι να ελπιζω.
giannis k
Αύριο έχω συνέντευξη
Εγώ… σκατά. Εγώ δεν ήξερα πώς είναι να ξυπνάς το πρωί και να πρέπει να φτιάξεις τη μέρα σου από το μηδέν.
Δηλαδή, στην αρχή τελείωνα το πρώτο πρωινό κι ύστερα έφτιαχνα και δεύτερο. Γιατί δεν ήξερα τι να κάνω. Μετά άρχισα τις αιτήσεις. Αίτηση, βιογραφικό, cover letter, αίτηση, cover letter, βιογραφικό, αίτηση. Ένας φίλος, κωλοπετσωμένος, μου ΄λεγε να παίρνω και τηλέφωνα. Δεν έπαιρνα. Δηλαδή εμένα, στη θέση που ήμουνα, αν μ’ έπαιρνε τηλέφωνο κάποιος και μου ζήταγε δουλειά θα γινόμουν κουρέλι. Ή θα γελούσα. Δεν προσλαμβάνεις ποτέ κάποιον που σε κάνει να νιώθεις κουρέλι. Ή να γελάς πίσω από την πλάτη του.
Σκατά.
Σ’ ένα μήνα είχα πάρει τρία κιλά. Από τις φρυγανιές και τη μαρμελάδα. Τη μαρμελάδα, δυστυχώς, μου την έστελνε η μάνα μου. Αν έπρεπε να την αγοράζω δεν θα άδειαζα ένα βάζο το διήμερο. Η μάνα μου, από κει που δεν ήξερε αν ζω ή αν πέθανα, με παίρνει τηλέφωνο τρεις φορές την ημέρα. Ή ανησυχεί μην κάνω καμιά μαλακία -με το μαχαίρι της μαρμελάδας, ξέρω γω;- ή χαίρεται που έχω γίνει ξαφνικά πάλι ανήλικο, λόγω συνθηκών.
Λεφτά δεν της έχω πάρει ακόμα, αλλά φυσικά δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι θα το αποφύγω.
Αύριο έχω συνέντευξη -τη δεύτερη μέσα σε πέντε μήνες. Στην πρώτη ήμουν εγώ κι άλλοι δεκαπέντε. Απογοητεύτηκα τόσο, που ό,τι κι αν με ρώταγαν απαντούσα σαν κοιμισμένη. Γι’ αυτό τώρα προσπαθώ να μου κόψω τον αέρα. Αλλά δεν μπορώ να μην υπολογίζω ποιο λεωφορείο θα παίρνω για τη δουλειά, πόση ώρα θα κάνω, από πού θα παίρνω καφέ, τι ώρα θα ξυπνάω, πώς θα ανακοινώσω στη μάνα μου ότι βρήκα δουλειά. Αν με πάρουν.
Δήμητρα , 34 χρ.
Εκκολαπτόμενος εγκληματίας
Είμαι άνεργος τρία χρόνια δεν έχω άλλα χρήματα και η τράπεζα που χρωστάω θα με πάει στα δικαστήρια. Αισθάνομαι ότι είμαι ένας εκκολαπτόμενος εγκληματίας. Πόσο θ’ αντέξει το μυαλό μου ακόμα;
anergos9