Της Βασιλικής Σιούτη

Η κριτική σήμερα στην Αχτσιόγλου, χθες στην Χριστοδουλοπούλου, σήμερα και χθες στην Θεανώ Φωτίου κ.ο.κ δεν μπορεί να είναι παρά μόνο πολιτική. Και από εμάς μόνο τέτοια είναι. Και υπάρχουν πλέον δεκάδες λόγοι να είναι σκληρή κριτική.

Τα “μην κάνετε κριτική γιατί είναι νέα και όμορφη ή μεγάλη και άσχημη” είναι εξίσου ανόητα και εκ του πονηρού με αυτούς που το κάνουν. Χιλιάδες γυναίκες και εδώ και αλλού δέχονται συχνά προσβολές και επιθέσεις σε χώρους εργασίας επειδή είναι “νέες και όμορφες” ή “μεγάλες και άσχημες” ή απλώς γυναίκες, χωρίς μάλιστα να έχουν βλάψει εργαζόμενους, άνεργους, συνταξιούχους ή πρόσφυγες, από θέση ισχύος.

Γυναίκες που δεν έχουν καμία εξουσία και κανέναν να τις υπερασπιστεί και να τις προστατεύσει.

Γυναίκες που προσπαθούν να επιβιώσουν ή να βγάλουν ένα μεροκάματο. Όλοι αυτοί που δεν υπερασπίστηκαν ποτέ αυτές τις γυναίκες και τώρα σπεύδουν να το κάνουν για τις υπουργούς που με τις πολιτικές τους εξαθλιώνουν έναν λαό και τον κοροϊδεύουν από πάνω, είναι απλά υποκριτές.

Η Αχτσιόγλου όπως και η Φωτίου δύο χρόνια τώρα πετάνε στον Καιάδα με την πολιτική που εφαρμόζουν κάθε “νέα και όμορφη” ή άσχημη γυναίκα, όπως και κάθε ηλικιωμένη και όμορφη ή άσχημη γυναίκα (μας ζάλιζαν και πριν με την Χριστοδολουπούλου) που δεν μπορούν να βρουν δουλειά, δεν μπορούν να ζήσουν τα παιδιά τους, δεν μπορούν να γεράσουν με αξιοπρέπεια.

Τι έκαναν αυτές οι γυναίκες από τις θέσεις ισχύος στις οποίες βρίσκονται δύο χρόνια για τις γυναίκες των μονογονεικών οικογενειών; για τις γυναίκες που μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους; για τα άνεργα κορίτσια, για τις νέες γυναίκες με τα διπλά προσόντα από αυτές που δουλεύουν για 200 ευρώ; Τίποτα δεν έκαναν.

Η κατάσταση μάλιστα είναι χειρότερη και από πριν. Και ούτε μία λέξη αυτοκριτικής δε ακούσαμε.

Αντίθετα οι εν λόγω απολαμβάνουν την εξουσία όπως και οι άνδρες συνάδελφοί τους και δεν δίνουν δεκάρα για όλα τα άλλα. Σκέτη υποκρισία λοιπόν η κουβέντα αυτή. Και ας ξεκινήσουμε με την υπεράσπιση των αδυνάμων πρώτα.