Γράφει η Νέλλη Ψαρρού
Μαιευτική Κλινική, Νοσοκομείο Χανίων: διώχνουν τις μετανάστριες λόγω πληρότητας πριν ολοκληρωθεί η νοσηλεία τους;
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα μία μετανάστρια από το Μαρόκο που βρίσκεται νομίμως (σύμφωνα με τους τύπους του κράτους) στη χώρα μας πήγε να γεννήσει στο Νοσοκομείο Χανίων με προγραμματισμένη καισαρική επέμβαση. Όλα πήγαν καλά και το υγιέστατο μωράκι της σύντομα πήρε τη θέση του δίπλα της. Τη δεύτερη όμως μέρα της νοσηλείας της ο διευθυντής της μαιευτικής κλινική, ο κ. Δασκαλάκης, εισήλθε στο θάλαμο και είπε «Εσύ φεύγεις σήμερα»! Ως γνωστόν, η καισαρική είναι μια χειρουργική επέμβαση και απαιτείται ελάχιστον χρόνος τριών συμπληρωμένων 24ωρων προκειμένου να μπορεί με ασφάλεια η γυναίκα να πάρει εξιτήριο από την κλινική. Για καλή της τύχη, η γυναίκα συνοδευόταν από δυο φίλες της Ελληνίδες. Αυτές ζήτησαν το λόγο για να πάρουν την απάντηση πως η μετεγχειρητική πορεία της υγείας της μαροκινής μητέρας ήταν ικανοποιητική και μπορούσε πλέον να φύγει. Όμως, για να γίνει αυτό η μητέρα έπρεπε να υπογράψει πως φεύγει με δική της ευθύνη από το νοσοκομείο προκειμένου να μην έχει καμία ευθύνη αυτό για την πρόωρη έξοδο της μητέρας με το νεογέννητο μωρό! Οι φίλες ενημέρωσαν τη μητέρα η οποία φυσικά αρνήθηκε να υπογράψει κάτι τέτοιο. Το γεγονός μας ανέφερε αρχικά η μία εκ των δύο γυναικών, η Σ.Τ. (τα στοιχεία της είναι στη διάθεση της εφημερίδας) και τα επιβεβαίωσε στη συνέχεια και η δεύτερη γυναίκα, η Λ.Α.
Η γυναίκα φυσικά αρνήθηκε να υπογράψει και έφυγε κανονικά ύστερα από την τρίτη μέρα της νοσηλείας της. Πάντως, αναφέρει η Σ.Τ. μια λογομαχία της με τον κ. Δασκαλάκη ο οποίος, όταν του είπε ότι η κοπέλα δεν θα φύγει αφού δεν είχε συμπληρώσει τα τρία 24ώρα, της απάντησε με έντονο ύφος «Τότε θα φύγει του χρόνου». Με άλλα λόγια «έκανε χρήση της εξουσίας που του δίνει η θέση του φοβίζοντας την κοπέλα ότι θα μείνει για αρκετό διάστημα στο νοσοκομείο χωρίς λόγο, πράγμα όμως που δεν έγινε αφού βγήκε κανονικά την επόμενη μέρα». Είναι αξιοσημείωτο πάντως ότι, όταν η Σ.Τ., αμέσως μετά από το παραπάνω περιστατικό, κατέβηκε στο γραφείο κίνησης προκειμένου να τακτοποιήσει κάποιες γραφειοκρατικές εκκρεμότητες, οι υπάλληλοι της είπανε ότι είχε ήδη εκδοθεί εξιτήριο στη μαροκινή μητέρα. Με άλλα λόγια, από τη μαιευτική κλινική και με ευθύνη του διευθυντή της είχε προχωρήσει η διαδικασία εξόδου της γυναίκας από την κλινική πριν καν την ενημερώσουν ή ρωτήσουν γι’ αυτό την ίδια τη χειρουργημένη.
