Σαν σήμερα, το 1948, γεννήθηκε το κράτος του Ισραήλ.
Λίγους μήνες αργότερα, υπήρχαν πάνω από οκτακόσιες χιλιάδες εκδιωγμένοι Παλαιστίνιοι και περισσότερα από πεντακόσια κατεστραμμένα χωριά.
Εκείνα τα χωριά, με τις ελιές, τις συκιές, τις αμυγδαλιές και τα οπωροφόρα δέντρα, κείτονται θαμμένα κάτω από τους ασφαλτοστρωμένους δρόμους, τα εμπορικά κέντρα και τα πάρκα αναψυχής. Πέθαναν δίχως όνομα. Η Επιτροπή Ονομάτων του νεοσύστατου κράτους βάφτισε εκ νέου τον χάρτη.
Λίγη Παλαιστίνη έχει απομείνει. Ο αμείλικτος, αδηφάγος χάρτης αναφέρει τίτλους ιδιοκτησίας παραχωρημένους γενναιόδωρα από τη Βίβλο και επικαλείται ως δικαιολογία τα δύο χιλιάδες χρόνια καταδίωξης που υπέστη ο εβραϊκός λαός.
Το κυνήγι των Εβραίων ήταν ανέκαθεν ευρωπαϊκή συνήθεια. Όμως οι Παλαιστίνιοι αρνούνται να πληρώσουν το ξένο χρέος.
Eduardo Galeano, 2012
Το ξέρουμε…
Το να βλέπετε αυτά τα μηνύματα μπορεί να είναι κουραστικό. Και να είστε σίγουροί ότι ούτε κι εμείς βρίσκουμε κάποια ευχαρίστηση από το να τα γράφουμε... Όμως αυτό το μήνυμα δεν αφορά εμάς. Αφορά κάτι πολύ πιο σημαντικό: την επιβίωση της ανεξάρτητης, μαχητικής δημοσιογραφίας στην Kρήτη.
Η στήριξη σας είναι σημαντική γιατί μας επιτρέπει να:
- - Κάνουμε ρεπορτάζ χωρίς φόβο και εξαρτήσεις. Κανείς δεν μας υπαγορεύει τι να πούμε ή τι να αποσιωπήσουμε.
- - Κρατάμε τη δημοσιογραφία μας προσβάσιμη σε όλους, ακόμη και σε αυτούς που δεν έχουν την ικανότητα να πληρώσουν. Χωρίς paywall, χωρίς προνόμια μόνο για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Η απλή αλήθεια είναι ότι τα έσοδα διαρκώς συρρικνώνονται. Αν πιστεύετε ότι μια πραγματικά ελεύθερη ενημέρωση είναι ζωτικής σημασίας για τη δημοκρατία και τον έλεγχο της εξουσίας, τότε δώστε μας τη δύναμη να συνεχίσουμε.
Σας ευχαριστούμε θερμά.
