«Αύτη η ημέρα, ήν εποίησεν ο Κύριος,
αγαλλιασώμεθα, καί ευφρανθώμεν εν αυτή».
Ο ύμνος αυτός τού προφητάνακτος Δαβίδ αποτελεί τή διαχρονικότητα τής σχέσεως τού Θεού μέ ολόκληρη τήν εκ τού μηδενός Δημιουργία. Αποτελεί, όμως, καί φράση λατρείας καί διδασκαλίας.
Δίνει αφορμή ως προοίμιο γιά τόν παιάνα τής Αναστάσεως, Χριστός Ανέστη!
Δίνει αφορμή γιά τούς Πατέρες τής Εκκλησίας μας όπου στούς λόγους τους τόν χρησιμοποιούν.
«Αύτη η ημέρα, ήν εποίησεν ο Κύριος, αγαλλιασώμεθα, καί ευφρανθώμεν εν αυτή» αναφωνεί ο ιερεύς σήμερα καί όλη τήν Εβδομάδα τής Διακαινησίμου. «Ιδού γάρ ημίν παραγέγονεν η ποθεινή καί σωτήριος εορτή, η αναστάσιμος ημέρα τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, η τής ειρήνης υπόθεσις, η τής καταλλαγής. [1]
«Σήμερον δέ τήν ανάστασιν αυτήν εορτάζομεν, ουκ έτι ελπιζομένην, αλλ ήδη γεγενημένην, καί κόσμον όλον εαυτή συνάγουσαν». [2]
Έφθασε λοιπόν η πολυπόθητη καί σωτήρια εορτή. Έφθασε η μέρα τής αναστάσεως τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, η μέρα τής ειρήνης, η αφορμή τής συμφιλιώσεως, η παύση τών πολέμων, η κατάργηση τού θανάτου, η ήττα τού διαβόλου.
Αυτά πού ζούμε στήν Εκκλησία μας δέν είναι ελπίδα καί προσδοκία αλλά πραγματικότητα καί αλήθεια. Η μέρα αυτή, είναι «η κλητή καί αγία ημέρα, η μία τών Σαββάτων, η βασιλίς καί κυρία». Είναι η ημέρα πού ως ανθρώπινο γένος περιμένουμε, η μοναδική, η αγία καί κατ εξοχήν ημέρα ολόκληρης τής ιστορίας, η ημέρα τού Κυρίου, όπως ψάλλει δοξολογικά η Αγία μας Αγία. Ημέρα τού θριάμβου τής αλήθειας, τής νίκης τής ζωής, τής συντριβής τού θανάτου, τής δόξης τού Θεού, τής συναναστάσεως όλου τού ανθρώπινου γένους μαζί Του.
«Αύτη ημέρα ήν εποίησεν ο Κύριος αγαλλιασώμεθα καί ευφρανθώμεν εν αυτή» [3] . Αυτή λοιπόν τή μέρα άς τήν απολαύσουμε πνευματικά, άς ευφρανθούμε ενθέως, άς αφήσουμε ελεύθερη τήν καρδιά μας νά πανηγυρίσει. Είναι, όμως, καί ημέρα τής δικής μας αναγεννήσεως καί αναδημιουργίας, είναι ημέρα τής δικής μας αναπλάσεως όπως προτρέπει ο απόστολος τών Εθνών Παύλος «ώσπερ ηγέρθη περιπατήσω Χριστός ούτω ζωνήσω». [4]
Ο Κύριος δέν αναστήθηκε γιά νά δείξει σέ μάς τή δύναμη τής θεότητός Του καί τό μεγαλείο τής δόξης Του, αλλά αναστήθηκε γιά νά συνεγείρει καί εμάς σέ νέα ζωή, νέα αντίληψη, νέο ήθος, νέα πορεία. Οι συνήθειες τής εποχής, η επιπολαιότητα τής φύσης μας αλλά καί η ομορφιά τών παραδόσεων καί τών εθίμων, μπορεί νά μάς παρασύρουν σέ έναν επιφανειακό πασχαλινό μόλις εορτασμό, πού τελειώνει, πού τελειώνει, μόλις εορτασμό, πού τελειώνει μέ περέ οι μέρες, τελειώνει, πού περάσουν. πού ξεχνιέται μόλις επανέλθει η καθημερινότητα. Αντίθετα, η Εκκλησία μας μιλάει γιά «ανέσπερο φώς» φώς πού δέν σβήνει-, γιά «αιώνιο Πάσχα» Πάσχα πού δέν τελειώνει, γιά καινούργια ζωή πού τίποτα αμαρτωλό δέν θυμίζει καί κανείς δέν θυμίζει καί κανείς δέν.