Οι δύο γυναίκες εικάζουν πως το περιστατικό αυτό συνέβη για δύο λόγους. Ο ένας είναι η επάρκεια του νοσοκομείου σε κρεβάτια. Όπως μας είπε η Λ.Α., άκουσε κάποιες νοσοκόμες κουβεντιάζοντας να λένε ότι η κλινική είναι πλήρης και έχουν ανάγκη από κρεβάτια που όμως δεν υπάρχουν. Ο δεύτερος λόγος απορρέει από τον πρώτο, όπως μας είπαν: «ελλείψει κρεβατιών, είναι πιο εύκολο να πουν σε μία ξένη, που συνήθως δεν γνωρίζει τι προβλέπεται και δεν μιλά και καλά τη γλώσσα, ότι η νοσηλεία της τελείωσε κανονικά, κι έτσι να απελευθερώσουν ένα ακόμη κρεβάτι. Φαντάζεστε τι θα γινόταν αν η εν λόγω γυναίκα δεν είχε εμάς μαζί της; Ή, ακόμη χειρότερα, φαντάζεστε τι μπορεί να της συνέβαινε αν δεν είχε χαρτιά»; Ίσως θα μπορούσε να εικάσει κανείς μια ρατσιστική αντιμετώπιση: «τις ξένες γυναίκες τις έχουν όλες μαζί σε θαλάμους νοσηλείας χωριστά από τις ελληνίδες. Αυτό το τελευταίο το θεωρούμε ιδιαίτερα σημαντικό καθώς δείχνει μια αντιμετώπιση των ανθρώπων που καθορίζεται από το δέρμα ή τη χώρα καταγωγής τους καθώς και μία διάθεση διαχωρισμού των μεν από τις δε που είναι απαράδεκτη», σχολίασαν οι γυναίκες, προσθέτοντας όμως και το εξής: «δεν μπορούμε με σιγουριά να καταλογήσουμε στην διεύθυνση ρατσισμό καθώς υπάρχουν και αρκετές ελληνίδες που δεν επιθυμούν να είναι στον ίδιο θάλαμο με τις ξένες».
Για την παραπάνω καταγγελία επικοινωνήσαμε με τον διευθυντή της Μαιευτικής κλινικής, τον κ. Δασκαλάκη, προκειμένου να ενημερωθούμε. Καταρχάς τον ρωτήσαμε εάν η κλινική αντιμετωπίζει προβλήματα πληρότητας, και μας απάντησε κατηγορηματικά όχι. Τότε του αναφέραμε το παραπάνω περιστατικό, οπότε ο κ. Δασκαλάκης με ιδιαίτερα επιθετικό τόνο μας είπε πως δεν γνωρίζει τέτοιο περιστατικό, πως κάτι τέτοιο δεν έχει καταγγελθεί στο νοσοκομείο, και πως δεν έχει συμβεί ποτέ παρόμοιο περιστατικό. Μάλιστα, μας κατηγόρησε για «λαϊκισμό» αφού ψάχνουμε να βρούμε τα αρνητικά αντί να αναδείξουμε τα θετικά που κάνει το νοσοκομείο. Όταν του είπαμε ότι, φυσικά, οφείλαμε να ερευνήσουμε την καταγγελία που μας έγινε, μας υπέδειξε να κάνουμε καλύτερα τη δουλειά μας και «να μην ψάχνουμε να βρίσκουμε προβλήματα». Ως μη γενόμενο άφησε ασχολίαστο και το γεγονός ότι στους θαλάμους δεν αναμειγνύουν τις μετανάστριες με τις Ελληνίδες.
Εμείς επισκεφτήκαμε τον χώρο του νοσοκομείου, όπου βέβαια οι εργαζόμενες στη Μαιευτική κλινική δεν θέλησαν να σχολιάσουν το θέμα και μας παρέπεμψαν κατευθείαν στον διευθυντή. Διαπιστώσαμε όμως σε δύο θαλάμους μόνο ξένες γυναίκες. Επίσης, σε άλλη κουβέντα που κάναμε με δύο ιατρούς του γυναικολογικού τμήματος, αναφέρανε ότι τους τελευταίους μήνες παρατηρούν ραγδαία αύξηση στον αριθμό των γυναικών που επισκέπτονται το νοσοκομείο για τις γυναικολογικές τους εξετάσεις. Προφανώς, όπως εικάζουν και οι ίδιες, ο μεγάλος αριθμός των ανέργων, άρα και ανασφάλιστων, καθώς και η εντεινόμενη αδυναμία να καλυφθούν από τα ασφαλιστικά ταμεία εξετάσεις ρουτίνας, στρέφουν ολοένα και περισσότερες γυναίκες που μέχρι τώρα εμπιστευόντουσαν μόνο τη/τον δική/ό τους γυναικολόγο στο δημόσιο νοσοκομείο. Αυτή δεν είναι παρά άλλη μία αθέατη πλευρά των πολιτικών των Μνημονίων, που στερούν καθημερινά από τους ανθρώπους τα καθημερινά και αυτονόητα που είχαμε κατακτήσει ως κοινωνία. Και φυσικά, σε αυτές τις συνθήκες, οι πρώτοι που πλήττονται είναι οι ευάλωτες ομάδες: οι μετανάστες, οι άνεργοι και οι πάσης φύσης ευάλωτοι συμπολίτες μας! Πόσο μάλλον σε μια πολιτική συγκυρία που η επίσημη πολιτική ρητορεία στοχοποιεί τους μετανάστες για τα προβλήματα της χώρας.
Εμείς απ’ τη μεριά μας θα προτείναμε για την ορθότερη αντιμετώπιση των μεταναστών συμπολιτών μας τη μέριμνα από τη μεριά του νοσοκομείου για κάποιον μεταφραστή. Είναι γεγονός ότι οι μετανάστριες αντιμετωπίζουν πρόβλημα στο να συνεννοηθούν με τους γιατρούς. Ανεπιβεβαίωτη πληροφορία λέει ότι, αν δεν συνοδεύονται από κάποιον που γνωρίζει ελληνικά, τις διώχνουν λόγω γλώσσας. Καλό θα ήταν λοιπόν να βρεθεί κάποιος διερμηνέας γι αυτές τις γυναίκες, έστω και εθελοντής αφού το κράτος δεν φροντίζει. Αν μη τι άλλο, θα ήταν ένας καλός τρόπος να φανεί αν η χώρα μας είναι πολιτισμένη ή όχι: ο πολιτισμός φαίνεται από τη φροντίδα στους ασθενέστερους κατά κύριο λόγο, και όχι από τη θέση των ισχυρών!
Εμπόριο Νεκρών στο Νοσοκομείο Χανίων;
Κι αν η οικονομική εξαθλίωση σε συνδυασμό με τις ελλείψεις σε υποδομές και προσωπικό δημιουργούν την παραπάνω κατάσταση στη Μαιευτική κλινική του Νοσοκομείου Χανίων, η υποχρηματοδότηση σε συνδυασμό με την επί χρόνια κακή νοοτροπία και τον χρηματισμό κάποιων δημιουργούν μια μακάβρια κατάσταση στο νεκροτομείο του Νοσοκομείου.
Μπροστά σε μια μακάβρια πραγματικότητα μας οδήγησε η έρευνα που ξεκινήσαμε ύστερα από ανώνυμη καταγγελία που δεχτήκαμε πριν από ένα περίπου μήνα για κάποια νεκρή γυναίκα που έμεινε εκτός των ψυγείων του νεκροτομείου στο Νοσοκομείο Χανίων με αποτέλεσμα να τουμπανιάσει και να μυρίσει. Η γυναίκα αυτή, προερχόμενη από οικογένεια με πολλά προβλήματα, πέθανε μόνη στο Νοσοκομείο. Χωρίς συγγενείς να προσέξουν τη σωρό της, αυτή έμεινε παρατημένη έξω από το θάλαμο του νεκροτομείου από τις 11 το βράδυ ως τις 3 το μεσημέρι, όταν κλήθηκε εκεί ένα γραφείο τελετών. Όχι μόνο οι νοσοκόμοι που την οδήγησαν εκεί δεν φρόντισαν να την βάλουν σε ένα ψυγείο, αλλά ούτε και ο υπεύθυνος του νεκροτομείου δεν φρόντισε γι’ αυτό όταν πήγε στο πόστο του νωρίς το πρωί.
