Του Μανώλη Ντουντουνάκη
Η χώρα στα χρόνια του Κυριάκου Μητσοτάκη, παρά τα μεγάλα λόγια, “πηγαίνει με τον αυτόματο πιλότο”, και τη λογική του “βλέποντας και κάνοντας”. Οι παραγωγικοί τομείς της χώρας έχουν αφεθεί στη τύχη τους, χωρίς καμμιά στήριξη από τη πολιτεία, με αποτέλεσμα να περιμένουμε μια νέα χιονοστιβάδα λουκέτων και κόκκινων δάνειων τον προσεχή χειμώνα. Στον πρωτογενή τομέα, τα αγροεφοδια, το αγροτικό ρευμα, τα μεροκάματα, ακριβαίνουν συνεχώς, ενώ τα προιοντα ακολουθουν καθοδικές τιμές πλην εξαιρέσεων, λόγω της μείωσης της κατανάλωσης και των μειωμένων εξαγωγών, λόγω και του πολέμου. Ο ΕΛΓΑ, αποζημιώνει με μεγάλη καθυστέρηση, και οι εκτιμήσεις υπολείπονται πολύ της πραγματικότητας. Η χώρα έχει ήδη μπεί σε βαθιά ύφεση, με σημαντική μείωση της αναμενομένης κατανάλωσης, και αναμένουμε ένα δύσκολο πολύ χειμώνα για ένα μεγάλο μέρος του λαού μας, φοιτητές, νεολαία, εργαζόμενοι, με σημαντικη μείωση της αγοραστικής αξίας των σταθερών εισοδημάτων τους, που γίνονται έρμαιο του πληθωρισμού και της κερδοσκοπίας των επιτήδιων, λόγω των ανεπαρκών ελένχων της αγοράς από την πολιτεια. Ενώ ο πληθωρισμός τρέχει με διψήφια νούμερα φέτος, και η αύξηση του ΑΕΠ, θα πλησιάσει το 5%, κουβέντα δεν γίνεται για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς. Ακολουθώντας, πιστά, μάλιστα, τις οδηγίες της Ε.Ε. προχωρά σε μέτρα επιδοματικής λογικής, προσωρινού χαρακτήρα. Οι «καλές δουλειές» του Μητσοτάκη αποδεικνύονται εποχικές η μερικής απασχόλησης και μειωμένων προσόντων, ενώ το brain drain συνεχίζεται και οι οποίες εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Οι κυβερνητικοί παράγοντες πανηγυρίζουν για τα μεγέθυνση των ποσοτικών μεγεθών του τουρισμου το 2022 και το πλασαρουν ως δικη τους επιτυχια, αλλά δε λενε κουβεντα ουτε αυτοι ουτε τα παπαγαλακια τους ότι ανάλογη εκτίναξη των αριθμητικών μεγεθών ισχύει φέτος σε όλες τις χώρες της Μεσογείου.
Η κατασταση στην υγεια στη παιδεια, σε κάθε δημοσιο αγαθο είναι απελπιστικη. Όλα εχουν αφεθει στον ιδιωτικο τομεα. Οι ουρανοξιστες στο Ελληνικο, και τα φιλετα του, δειχνουν το δρομο. Φτωχοποιημενοι εργαζομενοι, το συνολο σχεδον του λαου μας και λιγοι φεουδαρχες επενδυτες που θα απομυζουν το μοχθο μας και τους πλουτοπαραγωγικους πορους της χωρας μας.
Πανηγυρίζουν, επίσης, και κομπάζουν, για την, δήθεν, επιτυχημενη τους εξωτερικη πολιτικη και την δηθεν απομονωση της Τουρκιας και δε λενε λεξη για τη “ταμπακιερα”, δηλαδη ότι βρισκομαστε πολύ κοντα σε ένα θερμο επεισοδιο, που δε θα γκριζαρει απλα καποιες βραχονησιδες, αλλα θα μας οδηγησει στο τραπεζι του διαλογου για το μοιρασμα του Αιγαιου και την παραχωρηση κυριαρχικων μας δικαιωμάτων στην ΑΟΖ μας, με βάση το δικαιο του ισχυροτερου. Αυτή η λυση, ουσιαστικα, φαινεται, να εχει γινει αποδεκτη από την αστική τάξη και το σύνολο, σχεδόν, του πολιτικού δυναμικού της χωράς και μένει απλά η δρομολογηση της. Προφανως θα εχει και τη πληρη στηριξη των συμμαχων μας, ΗΠΑ και ΕΕ.