Η ημέρα Κυρίου στήν Αγία Γραφή είναι κυρίως η ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας. Είναι η ένδοξη εκείνη ημέρα, κατά τήν οποία ο Χριστός ως δίκαιος Κρητής, θά αποδώσει εκάστω κατά τά έργα αυτού. Βεβαίως «ημέρα Κυρίου» ονομάζεται καί η ημέρα τής πρώτης Παρουσίας Του, δηλαδή τής ενανθρωπήσεώς Του. Ημέρα Κυρίου είναι αυτή τής Αναστάσεως, είναι κάθε γιορτή πού έχει ωαστικό κεντρικό εορτή περιεχόμενο τό Χριστό, κάθε εορτή αγίου γιατί οι άγιοι συναγωνίζονται καί συν-πεθαίνουν μέ τό Χριστό διαχρονικά καί συν-πεθαίνουν μέ τό Χριστό διαχρονικά καί ο άλλη μέρα. δικών μας αμαρτιών.
Η λαμπροφόρος Ανάσταση τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού αποτελεί τήν κορυφαία εορτολογική εκδήλωση τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Κάθε ορθόδοξος πιστός δέν εορτάζει απλά τήν Έγερση τού Κυρίου, αλλά ζεί τό συγκλονιστικό αυτό γεγονός, ως μία προσωπική μεταμόρφωση καί ανάσταση!
Τήν αγία αυτή ημέρα, εορτάζεται η επικράτηση τού φωτός στό νοητό σκοτάδι τής αμαρτίας καί τής φθοράς, η κατάργηση τού Άδη καί πάνω απ όλα η αναίρεση τού θανάτου, τού μονίμου εχθρού τού μονίμου εχθρού. Γιά νά πατηθεί ο θάνατος, ο Ίδιος ο Χριστός δοκίμασε τό πικρό ποτήρι τού θανάτου ως άνθρωπος καί νίκησε τόν Άδη, σύλησε (κατάσχεσε) τούς απ αιώνος δεσμίους νεκρούς καί έκλεισε οριστικά τό δρόμο τού θανάτου τούς. Ο μοναδικός ζωντανός Θεός είναι ο Ίδιος, η ζωή καί η πηγή τής ζωής σέ όλα τά όντα. Αυτός «θανατοί καί ζωογονεί, κατάγει εις άδου καί ανάγει». [5]Ως θριαμβευτικός νικητής, νίκησε τίς αντίθεες δυνάμεις, τό κακό καί τό θάνατο καί αναστήθηκε από τούς νεκρούς καί ανελήφθηκε στούς ουρανούς καί κάθισε στά δεξιά τού Θεού Πατρός, ολοκληρώνοντας τό σωτηριολογικό Του έργο καί η συνεχόμενη του Θεού Πατρός, ολοκληρώνοντας τό σωτηριολογικό Του έργο καί η σωτηριολογικό Του έργο . έργο. Μέ τήν λαμπροφόρο Ανάστασή Του πραγματοποίησε αυτή τήν λαμπρή νίκη, ανάστησε τό σώμα Του καί μαζί ολόκληρη τήν ανθρώπινη φύση, δηλαδή όλα τά ανθρώπινα πρόσωπα όλων τών εποχών, ως μέλη τού σώματός Του. «Ώσπερ γάρ εν τώ Αδάμ πάντες αποθνήσκουσιν, ούτω καί εν τώ Χριστώ πάντες ζωοποιηθήσονται». [6] Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε άνθρωπος είναι αναστημένος δυνητικά από τήν ημέρα τής Αναστάσεως τού Κυρίου.
Η λαμπροφόρος Ανάσταση τού Σωτήρος μας σημαίνει ακόμα καί τήν οντολογική αλλαγή τού κόσμου. Ο παλαιός πτωτικός κόσμος τής φθοράς άλλαξε κυριολεκτικά σύσταση. Μέ τήν Ανάσταση τού Κυρίου νικήθηκαν οι αντίθεες δυνάμεις τής φθοράς καί απαλλάχτηκε από τό κράτος τού διαβόλου. Χάρη στήν Ανάσταση τού Χριστού ξαναβρήκε ο κόσμος τήν πραγματική θέση του μέσα στή θεία δημιουργία. Τό μέγα καί ανεπανάληπτο γεγονός τής Αναστάσεως τού Κυρίου είναι γιά τούς πιστούς μιά διαρκής χαρά καί ατέλειωτη αισιοδοξία. Οι άγιοι Απόστολοι έγιναν οι διαπρύσιοι κήρυκες τού Ευαγγελίου στά έθνη χάρη στήν εμπειρία τής Αναστάσεως τού Σωτήρος Χριστού.
