Του Δημήτρη Καζάκη
Στις 9 Φεβρουαρίου 1897 με το παλιό ημερολόγιο ο ευρωπαϊκός στόλος βομβάρδισε το στρατόπεδο των επαναστατών στο Ακρωτήρι Χανίων, με το πρόσχημα το γεγονός ότι είχε υψωθεί η ελληνική σημαία. Στόχος ήταν η σημαία, την οποία και κατέρριψε… Όταν πλέον ο ιστός έπεσε από τα ευρωπαϊκά πυρά, ένας επαναστάτης, ο Σπύρος Καγιαλές, έκανε το σώμα του ιστό και ύψωσε εκ νέου τη σημαία… Ο ανθρώπινος ιστός ανάγκασε τους ναυάρχους των δυνάμεων να διατάξουν παύση του πυρός. Ο Ιταλός ναύαρχος Κανεβάρο, που είχε δώσει την εντολή για τους κανονιοβολισμούς, θα γράψει αργότερα στα απομνημονεύματά του, ότι την εικόνα αυτή, εν μέσω βομβαρδισμών, ένα παλικάρι να κάνει το σώμα του ιστό, δεν θα την ξεχνούσε ποτέ…
Τι ήθελαν από την Κρήτη τότε οι μεγάλες δυνάμεις με προεξέχουσα την Βρετανία; Αυτονομία της Κρήτης αντί για Ένωση με την Ελλάδα, όπως ζητούσαν οι Κρήτες. Ο Μανούσος Κούνδουρος επικεφαλής της Μεταπολιτευτικής Επιτροπής που ίδρυσαν οι μαχόμενοι Κρήτες τον Σεπτέμβριο του 1895 για να διεκδικήσουν την ελευθερία τους, αναφέρει στο Ημερολόγιό του την παρότρυνση ενός πράκτορα των Άγγλων που, όπως συνήθιζαν από τότε μέχρι σήμερα πολλοί πράκτορες των μεγάλων δυνάμεων και των πιο σκοτεινών συμφερόντων, έφεραν την ιδιότητα του δημοσιογράφου: «Εξέθηκε», έγραφε ο Κούνδουρος για τον εν λόγω πράκτορα, «τας επικρατούσας ιδέας εν Ευρώπη περί Κρήτης, συμβουλεύων τους Κρήτας να υπακούουν εις τας μεγάλας Δυνάμεις, αίτινες απεφάσισαν να καταστήσουσι την Κρήτην μικράν Ελβετίαν.»
Στα 1895 οι Βρετανοί και οι άλλοι Ευρωπαίοι ήθελαν να μετατρέψουν την Κρήτη σε «μικρή Ελβετία». Σήμερα, οι πλασιέ των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών στην Θράκη θέλουν κι αυτοί με την σειρά τους να μετατρέψουν την Θράκη σε «μικρή Ελβετία», όπως δηλώνουν. Που βρίσκεται ο κοινός παρανομαστής; Η Ελβετία δεν διαθέτει ενιαία και αδιαίρετη εθνική επικράτεια. Είναι τεμαχισμένη σε αυτόνομα καντόνια. Αυτό ήθελαν να περάσουν και στην Κρήτη οι Άγγλοι πράκτορες. Έτσι ένας απ’ αυτούς ο Μπίκφορντ-Σμιθ έγραφε στο ημερολόγιό του: «Αυτονομία είναι λέξη αγνής προέλευσης και αρχαίας καταγωγής. Την χρησιμοποιούσε ήδη ο Θουκιδίδης και ο Ξενοφώντας, ενώ την ένωση την βρίσκουμε για πρώτη φορά στον Αρχύτα [τον Πυθαγόρειο], όπως μας πληροφορεί ο Στοβαίος. Όπως συμβαίνει στα ονόματα, έτσι και στα πράγματα. Η εθνικότητα αναζητούσε ανέκαθεν ανεξαρτησία για τον εαυτό της, ακόμη και αν πίστευε ότι είναι επιθυμητή η προσάρτηση των γειτόνων. Την παλιά εποχή η ένωση την αναζητούσαν και την αποκτούσαν μόνο για προσωρινούς σκοπούς. Ένωση μονίμου φύσεως είναι προϊόν του σύγχρονου πολιτισμού, άλλοτε για συναισθηματικούς λόγους και άλλοτε για εμπορικούς. Η πλέον εξελιγμένη μορφή της ένωσης και η μόνη μονίμως δυνατή επί μεγάλης έκτασης είναι η ομοσπονδία. Πρόκειται μάλλον για το ιδεώδες προς το οποίο τείνει η ανθρωπότητα με αύξουσα νευρώδη δύναμη και οικονομικά κίνητρα.»
