Δεν είναι η πρώτο φορά που το Ισραήλ χρησιμοποιεί τη Eurovision πολιτικά. Στο παρελθόν, χρησιμοποίησε το pinkwashing για να μετατρέψει τη διεθνή εικόνα του σε έναν παράδεισο φιλικό προς τους ομοφυλόφιλους. Ωστόσο, φέτος αυτό ενισχύθηκε σημαντικά, με ένα τραγούδι που αρχικά ονομαζόταν “October Rain” (αργότερα ξαναγράφτηκε με ελάχιστες αλλαγές σε “Hurricane”) για τις θανατηφόρες επιθέσεις της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023, μια αποτρόπαια θηριωδία που χρησιμοποιείται ως συνεχής δικαιολογία για τις φρικαλεότητες που γίνονται στη Γάζα.
Η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU) αρχικά απέρριψε το τραγούδι ως απροκάλυπτα πολιτικό, αλλά αναγκάστηκε να υποχωρήσει όταν παρενέβη ο πρόεδρος του Ισραήλ Ισαάκ Χέρτζογκ (παρακάτω) (γεγονός που δεν βοηθά ακριβώς τον ισχυρισμό τους ότι είναι μη πολιτικοί). Όλα αυτά ενώ το Ισραήλ συνέχισε τη στρατιωτική δράση σε όλη τη λωρίδα της Γάζας από την πόλη της Γάζας μέχρι τη Ράφα, προκαλώντας πολλά παραδείγματα αυτού που η Διεθνής Αμνηστία και ακόμη και μέλη του ΟΗΕ έχουν αποκαλέσει εγκλήματα πολέμου.
Το 2022, η Ρωσία αποβλήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από τη Eurovision μετά την εισβολή της στην Ουκρανία, με την EBU να εκδίδει ανακοίνωση στην οποία ανέφερε ότι αυτό έγινε για να αποφευχθεί η δυσφήμιση του διαγωνισμού. Έτσι, υπάρχει προηγούμενο. Ωστόσο, αυτό δεν συνέβη φέτος με το Ισραήλ. Η Eurovision διατηρεί τη γραμμή ότι είναι ένα μη πολιτικό γεγονός, αλλά αυτό ήταν πάντα μια αποποίηση ευθυνών χωρίς νόημα- το θέμα είναι απλώς ποια πολιτική έχει το δικαίωμα να θεωρείται πολιτική.
Ένα παράδειγμα του πόσο κενός είναι αυτός ο ισχυρισμός περί απολιτικότητας είναι ότι ενώ τα συναισθήματα υποστήριξης του Ισραήλ σχεδόν ενθαρρύνθηκαν μέσα και γύρω από τον φετινό διαγωνισμό, δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για τα συναισθήματα υποστήριξης της Παλαιστίνης. Οι παλαιστινιακές σημαίες απαγορεύτηκαν, ενώ τόσο οι καλλιτέχνες όσο και οι συμμετέχοντες ελέγχθηκαν προσεκτικά για να αποτραπεί η μεταφορά τους στο χώρο. Οι ψεύτικες ζητωκραυγές προφανώς παίχτηκαν στο μίγμα της μετάδοσης για να προσπαθήσουν να πνίξουν τυχόν αποδοκιμασίες γύρω από την ισραηλινή συμμετοχή (κάτι που είχε χρησιμοποιηθεί για πρώτη φορά το 2015 για να κρύψει την εχθρότητα του κοινού προς τη Ρωσίδα Polina Gagarina μετά την ψήφιση από τη Ρωσία του νόμου κατά των ομοφυλοφίλων).
Πιο συγκεκριμένα, ο καλλιτέχνης Eric Saade, ένας μισός Παλαιστίνιος Σουηδός τραγουδιστής που χάρισε στην πατρίδα του την τρίτη θέση το 2011 με το τραγούδι Popular, καταδικάστηκε από την EBU επειδή φορούσε ένα κεφίγια που είχε λάβει από τον πατέρα του, ενώ εμφανιζόταν στην έναρξη του πρώτου ημιτελικού, παρά το γεγονός ότι είναι η κληρονομιά του… όπως ένας Σκωτσέζος που φοράει κιλτ. Το μήνυμα φάνηκε σαφές: το να είσαι Παλαιστίνιος θεωρείται απαράδεκτα πολιτικό.