Η κατάσταση αυτή έγινε αντιληπτή το μεσημέρι όταν έφτασε στο Νοσοκομείο ο υπεύθυνος του γραφείου Τελετών που καλέστηκε από κάποιον συγγενή για να τακτοποιήσει τη νεκρή γυναίκα προκειμένου να γίνει η κηδεία της. Το θέαμα και η μυρωδιά που αντιμετώπισε ήταν αποκρουστική καθώς το πτώμα είχε τουμπανιάσει και έβγαζε υγρά. Ρωτήσαμε τον υπεύθυνο του νεκροτομείου, τον κ. Κώστα Μαυρακάκη για το περιστατικό και μας είπε ότι δεν υπήρχε χώρος για να μπει το πτώμα στο νοσοκομείο όταν πλέον ξεκίνησε η βάρδια του νωρίς το πρωί. Σύμφωνα με τον κ. Μαυρακάκη, το Νοσοκομείο Χανίων διαθέτει μόλις έξι ψυγεία για τους νεκρούς και ως εκ τούτου γεμίζουν αμέσως και δεν υπάρχει χώρος για άλλους. Έχει ζητηθεί, όπως μας είπε, από το Νοσοκομείο η επέκταση του χώρου των ψυγείων αλλά αυτό δεν έχει προχωρήσει λόγω έλλειψης κονδυλίων.
Ζητήσαμε από τη διεύθυνση του Νοσοκομείου να μας ενημερώσει σχετικά με την υπόθεση αυτή καταθέτοντας στον υποδιευθυντή κ. Φραγκιεδάκη το ερώτημα για την περίπτωση της άτυχης γυναίκας, και μας είπε πως θα ερευνηθεί από τον διευθυντή που είναι αρμόδιος να μας απαντήσει, μιας και ο ίδιος δεν γνώριζε. Γι’ αυτό το λόγο δεν δημοσιεύσαμε ως τώρα το ρεπορτάζ,, περιμένοντας να έχουμε και τη θέση του Νοσοκομείου. Ένα μήνα μετά απάντηση δεν πήραμε, και το δημοσιεύουμε προσδοκώντας στο έστω και εκ των υστέρων ενδιαφέρον τους για τα τεκταινόμενα εντός του χώρου του Νοσοκομείου.