Αυτά γράφονταν το 1897. Από τότε οι αποικιοκράτες είχαν μια βαθιά απέχθεια προς την εθνική αυτοδιάθεση και ελευθερία. Κι έτσι εκεί που δεν μπορούσαν να καταστείλουν τις εθνικές διεκδικήσεις των λαών με το κανόνι, όπως στην περίπτωση των Κρητών που αποζητούσαν την Ένωση με την Ελλάδα, απαντούσαν πιο πονηρά: ομοσπονδία, καντόνια. Από εκείνη την εποχή τίποτε δεν άλλαξε στις προθέσεις και τα κίνητρά τους. Η ομοσπονδία ήταν και παραμένει το παρατσούκλι της αποικιοκρατίας και η απάντηση των ισχυρών απέναντι στα εθνικά κινήματα αυτοδιάθεσης, δηλαδή στο δικαίωμα ενός λαού να ασκεί απρόσκοπτα εθνική κυριαρχία μέσα στη δική του ενιαία και αδιαίρετη εθνική επικράτεια.
Αυτά τότε. Όταν οι Έλληνες ήταν ακόμη σε θέση να κατανοούν ότι η εθνική κυριαρχία εκφράζει πρώτα και κύρια την απόκρουση και κατάργηση κάθε δικαιώματος επί της κρατικής εξουσίας και κυριαρχίας οιασδήποτε ξένης προς το Έθνος δύναμης. Κι όπως όριζε το πρώτο Γαλλικό Σύνταγμα (1791): «Η κυριαρχία είναι μία, αδιαίρετη, αναπαλλοτρίωτη και απαράγραπτη. Ανήκει στο Έθνος. Κανένα τμήμα του λαού, ούτε οποιοδήποτε άτομο μπορεί να αποδώσει στον εαυτό του την άσκησή της.» Χωρίς το ενιαίο, αδιαίρετο, αναπαλλοτρίωτο και απαράγραπτο της κυριαρχίας που ασκείται σε συγκροτημένη εδαφική επικράτεια, δεν νοείται Έθνος.
Και ποιος αποτελεί το Έθνος; Εδώ υπήρξαν δυο ιστορικές απαντήσεις: Η συντηρητική που ήθελε το Έθνος να εκφράζεται από τους εκάστοτε κατέχοντες την εξουσία, είτε τους αντιπροσώπους του λαού. Από αυτήν πηγάζουν όλες οι εκτροπές, τα πραξικοπήματα, οι εκμαυλισμοί, και οι ενδοτισμοί.
Η δημοκρατική που ταύτιζε το Έθνος με τον λαό στην ιστορική του συνέχεια των αγώνων του ενάντια σε κάθε μορφή τυραννίας, ο οποίος είναι κι ο μόνος που στο σύνολό του ασκεί την κυριαρχία. Κι επειδή η κυριαρχία του λαού είναι μία, ενιαία, αδιαίρετη, αναπαλλοτρίωτη και απαράγραπτη, οι εκπρόσωποί του είναι απλοί εντολοδόχοι του και σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να εκφράζουν τον λαό και το έθνος.
