Το παιχνίδι των δημοσκόπων

“Εργαλεία” διαμόρφωσης κλίματος. Κινούμενη άμμος το εκλογικό σώμα. Μεγάλες διαφοροποιήσεις και αποκλίσεις στα ποσοστά των κομμάτων.

Γράφει ο Νίκος Μουντάκης*

Ενώ οι τόνοι της πολιτικής αντιπαράθεσης παραμένουν ακόμη χαμηλοί, η μάχη για τη διαμόρφωση κλίματος ενόψει εκλογών δίνεται μέσω των δημοσκοπήσεων, που δείχνουν ότι οι διαθέσεις και οι προτιμήσεις του εκλογικού σώματος μεταβάλλονται ταχύτατα, καθιστώντας επισφαλή οποιαδήποτε πρόβλεψη για τον συσχετισμό δυνάμεων στην επόμενη Βουλή. Την αβεβαιότητα ενισχύουν οι μεγάλες αποκλίσεις ποσοστών που καταγράφονται για κάθε κόμμα στις διάφορες σφυγμομετρήσεις

Πάντως όλες οι μέχρι στιγμής δημοσκοπήσεις – και 4 νέες που δημοσιοποιήθηκαν τα Σαββατοκύριακο από εφημερίδες και τηλεοπτικά κανάλια – συγκλίνουν σε πέντε βασικές διαπιστώσεις:
– Κοινοβουλευτική αυτοδυναμία είναι εντελώς απίθανο να προκύψει
– Πρώτο κόμμα πάραμένει η ΝΔ, αλλά με πολύ χαμηλό ποσοστό
– Το ΠΑΣΟΚ ενισχύεται μετά την εκλογή Βενιζέλου στην προεδρία του
– Στη νέα Βουλή θα εκπροσωπούνται πάνω από έξι κόμματα – πρώτη φορά μετά το 1952.
– Το μεγάλο ποσοστό αδιευκρίνιστης ψήφου (25%, ή ένας στους τέσσερις δεν ξέρει τι θα ψηφίσει) ενδέχεται να επιφυλάσσει μεγάλες εκπλήξεις

Το “μήνυμα” προς τους ψηφοφόρους
Με τα δημοσκοπικά ευρήματα που δείχνουν κατακερματισμό του πολιτικού χάρτη και προμηνύουν παρουσία πληθώρας κομμάτων στη Βουλή, επιχειρείται να δοθεί στην κοινωνία το “μήνυμα” ότι πάμε σε πολιτική αστάθεια και “ακυβερνησία” – άρα πρέπει να ενισχυθούν τα μεγάλα κόμματα για να αποφευχθεί αυτός ο κίνδυνος.
Μεγάλες διαφοροποιήσεις στην πρόθεση ψήφου φαίνεται ότι έχουν συντελεσθεί τις τελευταίες εβδομάδες, μετά την ολοκλήρωση του PSI και την “αλλαγή φρουράς” στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο εμφανίζεται με δυναμική συσπείρωσης.

Κινδυνολογία
Τα κόμματα της αριστεράς – που συγκέντρωναν σε προηγούμενες δημοσκοπήσεις μέχρι και 44% αθροιστικά, “προσγειώνονται” σε ρεαλιστικότερα ποσοστό. Η (και) από την ΕΕ εκπορευόμενη κινδυνολογία για τα προβλήματα που θα δημιουργούσε μια ισχυρή κοινοβουλευτική παρουσία αντιμνημονιακών δυνάμεων στη νέα Βουλή, φαίνεται ότι βρίσκει “ευήκοα ώτα” σε συντηρητικούς ψηφοφόρους οι οποίοι προσανατολίζονταν μέχρι πρόσφατα σε ψήφο διαμαρτυρίας.
Ανακατανομή δυνάμεων σημειώνεται και στον “περιβάλλοντα χώρο” της ΝΔ. Εκ δεξιών, ο ΛΑΟΣ βρίσκεται σε συνεχή φθίνουσα πορεία με διαρροές προς τη νεοναζιστική “Χρυσή Αυγή”, ενώ το νεοσύστατο κόμμα του Π. Καμμένου “αλιεύει” από όλες τις πλευρές.
Σημαντικό νέο στοιχείο η αναρρίχηση του Φ. Κουβέλη (ΔΗμ.ΑΡ) στην πρώτη θέση ως προς τη δημοφιλία των πολιτικών αρχηγών και η άνοδος του Ευ. Βενιζέλου, ο οποίος συγκεντρώνει περίπου τα ίδια ποσοστά με τον Αντ. Σαμαρά.
Από πολλές πλευρές εγείρονται πάντως αμφισβητήσεις όσον αφορά την αξιοπιστία των δημοσκοπήσεων. Όπως υποστηρίζεται, οι περισσότερες χρησιμοποιούνται από κόμματα και μέσα ενημέρωσης ως “εργαλεία” για τη διαμόρφωση κλίματος και αποτελούν μέρος του πολιτικού-προεκλογικού παιχνιδιού.

*Δημοσιογράφος-Πολιτικός Επιστήμονας