Το πρόβλημα των επιχειρήσεων δεν είναι ο έλεγχος, αλλά η απαγόρευση

Αυτό τουλάχιστον νομίζουμε εμείς…

Το να σκανάρουν έναν κωδικό και να βλεπουν αν είναι κάποιος εμβολιασμένος δεν είναι δύσκολο, δύσκολο είναι η εφαρμογή της απαγόρευσης.

Με ποιον τρόπο ένας καταστηματάρχης θα μπορεί να αποτρέψει κάποιον που δεν έχει εμβολιαστεί να μπει στο κατάστημά του; Μπορεί να αναλάβει ρολο αστυνομίας ή μπορούν να καλούν διαρκώς την αστυνομία σε όσους λογικά θα αντιδρούν σε αυτό τον διαχωρισμό των πολιτών;

Είδαμε ήδη ένα ακραίο περιστατικό που συνέβη στο Ρέθυμνο όταν δεν επιτράπηκε η είσοδο σε μπαρ σε ανεμβολίαστο πελάτη. Ακολούθησε καυγάς, ξυλοδαρμός και ο ανεμβολίαστος μέσα στην οργή και την τρέλα του πήρε το αμάξι και έκανε λαμπόγυαλο το μαγαζί βάζοντας σε κινδυνο ανθρώπινες ζωές.

Είμαστε βέβαιοι ότι τέτοια γεγονότα με τα μέτρα που έχει λάβει η κυβέρνηση θα πολλαπλασιαστούν το επόμενο διάστημα. Και δεν έχει κάθε κατάστημα μπράβους στην είσοδο οπως στα νυκτερινα μπαρ…

Άραγε, αυτό επιδιώκει η κυβέρνηση; Να στρέψει τον ένα πολίτη ενάντια στον άλλο; Τον εμβολιασμένο ενάντια σε αυτόν που δεν έχει εμβολιαστεί; Και αυτή να νίπτει τας χείρας της παρακολουθώντας τον χαμό; Πόσο πιο ανεύθυνη μπορει να είναι η στάση μιας κυβέρνηση;;