Δίχως λοιπόν να υπάρχει εθνική κυριαρχία όπου καθορίζονται τα ιστορικά και πολιτικά δικαιώματα ενός λαού στον τόπο που του ανήκει κατά τρόπο ενιαίο, αδιαίρετο, αναπαλλοτρίωτο και απαράγραπτο προκειμένου να διεκδικήσει την ευημερία του και την συνέχειά του, δεν μπορεί ούτε καν να νοηθεί η δημοκρατία. Η ομοσπονδία συνιστά την άρνηση όλων αυτών. Δεν υπάρχει ενιαία, αδιαίρετη, αναπαλλοτρίωτη και απαράγραπτη κυριαρχία ούτε του έθνους, ούτε του λαού. Συγκροτείται από τμήματα πληθυσμού χωρίς κοινές αφετηρίες, ούτε καν κοινή έκφραση. Η ομοσπονδία είναι η καλύτερη μορφή εσωτερικής αποικιοποίησης, όπως έγινε με την δημιουργία των ΗΠΑ και τον προσεταιρισμό δια της εξαγοράς ή του πολέμου νέων πολιτειών. Όπως επίσης και δημιουργίας μιας απρόσιτης εξουσίας όπου κανένα τμήμα του πληθυσμού δεν μπορεί να έχει άμεση πρόσβαση. Το παράδειγμα των ΗΠΑ είναι επίσης χαρακτηριστικό.
Ένας από τους πατέρες του αμερικανικού συντάγματος και ανοιχτά φιλομοναρχικός ως προς τις πολιτικές του πεποιθήσεις, ο Αλεξάντερ Χάμιλτον, διακήρυχνε ότι «όλες οι κοινότητες διαιρούνται σε λίγους και σε πολλούς. Οι πρώτοι είναι πλούσιοι και ευγενικής καταγωγής, οι δεύτεροι είναι η μάζα του λαού… Ο λαός είναι ταραχώδης και ευμετάβλητος. Πολύ σπάνια κρίνει ή αποδέχεται το σωστό. Δώστε επομένως στην πρώτη τάξη ένα διακριτό, μόνιμο μερίδιο στη διακυβέρνηση, ώστε να θέσει υπό έλεγχο την αστάθεια της δεύτερης τάξης.» Με αυτό το σκεπτικό δημιουργήθηκε η ομοσπονδία των πολιτειών της Αμερικής. Ήταν το πιο κοντινό καθεστώς στην μοναρχία. Ο Τζον Άνταμς, ο δεύτερος κατά σειρά πρόεδρος των ΗΠΑ, χαρακτήριζε το πολιτικό καθεστώς της χώρας του ως «μοναρχική πολιτεία (republic)», όπως ακριβώς και στη Βρετανία της εποχής, με μόνη διαφορά ότι στην πρώτη δεν υπήρχε κληρονομικός μονάρχης.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που οι αποικιοκράτες λάτρευαν την ομοσπονδία, ιδίως όταν είχαν να τα βάλουν με τους αγώνες υπόδουλων λαών για εθνική ελευθερία και αυτοδιάθεση, όπως ήταν ο αγώνας των Κρητών. Η προσάρτηση διαμέσου μιας ομοσπονδίας ήταν μια φαινομενικά πιο επιεικής μορφή αποικιοκρατίας και οι Βρετανοί στα 1897 είχαν βαλθεί να δουν την Κρήτη αυτόνομη υπό καθεστώς ομοσπονδίας με τον Σουλτάνο και την Ελλάδα. Φυσικά, υπό την αποικιοκρατική αιγίδα της Βρετανίας που είχε δέσει γερά στο άρμα της τόσο την Ελλάδα, όσο και τον Σουλτάνο διαμέσου κυρίως του δανεισμού.
Σήμερα είναι αλλιώς τα πράγματα, αν και στην ουσία τους παραμένουν τα ίδια. Μόλις πριν λίγες ημέρες, το πρωί της 14ης Φεβρουαρίου, υπερψηφίστηκε από την υποτιθέμενη ελληνική Βουλή η ειδική τροπολογία του υπουργείου οικονομικών για την πώληση ή την ενοικίαση ιδιωτικών και δημόσιων νησιών. Με τον τρόπο αυτό ανοίγει ο δρόμος για την παραχώρηση εκατοντάδων ελληνικών νησιών και βραχονησίδων σε επιχειρηματικούς ομίλους.
Η τροπολογία, όπως αρχικά είχε κατατεθεί την προηγούμενη Παρασκευή (8/2) στο Κοινοβούλιο, προέβλεπε ότι για την πώληση ή ενοικίαση ιδιωτικών και δημόσιων νησιών απαιτούνται, εκτός από την υπογραφή του υπουργού Εθνικής Άμυνας, η σύμφωνη γνώμη των Γενικών Επιτελείων και η κοινή υπουργική απόφαση με το υπουργείο Δημόσιας Τάξης (σ.σ. αφού προηγηθεί έλεγχος από την ΕΥΠ). Στις 13/2 αναδιατυπώθηκε η τροπολογία από τον υπουργό Άμυνας Π. Παναγιωτόπουλο για να απαντήσει στις ανησυχίες πολλών βουλευτών και προστέθηκε η φράση ότι «επί δημοσίων νήσων δεν μεταβιβάζεται η κυριότητά τους, αλλά παρέχεται η δυνατότητα μίσθωσης».
Θυμάστε από πότε βάζουν οι Γερμανοί θέμα ελληνικών νησιών; Από τον Μάιο του 2010. Τώρα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου με αυτή την τροπολογία. Το καινούργιο της τροπολογίας είναι η δυνατότητα «απόκτησης εμπράγματων ή ενοχικών δικαιωμάτων» από φυσικά ή νομικά πρόσωπα όχι μόνο σε ιδιωτικές νήσους ή νησίδες στην ελληνική επικράτεια, αλλά «και σε ανήκουσες στο δημόσιο νησίδες» όπου κι αν βρίσκονται. Αξίζει τον κόπο να προσέξουμε ότι δεν διευκρινίζει τίποτε περισσότερο. Τυπικά δεν εξαιρείται καμιά «νησίδα ανήκουσα στο δημόσιο» ούτε για λόγους εθνικής άμυνας, ούτε για λόγους αρχαιολογικής, ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς, ούτε για λόγους περιβαλλοντικής και οικολογικής ισορροπίας. Θα μπορούσε κάλλιστα να εξαιρεί όλα τα νησιά και τις νησίδες φυσικού κάλλους, ενταγμένα στα προγράμματα περιβαλλοντικής προστασίας, κοκ. Τίποτε απ’ όλα αυτά. Απλά απαιτείται άδεια από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας ύστερα από σύμφωνη γνώμη των Γενικών Επιτελείων. Φέξε μου και γλίστρησα! Στην άδεια αυτή θα συνεργάζεται και το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης.
