Του Γιάννη Μακριδάκη
Η κυβέρνηση ακολουθεί για μιαν ακόμη φορά την γνωστή της πρακτική, αυτή του ψεύδους και της υποκρισίας ή τη στάχτη στα μάτια των ηλιθίων. Διότι προφανώς ηλίθιους θεωρούν τους πολίτες, περισσότερο ακόμη και από τα κομματικά μέλη τους, τα οποία έχουν προσωπικούς λόγους να πιστεύουν και να υποστηρίζουν τα φούμαρα που εκτοξεύονται από τα κυβερνητικά χείλη.
Την ίδια στιγμή λοιπόν που μεταφέρουν στο υπερταμείο προς ιδιωτικοποίηση το νερό και έχουν υπογράψει μνημόνια συνεργασίας με τη Γαλλία για “επενδύσεις”, δηλαδή για εξαγορά των υδατικών πόρων και δικτύων ύδρευσης και άρδευσης της χώρας, φωνασκούν κιόλας με κάθε ευκαιρία ότι δεν πρόκειται να ιδιωτικοποιήσουν το νερό. Δύο αθλιότητες δηλαδή ταυτοχρόνως.
Το νερό όμως είναι φυσικός πόρος, και εκτός από αθλιότητα είναι μέγιστη βλακεία να το ιδιωτικοποιήσεις ή να νομίζεις ότι μπορείς να το ιδιωτικοποιήσεις.
Το νερό, όπως και το χώμα, ο άνεμος, ο ήλιος, οι σπόροι, το οξυγόνο, η κοσμική ενέργεια είναι αρχέγονα αγαθά κοινοκτημοσύνης όλων των έμβιων όντων, δεν είναι ούτε εμπορεύματα προς έλεγχο και προς εκμετάλλευση από τις καπιταλιστικές αγορές, όπως βλακωδώς πιστεύουν οι σπουδαγμένες αμόρφωτες κεφαλές του νεοφιλελεύθερου οικονομικού κατεστημένου και τα κατά τόπους κυβερνητικά υποχείριά τους, ούτε όμως κοινωνικά αγαθά, όπως διαλαλούν παραδοσιακά οι της πεπαλαιωμένης πλέον, λεγόμενης κάποτε αριστεράς, η οποία δυστυχώς δεν λέει παγκοσμίως να εκσυγχρονιστεί, να αντιληφθεί δηλαδή το πρωτεύον πρόβλημα της ανθρωπότητας και να υιοθετήσει λόγο και ρόλο απόλυτης υπεράσπισης του οικοσυστήματος και απόλυτης προστασίας και ελευθερίας των φυσικών πόρων.
Το νερό λοιπόν δεν ανήκει στην κοινωνία των ανθρώπων, για να το διεκδικούν ως δημόσιο, φθηνό και άφθονο, πόσω μάλλον για να το πωλούν και να το αγοράζουν ως εμπόρευμα, αλλά ανήκει και στα άλλα πλάσματα και όλα πρέπει να έχουν πρόσβαση σ’ αυτό για να μπορούν να ζήσουν και κατ’ επέκταση για να μπορεί να ζει και η ανθρωπότητα φυσικά. Αυτά είναι όμως πλέον ψιλά γράμματα για τον σύγχρονο άνθρωπο- καταναλωτή και φυσικά για το εδραιωμένο πολιτικοϊδεολογικό φάσμα, το οποίο εκφράζει σε κάθε ιστορική στιγμή την επικρατούσα ποιότητα σκέψης, ήθους και συναισθηματικής νοημοσύνης του γένους των ανθρώπων.