Τά νέφη τών Μαρτύρων θυσίασαν τήν πολύτιμη ζωή τους χάρη στήν βεβαιότητα τής Αναστάσεως. Οι Πατέρες τής Εκκλησίας μας ζούσαν τό γεγονός τής Αναστάσεως ως μιά ατέρμονη προσωπική συγκλονιστική εμπειρία. Αυτήν ακριβώς τήν αναστάσιμη χαρά καί αισιοδοξία θέλει η αγία μας Εκκλησία νά μεταδώσει καί σέ μάς σήμερα.
Αδελφοί μου Χριστιανοί, μέ τή Σταύρωση καί μέ τήν Ανάσταση τού Ιησού Χριστού, έχουμε πλέον ένα καινούργιο Πάσχα. Ένα άγιο Πάσχα μυστικό πού βιώνεται στίς ψυχές τού λαού τού Θεού, ένα Πάσχα αγνό, πού ανοίγει διάπλατα τίς κλειστές πόρτες τού Παραδείσου, ένα Πάσχα πού αγιάζει όλους όσους ακολουθούν τόν αναστημένο Χριστό.
Αυτό τό Πάσχα τιμούμε καί εορτάζουμε όλοι εμείς σήμερα. Δέν εορτάζουμε τό Πάσχα τής αμαρτίας, τής επικράτησης τών πολέμων, τής αδικίας, τού πόνου, τής κοσμικής χαράς, τής εμμονής στό κακό καί τήν αμαρτία αλλά τό Πάσχα τού Ιησού Χριστού ο οποίος γίνεται μέτρο ζωής καί παράδειγμα βίου αγαθού ώστε νά ενωθούμε μαζί Του εν τή ανεσπέρω ημέρα τής Βασιλείας Του.
Αυτή η ημέρα είναι ένδοξη καί λαμπερή γιά μάς, τό νέο λαό τού Θεού, γι αυτό καί Λαμπρή παραδοσιακά αποκαλείται. Τώρα τά πρόσωπα όλων μας λάμπουν από τό φώς καί τήν ευτυχία πού μάς χάρισε ο Κύριος. Σήμερα ζούμε ένα νέο Πάσχα, μιά νέα διάβαση. Κοινωνήσαμε τών αχράντων Μυστηρίων παρά τίς τόσες κριτικές πού δέχθηκε το Μυστήριο τής θ. Ευχαριστίας καί μείς πεισματικά κωφοί στίς σειρήνες τών απίστων κοινωνούμε αναστημένο Χριστό καί πορευόμαστε ως νέος Ισραήλ χαίροντες τή ζωή μας εδώ στή γή καί συμπορεύμαστε μέ τούς αγίους στήν χαρά τού αιωνίου Πάσχα.
Εύχομαι σ όλους η ευλογία τού Αναστάντος Χριστού νά είναι πλούσια καί κυρίως τό φώς Του νά φωτίζει τόν νού μας, νά καταυγάζει τίς καρδιές μας, νά μεταμορφώνει συνεχώς τή ζωή μας, ώστε όλοι μαζί, μέ όλο μας τό είναι, τή βούληση, τή συνείδηση, τή δύναμη, τή ζωή μας νά αναφωνούμε. «Χριστός Ανέστη»!
Μέ αναστάσιμες ευχές
Ο Κυδωνίας καί Αποκορώνου
Δαμασκηνός.
[1] Ιωάν. Χρυσοστόμου Λογος εις τό Άγιον Πάσχα J.-P. Migne, Patrologiae cursus completus (σειρά Graeca) (MPG) 52, Παρίσι: Migne, 1857-1866: 765-772.
[2] Γρηγορίου Θεολόγου Λόγος με΄ είς το άγιον Πάσχα. J.-P. Migne, Patrologiae cursus completus ( σειρά Graeca) (MPG) 36, Παρίσι: Migne, 1857-1866: 624-664.
[3] (Ψαλμ. ριζ΄ 24)
[4] (Ρωμ. Στ΄ 4).
[5] (Α΄Βασιλ.2:6).
[6] (Α Κορ.15:22).