Υποτίθεται ότι μ’ αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεται η εθνική άμυνα. Αυτό είναι όλο. Αρχαιολογία, ιστορία και πολιτιστική κληρονομιά στα τσακίδια. Περιβάλλον; Ποιος έχασε την οικολογική του ευαισθησία για να το βρει το βαθύ κράτος των δωσιλόγων;
Εδώ πρέπει να θυμίσουμε ότι η Ισραηλινή Haaretz σε δημοσίευμά της στις 12/9/2012 έδινε την πληροφορία ότι ο υπουργός άμυνας του Ισραήλ Εχούντ Μπαράκ είχε ζητήσει από τις Ένοπλες Δυνάμεις του Ισραήλ να μελετήσει την δυνατότητα εκμίσθωσης ή αγοράς ενός Ελληνικού νησιού προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως χώρος εκπαίδευσης του ναυτικού. Σύμφωνα με ανώνυμους αξιωματούχους του υπουργείου Άμυνας του Ισραήλ, που αναφέρει η Haaretz, η ιδέα αυτή δεν προχώρησε γιατί οι ένοπλες δυνάμεις είχαν αμφιβολίες για την οικονομική βιωσιμότητα του όλου εγχειρήματος. Ή μήπως απλά το Ισραήλ θεώρησε ότι είναι νωρίς ακόμη να προχωρήσει σε κάτι τέτοιο;
Την ίδια εποχή έρχονται στην δημοσιότητα δηλώσεις του εκτελεστικού διευθυντή του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, Ανδρέα Ταπραντζή στο πρακτορείο Bloomberg (12/2/2012) που επιβεβαιώνουν πως υπάρχουν ακατοίκητα νησιά και νησίδες που θα μπορούσε η Ελλάδα να ενοικιάσει σε βάθος χρόνου.
Ειδικότερα, το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) είχε εντοπίσει 40 ακατοίκητα νησιά και νησίδες, τα οποία θα μπορούσαν να ενοικιασθούν για ένα διάστημα έως 50 έτη και να αξιοποιηθούν ως τουριστικά θέρετρα, όπως δήλωνε ο κ. Ταπραντζής. «Βρήκαμε τοποθεσίες που έχουν καλό έδαφος, είναι κοντά στην ηπειρωτική χώρα, διαθέτουν καλά αναπτυγμένες υποδομές και δεν αποτελούν κανένα κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια», δήλωνε χαρακτηριστικά ο εκτελεστικός διευθυντής του ΤΑΙΠΕΔ σε συνέντευξη στο Bloomberg.
Ο κατάλογος περιλαμβάνει νησιά με έκταση από 500 χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα έως 3 εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα, τα οποία μπορούν να αξιοποιηθούν ως υψηλού επιπέδου ολοκληρωμένα τουριστικά θέρετρα με ενοικίασή τους από 30 έως 50 έτη, ανέφερε ο εκτελεστικός διευθυντής του ΤΑΙΠΕΔ. Ας σημειώσουμε εδώ ότι η Δήλος στις Κυκλάδες δυτικά της Μυκόνου έχει έκταση 3,4 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Μόλις στα όρια που είχε ορίσει το ΤΑΙΠΕΔ Το υψηλότερο σημείο του νησιού είναι η κορυφή του λόφου Κύνθος, που βρίσκεται στο κέντρο του και έχει ύψος 115 μέτρα. Το νησί δεν διαθέτει πληθυσμό εκτός από το προσωπικό του αρχαιολογικού χώρου και του μουσείου της Δήλου. Το νησί διαθέτει μικρό λιμανάκι στη δυτική του πλευρά, το οποίο εξυπηρετεί τα τουριστικά πλοιάρια που φέρνουν επισκέπτες για τον αρχαιολογικό χώρο. Τα περισσότερα αναχωρούν από τη γειτονική Μύκονο. Δίπλα στη Δήλο υπάρχει ένα μεγαλύτερης έκτασης νησί που λέγεται Ρήνεια.
Φανταστείτε φιλέτο. Μπορεί βέβαια από το 1990 η Δήλος να έχει ανακηρυχθεί από την Ουνέσκο μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά ποιος από τους κυβερνώντες νοιάζεται; Άλλωστε δεν πρόκειται να πουληθεί, θα «αξιοποιηθεί» μόνο, θα σου πουν. Και μάλιστα με μόνη απόφαση του Υπουργείων Άμυνας και Δημόσιας Τάξης. Πιάσε τ’ αυγό και κούρευτο!
