Με ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ Ηρακλείου αναφέρεται στην είδηση σχετικά με το πέταγμα στα σκουπίδια του αρχειακού υλικού του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου:
Με έκπληξη ενημερωθήκαμε χθες από τοπικό ειδησεογραφικό ότι πετάχτηκε στα σκουπίδια αρχειακό υλικό από διάφορα σωματεία της δύναμης του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου.
Μάλιστα στις φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο μπορεί κανείς να διακρίνει μητρώα μελών, πρακτικά κ.α
Είναι ξεκάθαρο ότι η πλειοψηφία της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου με κύρια ευθύνη του Προέδρου Σ. Βοργιά δεν ενδιαφέρεται για το μέλλον του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος αλλά ούτε και για το παρελθόν του.
Από την ίδρυση των σωματείων του Ηρακλείου που φτάνουν πίσω στο χρόνο έως και το 1915, το αρχείο των σωματείων διατηρείται καθώς αποτελεί κληρονομιά της εργατικής τάξης του νομού μας αλλά και πλούσια πηγή γνώσης για τους αγώνες της, το πως κατακτήθηκαν οι ΣΣΕ, το ωράριο, η κοινωνική ασφάλιση κ.α
Μέχρι χθες, από τα αρχεία του εργατικού κέντρου και των σωματείων έλειπαν αρχεία από τις πιο σκοτεινές και δύσκολες περιόδους για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα: Όπως αυτά που κατάσχεσε η ασφάλεια με την σύλληψη Σουκατζίδη και των υπολοίπων συνδικαλιστών το 36, αυτά που πήραν κατά τη διάρκεια του εμφυλίου και αυτά που σφράγιζε η Νομαρχία Ηρακλείου την περίοδο της Χούντας.
Τώρα έρχεται να προστεθεί και η καταστροφή αρχείου την περίοδο Βοργιά….
Η κίνηση αυτή να πετάξει στα σκουπίδια, μέρος του αρχείο των σωματείων χωρίς καμία απόφαση από κανένα Δ.Σ. και χωρίς την ενημέρωση των μελών του ΔΣ του ΕΚΗ, δείχνει και το πώς αντιμετωπίζεται σήμερα το Εργατικό Κέντρο ως μαγαζάκι μερικών που μπορούν να κάνουν ότι θέλουν. Άλλωστε ότι δεν είναι “κουκιά” για τις επόμενες αρχαιρεσίες του Εργατικού Κέντρου τους είναι άχρηστο.
Εάν δεν μπορούν να φυλάξουν και να αξιοποιήσουν τόσο πολύτιμο υλικό από την Ιστορία του εργατικού κινήματος της πόλης, ας το δώσουν στη Δ.Α.Σ. να το κάνει προς όφελος της Ιστορίας και όλων των εργαζομένων.
Ευτυχώς δεν αργεί η ώρα που το εργατικό κίνημα θα πετάξει τους ίδιους και το σινάφι τους στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας και θα χτίσει ένα κίνημα που θα παλεύει για τις σύγχρονες ανάγκες μας και όχι για τα κέρδη μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών.