Το Σάββατο ξεκινά η έκθεση – εικαστική εγκατάσταση του Δημήτρη Αστερίου “Ματωμένα Πορτρέτα” στην κατάληψη Ρόζα Νέρα

(…)

Διασχίζοντας τον διάδρομο των πορτρέτων (σ.σ.: και τις ηχητικές ή οπτικές εγκαταστάσεις που πλαισίωναν τα πορτρέτα), είναι σαν να συμπορευόμαστε μαζί με τους ανθρώπους που κείτονται στα πανό και οδηγούμαστε μαζί στον αγώνα και το μαρτύριο τους, καταλήγοντας σε μια κυκλική εγκατάσταση από τριάντα στήλες οι οποίες φέρουν από ένα βαμμένο κόκκινο πουκάμισο που είναι σύμβολο της απώλειας.

(…)

Ο κύκλος αυτός, είναι μια αναφορά στον αρχαίο χορό και στο αρχαίο δράμα, και λειτουργεί σαν περιφρούρηση της μνήμης.»

– Στην πλήρη μορφή της έκθεσης, ακούγεται η φωνή της Μάγδας Φύσσα, σε ένα προσκλητήριο της συλλογικής μνήμης. Η μητέρα του Παύλου Φύσσα, που συνεχίζει επίμονα και επίπονα τον αγώνα της οικογένειας για δικαιοσύνη -έναν εμβληματικό αγώνα που αφορά όλους τους ανθρώπους που εναντιώνονται στον φασισμό- θα επισκεφτεί τα Χανιά, χαιρετίζοντας την συζήτηση που θα ανοίξει για την επίκαιρη στάση των κοινωνικών και εργατικών κινημάτων ενάντια στην φασιστική, κρατική και παρακρατική βία, στις 16 Ιουλίου.

Στις 13 Ιουνίου, μόλις πριν έναν μήνα περίπου, στην μάχη που συνεχίζεται στις μέρες μας και στο στο Εφετείο της πρωτόδικης απόφασης, η Μάγδα Φύσσα αναφερόμενη στον Πάυλο, στην στάση της αστυνομίας που δεν σταμάτησε την δολοφονία, κατέθεσε και τα εξής:

«… Είμαι η μητέρα του Παύλου Φύσσα. Θα ξεκινήσω από τις 17 του μηνός (έτος 2013), ημέρα Τρίτη που είδα τελευταία φορά το παιδί μου, ώρα 17.30 το απόγευμα, χαιρετηθήκαμε, ότι θα πάει να δει μπάλα. Θα πήγαινε στον φίλο του να πιει έναν καφέ μαζί με την κοπέλα του και από κει θα ψάχνανε να βρούνε κάποιο κατάστημα για να δούνε την μπάλα.

Από τις 17.30 λοιπόν στις 17 του μηνός, το απόγευμα, το παιδί μου δεν μου ξαναγύρισε. Δεν ήπιαμε τον καφέ. Στη συνέχεια, έχω φύγει από το σπίτι, έχω πάει στην κόρη μου. Τίποτε το ανησυχητικό, τίποτα που να προμηνύει ότι θα γίνει αυτό το κακό, το μεγάλο κακό.

… To βράδυ κατά τις δύο ήρθε στο σπίτι της κόρης μας ο σύζυγός μου και κατάλαβα αμέσως ότι είχε γίνει κάτι πολύ σοβαρό. Δεν μου λέει όμως κανένας τίποτα. Φτάνουμε στο Κρατικό. Βλέπω πολύ κόσμο έξω. Συγγενείς και φίλους.

Ο γιατρός που ήταν εκεί μου είπε την αλήθεια ότι ο Παύλος δεν ζει, έφυγε.

Και εγώ είπα

«Πώς είναι δυνατόν: Πώς έφυγε…». Μου είπε ότι τον μαχαίρωσαν στην καρδιά, η Χρυσή Αυγή, αλλά μου λέει «σας παρακαλώ πάρα πολύ, τον δολοφόνο τον έχουν πιάσει».

Είπα «δεν μπορούσε να γίνει κάτι; Δηλαδή πώς έγινε;».

Και μου είπε ότι το χτύπημα που έφαγε ο γιος μου, οι μαχαιριές που έφαγε ήταν επαγγελματικές, δεν υπήρχε περίπτωση να σωθεί και εδώ έξω να γινόταν το κακό, δεν θα προλαβαίναμε.

Από εκεί και πέρα λοιπόν ζητάω να πάω να δω το παιδί μου. Και πήγα και το είδα στον θάλαμο. Στις 17.30 το απόγευμα μιλάγαμε και είπαμε ότι θα τα πούμε το πρωί.

Και εγώ στις 03.00 βρήκα το παιδί μου στον νεκροθάλαμο.

Ο γιος μου κατέληξε: μέσα σε τέσσερα λεπτά, άντεξε τέσσερα λεπτά, πολύ σημαντικά για μας όλους που μείναμε πίσω γιατί πρόλαβε ο ίδιος να υποδείξει τον δολοφόνο του

Όμως γι’ αυτούς που νομίζουν ότι τον τρομάξανε, τους λέω ότι δεν τρόμαξε.

Το παιδί μου κοιμότανε.

Ήταν ένας άγγελος.

Κοιμόταν…

Προσπαθώ λοιπόν να τον ζεστάνω.

Να μπορέσει να σηκωθεί»….

Η κατάθεση της Μάγδας Φύσσα πριν έναν μήνα, στο πλαίσιο του δεύτερου κύκλου του πολιτικού και νομικού αγώνα που έχει ξεκινήσει, υπενθυμίζει την δέσμευση του αντιφασιστικού κινήματος στην υπόθεση, για την οποία έχει τοποθετηθεί και το σύνολο του χανιώτικου εργατικού και κοινωνικού κινήματος.

Υπενθυμίζουμε, ενδεικτικά, παλαιότερη τοποθέτηση της Κατάληψης Rosa Nera για τον αγώνα ενάντια στην λήθη:

«…18 Σεπτεμβρίου του 2013, στο Κερατσίνι.

Ο Παύλος Φύσσας (Killah – P), ιδιαίτερα αγαπητός στιχουργός και μουσικός της hip hop σκηνής, μέλος του Συνδικάτου του Μετάλλου, δέχεται οργανωμένη ενέδρα από φασίστες της «τοπικής οργάνωσης νίκαιας» του νεοναζιστικού κόμματος της «χρυσής αυγής».

Η επίθεση καθοδηγείται και οργανώνεται με εντολές της ιεραρχίας του νεοναζιστικού κόμματος.

Καθώς η ομάδα των φασιστών αδυνατεί να ρίξει κάτω τον Παύλο που προστατεύει την παρέα του, και ενώ αστυνομικοί παρακολουθούν διακριτικά, ο φασίστας Ρουπακιάς τον δολοφονεί ύπουλα. Και τότε μόνο, επεμβαίνει η αστυνομία με τη χαρακτηριστική φράση: «ε, όχι και μαχαίρι…».

Τα νέα κυκλοφορούν, αλλά το ίδιο βράδυ τα μεγάλα ΜΜΕ προσπαθούν να παγώσουν τα γεγονότα, παραπληροφορώντας πως επρόκειτο για μία συμπλοκή οπαδών. Όμως το επόμενο πρωί υπάρχουν απεργιακές κινητοποιήσεις και σε όλα τα μπλοκ του αγώνα κυριαρχεί η οργή για τον Παύλο…

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Η αντίσταση αυτού του παλικαριού από το Κερατσίνι θα εμπνεύσει και θα δώσει την τελική ώθηση στο αντιφασιστικό κίνημα για την οριστική κοινωνική ήττα της νεοναζιστικής οργάνωσης.