Το Ταμείο εξέτασε 562 από τα 6.000 νησιά και νησάκια που εκτιμάται ότι βρίσκονται υπό ελληνική κυριαρχία. Ο κ. Ταπραντζής σε εκείνη την συνέντευξή του είπε ότι πρέπει να περάσει νόμος που θα επιτρέπει την αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας από τρίτα μέρη και θα μειώνει τον αριθμό των οικοδομικών, περιβαλλοντικών και χωροταξικών αδειών, που χρειάζονται, πριν προχωρήσει το σχέδιο. Η πώληση νησιών έχει αποκλεισθεί, δήλωσε ο κ. Ταπραντζής, επειδή τα έσοδα για το ελληνικό δημόσιο δεν θα ήταν μεγαλύτερα από τις συμφωνίες ενοικίασης, και πρόσθεσε πως η Ελλάδα θα προσελκύσει περισσότερες επενδύσεις, αν ένα νησί αξιοποιηθεί ως τουριστικό θέρετρο.
Βέβαια είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αρχίσουν με τα ακατοίκητα νησιά για να μην υπάρξει σοβαρή αντίδραση κατοίκων, αλλά το αν κατοικείται ή δεν κατοικείται ένα νησί, ή τι είναι, ή τι δεν είναι νησίδα, δεν αποτελεί εμπόδιο στην πολιτική βούληση των δωσιλόγων να προχωρήσουν στην εκμίσθωση, ή παραχώρηση δικαιωμάτων πάνω σε νησιά και νησίδες. Όλα είναι ανοιχτά. Το τι και το πώς θα εκχωρηθεί είναι υπόθεση απλά κοινής γνώμης. Δηλαδή, εξαρτάται από την αντίδραση του λαού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ διαφώνησαν εξαρχής έντονα και ζήτησαν την άμεση απόσυρσή της. Όμως κανένα από αυτά τα κόμματα δεν έθεσε θέμα εθνικής κυριαρχίας.
Ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Συρμαλένιος κατήγγειλε ότι το Ταμείο Αξιοποίησης της Δημόσιας Περιουσίας (ΤΑΙΠΕΔ) έχει ήδη καταγράψει 585 δημόσιες νησίδες και βραχονησίδες προς αξιοποίηση και ότι η νησίδα Τοκμάκια κοντά στη Λέσβο έχει συμφωνηθεί να δοθεί σε κάποιον Τούρκο μεγαλοεπιχειρηματία. «Σκοπεύετε να εκποιήσετε δημόσια νησιά σε μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα», σημείωσε ο βουλευτής και υπενθύμισε πως η νήσος Οξιά στο Ιόνιο πουλήθηκε στη βασιλική οικογένεια του Κατάρ έναντι 5 εκατ. ευρώ. Ο Ν. Καραθανασόπουλος (ΚΚΕ) επισήμανε μεταξύ άλλων πως η τροπολογία διευκολύνει τους «μονοπωλιακούς ομίλους που θέλουν συνεκμετάλλευση του Αιγαίου».
Ωστόσο, η πολιτική εκμίσθωσης και εκχώρησης νησιών και νησίδων είναι οργανικό τμήμα της πολιτικής που θέλει το Αιγαίο «ελεύθερη θάλασσα», όπως είχε πει ο Μεϊμαράκης στον Νταβούτογλου όταν ο τελευταίος βρισκόταν στην Αθήνα. «Ελεύθερη θάλασσα» στη γλώσσα των διεθνών σχέσεων είναι η θάλασσα όπου δεν υπάρχουν κυριαρχικά δικαιώματα. Ο Π. Παναγιωτόπουλος διευκρίνισε πως για λόγους εθνικής οικονομίας αλλά και εθνικής ασφάλειας «πρέπει να δώσουμε οικονομική δραστηριότητα σε όσο το δυνατόν περισσότερα νησιά, καθώς αυτά αντιμετωπίζονται διαφορετικά με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας». Αυτό που υπονοεί ο υπουργός Άμυνας είναι ότι δίνοντας οικονομική δραστηριότητα σε περισσότερα νησιά και νησίδες, αυτά αποκτούν υφαλοκρηπίδα. Ωστόσο πέφτει έξω ο Π. Λαφαζάνης (ΣΥΡΙΖΑ) όταν σημείωσε πως «η νησίδα δεν μπορεί να αποκτήσει ΑΟΖ χωρίς αυθύπαρκτη οικονομική ζωή και τέτοια δεν είναι η εκμετάλλευση από κάποιον ιδιώτη». Η εκμίσθωση και εκποίηση νησιών και νησίδων συνιστά έναν πολύ καλό τρόπο για ιδιωτικοποίηση της υφαλοκριπίδας στο Αιγαίο, αλλά και την προώθηση μια κοινής ΑΟΖ με την Τουρκία, όπως προωθούν Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι.
