Του Νίκου Σταθόπουλου
Ας είμαστε ακριβοδίκαιοι. Σωστά ισχυρίζεται ο κ. Μητσοτάκης ότι το έγκλημα των Τεμπών έχει διαχρονικά παθογόνα αίτια. Και λογικά μπορεί να υπονοήσει ότι δεν φταίει μόνο αυτός. Το «μόνο» βέβαια προσπαθεί να το βγάλει από το αφήγημα, το οποίο διατυπώνεται πλέον ως εξής: δεν φταίει «…» αυτός! Τα αίτια λοιπόν είναι διαχρονικά, φταίνε και άλλοι, δηλαδή τελικά… δεν φταίει κανείς. Αυτή είναι η συλλογιστική του πρωθυπουργού.
Ταυτόχρονα, υιοθετώντας ένα είδος Οργουελιανού Newspeak, προσπαθεί να μετατρέψει την μεγαλειώδη διαδήλωση της ελληνικής κοινωνίας ενάντια στην κυβέρνηση και τον ίδιο, λίγο-πολύ σε εκδήλωση συμπαράσταση στις προσπάθειές του να τιθασέψει το «βαθύ κράτος». Ακόμα λίγο και θα μας πει ότι αν δεν ήταν τόσο απασχολημένος να ξηλώσει τους καρεκλοκενταύρους που λυμαίνονται το Ελληνικό Δημόσιο, θα κατέβαινε και ο ίδιος στη διαδήλωση. Όσο αφορά τα ΜΑΤ που ξυλοκόπησαν άντρες και γυναίκες, με μοναδικό άδικο να ζητούν ειρηνικά δικαιοσύνη, αυτό στο Μητσοτακικό Newspeak ονομάζεται «επαγγελματισμός» (κατά κάποιο τρόπο ίσως να έχει δίκιο και σε αυτό).
Ναι λοιπόν, δεν φταίει (μόνο) ο κ. Μητσοτάκης και το κόμμα του. Άλλο τόσο φταίει το κυβερνόν επί δεκαετίες ΠΑΣΟΚ των σκανδάλων που πέρασαν μουλοχτά κάτω από το χαλί (με μεγαλύτερη μαεστρία ομολογουμένως απ’ ότι τώρα). Άλλο τόσο φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ της Ελπίδας, που εξαφανίστηκε ανεπιστρεπτί, πριν καν προλάβει να πει καλημέρα.
Αλλά ο κ. Μητσοτάκης, χάρη στο θράσος του, στην έλλειψη μέτρου και στην προκλητική άρνηση του προφανούς, σε ανεπανάληπτο βαθμό (ας θυμηθούμε ότι προκάτοχός του είχε την ψυχραιμία να ζητήσει συγνώμη για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, σημαντικά μικρότερου βάρους), κατάφερε κάτι μοναδικό. Κατάφερε να κάνει κάποιους απεγνωσμένους να νοσταλγήσουνε την εποχή που κυβερνούσαν οι έτεροι υπεύθυνοι του εγκλήματος των Τεμπών. Έτσι διάβασα πρόσφατα ότι «τελικά τα πράγματα ήταν καλύτερα επί Τσίπρα». Είναι βέβαια μια άποψη. Μεταξύ του κακού και του χειρότερου, ας προτιμήσουμε το κακό.
Αυτό θα είναι και το μεγαλύτερο κατόρθωμα του κ. Μητσοτάκη!
Αχ Ελλάδα…