Αυτή η ιστορία όμως αποτέλεσε την αρχή μιας σειράς αποκαλύψεων με πολλούς πιθανούς αποδέκτες. Το ένα σκέλος της ξεκινά από τη γυναίκα που πέθανε εκείνο το βράδυ. Σύμφωνα με το γραφείο τελετών που την παρέλαβε, η γυναίκα παρέμεινε εκτός ψυγείου όχι λόγω πληρότητας αυτού αλλά επειδή δεν υπήρχαν συγγενείς για να φροντίσουν. Και όταν λέμε να φροντίσουν εννοούμε να πληρώσουν προκειμένου να φροντιστεί το πτώμα της και να μπει στο ψυγείο. Όπως μας είπαν, «το ψυγείο δεν ήταν σίγουρα γεμάτο μιας και την άλλη μέρα το μεσημέρι, όταν πήγαμε να τη φροντίσουμε, τη βάλαμε για λίγες ώρες στο ψυγείο. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα έβγαζε κανείς κέρδος από την ιστορία αυτή και γι’ αυτό αδιαφόρησαν»! Όπως μας ανέφεραν, υπάρχει μια ολόκληρη κερδοσκοπική επιχείρηση στημένη γύρω από τους νεκρούς, οι οποίοι άλλωστε συνήθως δεν μπαίνουν στα ψυγεία διότι οι συγγενείς τους τους παραλαμβάνουν αμέσως. Το ζήτημα είναι να διοχετευθούν οι… πελάτες σε συγκεκριμένα-συνεργαζόμενα γραφεία κηδειών, τα οποία χρεώνουν 1-2000 ευρώ παραπάνω προκειμένου να πάρουν τις μίζες τους όσοι εκ του νοσοκομείου εμπλέκονται σε αυτό. Υπάρχουν και συγκεκριμένες «ταρίφες», όπως για το ψυγείο (70 ευρώ) για την ταρίχευση (150-250 ευρώ), κλπ. «Πάνω στον πόνο του ο συγγενής δεν ασχολείται με αυτή τη διαδικασία, και εύκολα τον καθοδηγούν προς τον δικό τους συνεργάτη που, με μια πιο ακριβή κηδεία, θα μπορέσει να κερδίσει όλο το κύκλωμα».
Από το συγκεκριμένο γραφείο κηδειών έχει γίνει και έγγραφη καταγγελία προς τη διοίκηση του Νοσοκομείου τον Οκτώβρη του 2010, όπως συγκεκριμένα αναφέρονται υπεξαιρέσεις αναλώσιμων υλικών του Νοσοκομείου, παρατυπίες στους χώρους του νεκροτομείου, καθώς επίσης καταγγέλλεται η αναρμοδιότητα του ιατροδικαστή να βρίσκεται εκεί καθώς δεν υπάγεται καν στο Νοσοκομείο Χανίων. Για τις καταγγελίες αυτές ποτές δεν ενοχλήθηκαν από τους αρμόδιους προκειμένου να προσκομίσουν παραπάνω στοιχεία.
Σωροί στα Αζήτητα
Μια παράλληλη σε αυτήν πραγματικότητα, εξίσου μακάβρια, μας διηγείται υπάλληλος του γραφείου πρόνοιας του Νοσοκομείου Χανίων. Σύμφωνα με αυτήν, σε ορισμένες χρονικές περιόδους τα ψυγεία του νεκροτομείου είναι πράγματι γεμάτα. Αυτό οφείλεται στην ύπαρξη σορών αλλοδαπών που κανείς δεν γνωρίζει την ταυτότητά τους και κανείς δεν τους αναζητά, με αποτέλεσμα να στοιβάζονται συχνά 5-6 μαζί σε ένα ψυγείο για μήνες. Το γραφείο πρόνοιας κάνει προσπάθειες να βρει ποιοι είναι ή από πού προέρχονται ώστε να ειδοποιηθεί η πρεσβεία τους, αλλά αυτό είναι συχνά αδύνατον. Πρόκειται για ένα ανθρώπινο δράμα μιας και μιλάμε για ανθρώπους που έχουν πεθάνει και παραμένουν στα αζήτητα, ή οι δικοί τους αγνοούν την τύχη τους. Ενδεχομένως κάποιοι από αυτούς να είναι παράνομα στη χώρα και να φοβούνται οι οικείοι τους να τους αναζητήσουν.
Το κοινό σημείο των δύο περιπτώσεων, της λειτουργίας του Μαιευτηρίου και του Νεκροτομείου, έγκειται στο γεγονός ότι, όσο πιο ευάλωτος κοινωνικά είναι ο άνθρωπος που χρειάζεται τη φροντίδα, τόσο περισσότερο έρμαιο γίνεται η ζωή του στην απάνθρωπη μεταχείριση από μεριάς θεσμών και ανθρώπων. Και αυτό συμβαίνει χωρίς αιδώ στις δύο πιο καθοριστικές στιγμές του ανθρώπου: στη γέννηση και στον θάνατο!