Η Χρυσή Αυγή για μια ακόμη φορά απέδειξε ταγματαλίτικη καταγωγή της. Μιλώντας εκ μέρους της ο Η. Παναγιώταρος είπε στην Βουλή: «Τη δεύτερη τροπολογία που τροποποιεί τις προϋποθέσεις απόκτησης δικαιωμάτων επί ιδιωτικών και δημοσίων νήσων και νησίδων, την υπερψηφίζουμε. Δεν είναι η τέλεια, αλλά το γεγονός ότι θα πρέπει να υπάρχει η υπογραφή του Υπουργού Εθνικής Άμυνας και των Γενικών Επιτελείων είναι μια καλή ασφαλιστική δικλίδα για οποιαδήποτε εκμετάλλευση, πώληση, οτιδήποτε έχει να κάνει με νησίδες και βραχονησίδες στην πατρίδα μας. Εξάλλου ήμασταν εμείς αυτοί που και σε μια αρμόδια επιτροπή της Βουλής αλλά και στην Ολομέλεια πριν από μερικούς μήνες είχαμε θέσει το εν λόγω θέμα. Ελπίζουμε ότι θα είναι όντως μια ασφαλιστική δικλίδα στη λαίλαπα των επιθέσεων «οικονομικών», «επιχειρηματικών» που δεχόμαστε ειδικότερα από τη «γείτονά» μας Τουρκία γιατί θεωρούμε ότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι έχουν ξαμοληθεί και αγοράζουν τις μαρίνες, αγοράζουν τουριστικές επιχειρήσεις και ειδικότερα σε περιοχές με στρατηγικό, εθνικό ενδιαφέρον. Ποιος ο λόγος να έχουμε στρατό, να έχουμε ναυτικό, να έχουμε τεράστια έξοδα για το ελληνικό κράτος, από τη μια να έχουμε σ’ αυτά τα νησιά στρατό και ναυτικό και από την άλλη να ξεπουλάμε τις μαρίνες, κατ’ αρχήν; Βλέπουμε ότι η όρεξή τους έχει ανοίξει πάρα πολύ -γιατί τα βρήκαν όλα ανοιχτά- να πάρουν νησάκια και βραχονησίδες. Ο Θεός να μας φυλάξει γιατί δεν ξέρουμε και τι άλλο έχουν βάλει στο μάτι. Γι’ αυτό και υπερψηφίζουμε την εν λόγω τροπολογία. Ευχαριστώ.»