Δεν θα ξεχάσουμε την αντιφασιστική ενότητα των αγώνων που δώσαμε, και τη νίκη του κινήματος, παρά τη συνεργασία της ασφάλειας με τους χρυσαυγήτες: και εδώ στην πόλη μας, τον Απρίλη του ΄13 τους πετάξαμε στο λιμάνι των Χανίων.

Δεν επιτρέπουμε σε κανένα να ξεχάσει ή να κάνει πως δεν γνωρίζει.»

– Στις 19 Ιουλίου, στην Rosa Nera, στα Χανιά ο Γιάννης Μάγγος θα ανοίξει μια συζήτηση – ενημέρωση γύρω από την υπόθεση του Βασίλη Μάγγου.

Όπως έχει τοποθετηθεί η οικογένεια Μάγγου για την υπόθεση:

«…Γεγονός αδιαμφισβήτητο είναι ότι το παιδί μας πέθανε.

Γεγονός αδιάψευστο είναι ότι πριν ένα μήνα ξυλοκοπήθηκε από τα ΜΑΤ άγρια και επικίνδυνα για τη σωματική του υγεία.

Η σκηνή του ξυλοδαρμού υπάρχει σε βίντεο που το είδε όλος ο κόσμος.

Γεγονός (μη αποδεικνυόμενο ιατροδικαστικά) είναι ότι μετά τον ξυλοδαρμό, αλλά και τους εξευτελισμούς που υπέστη στο κρατητήριο, κατέρρευσε η ψυχική του υγεία, που μοιραία επηρέασε τις αποφάσεις για τη ζωή του.

Γεγονός είναι ότι στη χώρα μας κανένας από την κυβέρνηση, ούτε καν εισαγγελέας από το κράτος, δεν διέταξε ένορκη διοικητική εξέταση για τα παραπάνω.

Γεγονός είναι ότι στη χώρα μας δεν λειτουργούν οι δημοκρατικοί θεσμοί.

Γεγονός είναι ότι η κοινωνία μας δεν είναι δίκαιη.

Γεγονός είναι ότι ο γιος μας, Βασίλειος Μάγγος, με τους αγώνες του προσπαθούσε να την κάνει καλύτερη!…»

Το Σάββατο 23 Ιουλίου η θεατρική ομάδα Αναμεσα στο Φως και την Σκιά θα παρουσιάσει στην Ρόζα την θεατρική παράσταση «ο θάνατος και η κόρη»

Σάββατο 16/7 στις 20:00 εγκαίνια- παρουσίαση της έκθεσης “Ματωμένα πορτραίτα” του Δημήτρη Αστερίου, παρουσία και χαιρετισμός από την Μάγδα Φύσσα.

Συζήτηση:

“Αντιφασισμός, ένας αγώνας που δε σταματά ποτέ”

Τρίτη 19/7 στις 20:00 εκδήλωση – συζήτηση ενημέρωσης για την υπόθεση του Βασίλη Μάγγου με το Γιάννη Μάγγο:

«..Ποιος ξέρει πόσα χρόνια και αν θα βρω το δίκιο μου…».

Σάββατο 23/7 στις 21:30 θεατρική παράσταση

“Ο θάνατος και η κόρη” από την ομάδα Ανάμεσα στο φως και την σκιά.

Ένα έργο του Ariel Dorfman, που θέτει ερωτήματα για τη λειτουργία της δικαιοσύνης, της αυτοδικίας, την αξία της συγχώρεσης, της εκδίκησης.

Τι είναι δίκαιο αλήθεια;

σε σκηνοθεσία της Ρούσσας Μαρκάκη,

με τις/ τουςΓιώτα Παρασκευοπούλου

Βαγγέλης Τσουκάτος

Δημοσθένης Χαριτακης

Πρωτότυπη μουσική: Black Egg, Michael Petrou. Analogspad. Graphic design & video: Βασίλης Μαρμαρωτης aka bazil van sinner

Ακολουθεί Καφενείο οικονομικής ενίσχυσης

* μέρος.των εσόδων των εκδηλώσεων θα διατεθούν προς ενίσχυση των εξόδων του εφετείου κατά της Χρυσής Αυγής