Αυτό δεν περιορίστηκε μόνο στο να συμβαίνει έξω από τον χώρο διεξαγωγής. Οι διαγωνιζόμενοι έχουν μιλήσει μετά το τέλος του διαγωνισμού, καταδικάζοντας την EBU και την ισραηλινή αντιπροσωπεία για τη δημιουργία ενός βαθιά δυσάρεστου και εντελώς εχθρικού περιβάλλοντος γι’ αυτούς φέτος, με τον Ιρλανδό queer καλλιτέχνη Bambie Thug που τάσσεται ανοιχτά υπέρ της Παλαιστίνης να είναι ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα. Τους απαγορεύτηκε από την EBU να έχουν στο πηγούνι τους γραμμένο το “Ceasefire” σε γραφή Ogham, αλλά αυτό μαζί με τις καταδίκες των εχθροπραξιών του Ισραήλ στη Γάζα, σήμαινε ότι κέρδισαν πολλή αρνητική προσοχή από την ισραηλινή αντιπροσωπεία και τους υποστηρικτές τους στο διαδίκτυο. Το διαδίκτυο κατακλύστηκε το βράδυ του Σαββάτου από ισραηλινές φωνές και δεξιούς δημαγωγούς που τους χλεύαζαν επειδή τους τοποθέτησαν ακριβώς κάτω από το Ισραήλ, χρησιμοποιώντας ομοφοβική και τρανσφοβική γλώσσα κατά τη διαδικασία.
Η ισραηλινή αντιπροσωπεία έγινε γνωστή για την καταγραφή και την παρενόχληση καλλιτεχνών που είτε ήταν είτε θεωρούνταν αντι-ισραηλινοί, και παρά το γεγονός ότι ο Bambie και άλλοι, συμπεριλαμβανομένης της ελληνίδας Μαρίνας Σάττι, διαμαρτυρήθηκαν στην EBU και η EBU συμφώνησε ότι αυτό ήταν ενάντια στους κανόνες, δεν ελήφθη κανένα μέτρο. Αυτοί οι καλλιτέχνες έπρεπε να βλέπουν τον Eden Golan να μιλάει επανειλημμένα ότι είναι θύμα μισητής προσοχής, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες, οι ίδιοι υπέστησαν την προσοχή αυτή από την αντιπροσωπεία και τους υποστηρικτές της Eden. Η ατμόσφαιρα ήταν τόσο ζοφερή πριν από τον τελικό που αρκετοί εθνικοί εκπρόσωποι αποσύρθηκαν, συμπεριλαμβανομένου του περσινού επιλαχόντα Käärijä.
Όλα αυτά συνέθεσαν μια τεταμένη ατμόσφαιρα, η οποία ήταν γενικά αόρατη στις κάμερες και. Στο τέλος, παρά τη μαζική τηλεοπτική ψήφο υπέρ του Ισραήλ που φάνηκε εντελώς δυσανάλογη με το ίδιο το τραγούδι και υποβοηθούμενη από την υποστήριξη προσωπικοτήτων που κανονικά θα περιφρονούσαν τον διαγωνισμό, όπως ο Geert Wilders της Ολλανδίας, το Ισραήλ δεν κέρδισε.
Ωστόσο, με την ολονύκτια επίθεση στη Γάζα να πνίγεται στις ειδήσεις από την κάλυψη της Eurovision, με τα κυβερνητικά στελέχη του Ισραήλ να μιλούν για το πώς η τηλεψήφιση του Eden Golan δείχνει ότι η Ευρώπη υποστηρίζει την επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα, και με τον queer Λιθουανό διαγωνιζόμενο Silvester Belt να γράφει στο twitter πώς ο φετινός διαγωνισμός τον έχει τραυματίσει, είναι πολύ σαφές ότι, σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του νικητή Nemo μετά τη νίκη του, “ίσως η Eurovision χρειάζεται λίγη διόρθωση”.