Με άλλα λόγια δεν τους νοιάζει να ξεπουληθούν τα νησιά και οι νησίδες της Ελλάδας. Απλά να μην ξεπουληθούν στην Τουρκία. Αν πρόκειται για τους σιωνιστές του Ισραήλ, κανένα πρόβλημα. Ούτε για τους Γερμανούς, του Αμερικανούς και όλους τους άλλους που ξέρουν να πληρώνουν καλά τα κομματικά ταμεία των «πατριωτικών» δυνάμεων της Ελλάδας. Όσο για την εξασφάλιση που παρέχουν τα Γενικά Επιτελεία και το Υπουργείο Άμυνας αρκεί να θυμίσουμε ότι δεν τους έχει ενοχλήσει στο ελάχιστο το γεγονός της εγκατάστασης ειδικών επιτρόπων εξ Ευρώπης που διαχειρίζονται τα διαβαθμισμένα στοιχεία της εθνικής άμυνας της χώρας. Το μόνο που τους ένοιαξε ήταν η δημόσια καταγγελία αυτής της πρακτικής από εν ενεργεία αξιωματικό, τον οποίο και τιμώρησε ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ. Έτσι τιμά την στολή και το ενθόσημο που φορά ο επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων της Ελλάδας. Και η γνωμοδότηση αυτού του κυρίου και όποιου άλλου τον αντικαταστήσει υποτίθεται ότι θα εξασφαλίσει την εθνική άμυνα της χώρας από την εκποίηση νησιών και νησίδων. Άλλωστε δεν υπάρχει πια εθνική άμυνα, αλλά μόνο εθνική ασφάλεια, που μόνο το ΝΑΤΟ γνωρίζει το νόημά της.
Η Χρυσή Αυγή μπορεί να δήλωσε διά του Η. Παναγιώταρου ότι θα υπερψηφίσει την τροπολογία, στη συνέχεια όμως… άλλαξε γνώμη, όπως ανακοίνωσε ο Χ. Παππάς. Βλέπετε πρέπει να κρατηθούν τα προσχήματα και οι σύγχρονοι απόγονοι των γερμανοτσολιάδων έχουν ρόλο να παίξουν: τον ρόλο του «πατριώτη». Έτσι ή αλλιώς η ίδια η έννοια της εθνικής κυριαρχίας σε λίγο ούτε καν θα υφίσταται για την Ελλάδα. Όχι μόνο γιατί οι κυβερνώντες την έχουν εκχωρήσει, άνευ όρων και αμετάκλητα στους δανειστές της ευρωζώνης, αλλά και γιατί έχει τεθεί σε κίνηση ο οδοστρωτήρας της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας.
Μεσο-μακροπρόθεσμα η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία είναι σίγουρο ότι θα φέρει πολέμους, καταστροφές και εξεγέρσεις πρωτοφανούς μεγέθους που θα προσιδιάζουν στον τριακονταετή πόλεμο που σάρωσε την Ευρώπη τον 17ο αιώνα. Η Ελλάδα υπό καθεστώς ευρώ και στα πλαίσια των διαδικασιών της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας δεν θα αργήσει να μετατραπεί σε κρανίου τόπος όπου θα κυριαρχεί η απόγνωση του φθίνοντος με ταχείς ρυθμούς γηγενούς πληθυσμού, ο διαμελισμός της πάλαι ποτέ εθνικής επικράτειας υπέρ επίδοξων επενδυτών της αρπαχτής, η κρατική και παρακρατική καταστολή σε επίπεδο εμφυλίου και όποιος δεν θα μπορεί να φύγει στο εξωτερικό θα φυτοζωεί σαν μετανάστης μέσα στην ίδια του την χώρα. Όπου βεβαίως σε λίγο δεν θα αναγνωρίζεται ούτε καν η ελληνική ιθαγένεια, υπέρ της ευρωπαϊκής και δεν θα ανήκει ούτε καν τυπικά αυτός ο τόπος στον Έλληνα μιας και θα είναι τμήμα της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας και επομένως μέρος της «συλλογικής κυριαρχίας», όπως την αποκάλεσε ο Μπαρόζο, δηλαδή της συλλογικής ιδιοκτησίας των Ευρωπαίων. Αν δεν βιαστούμε να κάνουμε κάτι, δεν θα αργήσουμε να τα βιώσουμε όλα αυτά μέσα από την αναβίωση του νεουφεδαρχισμού και της απολυταρχίας σε επίπεδο Ευρώπης υπό την κυριαρχία των τραπεζών και των αγορών κεφαλαίου.
Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 17/2/2013,
dimitriskazakis.blogspot.com