Η οικογένεια Μητσοτάκη, ανέκαθεν, πάρα το δήθεν νεοφιλελεύθερο και κεντρώο προφίλ που παρουσιάζει, στηριζόταν και εναγκαλιζόταν από το παρακράτος και την ακροδεξιά. Η δυσωδία του σκανδάλου των υποκλοπών είναι αποκαλυπτική. Το Μάξιμου ψεύδεται οικτρά. Έδωσε τις εντολές για αντιδημοκρατικές εκτροπές, και ήταν συνεχώς ενήμερο των εξελίξεων. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει τελειώσει πολιτικά ως πρωθυπουργός της χώρας, πια. Η ΝΔ οφείλει να αναζητήσει νέα ηγεσία, και η χώρα πρέπει να οδηγηθεί αμέσως σε εκλογές.
Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί, ουσιαστικά, να βελτιώσει την συσπείρωση των οπαδών του και να αναριχηθει δημοσκοπικα σε πρωτο κομμα. Το κακό, πρόσφατο, κυβερνητικό του παρελθόν, η εγκαταλειψη της αριστερης ιδεολογιας, αλλα και φρασεολογιας πια – Ο αρχηγος του δεν χρησιμοποιει χρονια τωρα τη λεξη Αριστερα-, αλλα και η ουσιαστικη ταυτιση του με την κυβερνηση σε μια σειρα κρισιμων ζητηματων για τη χωρα, εχουν ως αποτελεσμα να φανταζει ως μια ξεθωριασμενη ενναλακτικη στη σημερινη κυβερνηση. Είναι προφανες, ότι όταν και αν έρθει η σειρά του, στα πλαίσια του δικομματισμού, να κυβερνήσει, τα ποσοστά του θα είναι χαμηλότερα και οι συνοδοιπόροι, άκρως, αναγκαίοι. Με απουσία καθαρού προγράμματος, αριστερού λόγου, περιμένει τη πτώση της κυβέρνησης με “γιουρούσια στην εξουσία” και άναρθρες κραυγές. Ουτε επιθυμει, ουτε προσπαθει να αποβαλει τους “αυριανιστες” από το κομμα. Εναγκαλιζεται μαζι τους και δινει αλλοθι στην δεξια και επιχειρηματα για λαικισμο.
Το ΠΑΣΟΚ, με νεα ηγεσια, εμφανιζει μια δημοσκοπικη ανοδο. Με νέα, ηλικιακά, πρόσωπα, προσπαθεί να καλύψει το υπαρκτό κενό στο χώρο της αντιπολίτευσης, συμπλέοντας κάπου – κάπου με το ΣΥΡΙΖΑ στο χώρο της νεοφιλευθευρης σοσιαλδημοκρατιας, που ακομα δεν εχει βρει το βηματισμο της, στο κοσμο της παγκοσμιοποιησης, στην Ευρωπη. Όμως το “φτιασιδωμα” και το “ρετουσαρισμα” δε μπορει να κρυψει τα βαριδια του παρελθοντος που κουβαλα, τις καθε λογής υποχρεωσεις και δεσμεύσεις του παρελθόντος, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικο της χωρας. Αλλωστε το ΠΑΣΟΚ, βαθια ριζωμένο στην κοινωνια, σε αντιθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, κατεχει με σειρα στελεχων του, θεσεις Περιφερειαρχων, Δημαρχων, Προεδρων Επιμελητηριων και δεν εχει δειξει κάποια αξιόλογη πολιτική δράση, πάρα καθαρά διαχειριστική λογική, με ρουσφέτια, ημέτερους, απουσία πνοής και οραματος.
Η προδηλη ανικανοτητα των ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ -ΜΕΡΑ25, να επιβαλλουν το αυτονοητο, μετα τη δυσωδια του σκανδαλου των υποκλοπων, και τη σχεση του Μαξιμου με το παρακρατος, δηλαδή το «εκλογές τώρα», δείχνει και την ανεπάρκεια τους να εμπνεύσουν ξανά το λαό για εάν νέο όραμα, και μια νέα προοπτική για τη χώρα. Απλή διαχειριστική λογική. Μόλις “κουράσει” ο προηγούμενος, αλλά πατώντας με συνέπεια και συνέχεια στις πατημασιες του. Αλλωστε οι σύμμαχοι, δεν επιτρέπουν εκπλήξεις και οράματα.
Να τους χαιρόμαστε ολους … . Και να θυμόμαστε: Κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν.