Άραγε πρόκειται για αφέλεια ή πονηριά;
Ο τρόπος που παρουσιάζεται η προσπάθεια για την ανακάλυψη του πρώτου σωματιδίου του σύμπαντος από κάποιους, μοιάζει σκόπιμος: εμπλέκουν το Θεό κι έτσι προκαλούν την Εκκλησία να μιλήσει και να πει ότι «δεν πρόκειται για σωματίδιο του Θεού» και ότι η ανακάλυψή του δεν έχει κάτι να πει στο ζήτημα της ύπαρξης του Θεού, ώστε κατόπιν να μπορούν να πουν τα ΜΜΕ ότι «η Εκκλησία αντιδρά» – πράγμα που άκουσα έκπληκτος σήμερα στο ραδιόφωνο, χωρίς φυσικά λεπτομέρειες για τις… αντιδράσεις αυτές.
Το όνομα «σωματίδιο του Θεού» δόθηκε στο αναζητούμενο σωματίδιο με την έννοια ότι είναι το πρώτο που εμφανίζεται στο σύμπαν και η εμφάνισή του συμβάλλει αποφασιστικά στη Μεγάλη Έκρηξη, με την οποία δημιουργήθηκε το σύμπαν. Άρα, είναι το σωματίδιο που «χρησιμοποίησε ο Θεός» για τη Δημιουργία.
Πρόκειται για μια ονομασία καθαρά συμβολική. Στο πείραμα του CERN δεν… αναζητείται ο Θεός, ούτε πρόκειται να ανακαλυφθεί ο Θεός με τις μεθόδους της φυσικής, όπως δεν ανακαλύπτεται η ομορφιά ή η αγάπη, η δικαιοσύνη ή η ελπίδα με αυτές τις μεθόδους.
Για την ύπαρξη του Θεού, και για την ταυτότητά Του (ότι, δηλαδή, είναι ο χριστιανικός Θεός) δεν υπάρχει αμφιβολία. Η βεβαιότητα αυτή προκύπτει από το φαινόμενο της αγιότητας, που υπάρχει στον κόσμο μέχρι και σήμερα και φανερώνει πώς γίνεται κάποιος, όταν ενώνεται με το Θεό.
Η ύπαρξη, στην εποχή μας, ανθρώπων όπως οι μεγάλοι άγιοι γέροντες Παΐσιος, Πορφύριος, Ιάκωβος της Εύβοιας, Ευμένιος των Ρουστίκων, Γεννάδιος της Ακουμιανής Γιαλιάς και πολλών άλλων, δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας για την ύπαρξη και την ταυτότητα του Θεού, παρά μόνο σε εκείνους που δεν επιθυμούν να ερευνήσουν το ζήτημα και επιλέγουν το… «πίστευε (ότι δεν υπάρχει Θεός) και μη ερεύνα»!
Ας σημειώσουμε εδώ ότι:
Α) Οι ορθόδοξοι άγιοι δεν είναι παρανοϊκοί που φαντάζονται αγγέλους, αλλά σοφοί διδάσκαλοι χιλιάδων ανθρώπων (ακόμη και καθηγητών πανεπιστημίου, όπως οι βιογράφοι του γέροντα Πορφύριου Γ. Παπαζάχος και Γ. Κρουσταλάκης), που ενώθηκαν με το Θεό και απόχτησαν τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος ενώ ακόμη ζούσαν και όχι μετά θάνατον. Μια μελέτη των μαρτυριών γι’ αυτά τα χαρίσματα νομίζω πως θα δείξει πολλά στον ειλικρινή αναζητητή.
Β) Τα χαρίσματα των αγίων διαφέρουν πάρα πολύ από τις υπερφυσικές δυνατότητες ή τις μεταφυσικές εμπειρίες που παρουσιάζονται σε πιστούς ή διδασκάλους άλλων θρησκειών. Στις θρησκείες εκείνες παρατηρούμε είτε καταστάσεις που υποβοηθούνται με συγκεκριμένες τεχνικές (π.χ. γιόγκα) είτε λατρεία πνευματικών όντων διφορούμενης ηθικής ποιότητας. Η λατρεία ακόμη και ξεκάθαρα σκοτεινών θεοτήτων υπάρχει σε όλες τις πολυθεϊστικές παραδόσεις, από την αρχαία ελληνική θρησκεία μέχρι το σύγχρονο ινδουισμό και το μαχαγιάνα βουδισμό.
Θα ήταν χρήσιμη, στο θέμα αυτό, η μελέτη των εμπειριών ανθρώπων που μυήθηκαν στις ασιατικές θρησκείες και κατόπιν αποχώρησαν, διαπιστώνοντας… ό,τι διαπίστωσαν και το περιγράφουν στα βιβλία τους. Δύο συγγραφείς που κατέληξαν ορθόδοξοι χριστιανοί και αξιολογούν τις θρησκείες της Άπω Ανατολής (και τη γιόγκα και το διαλογισμό κάθε είδους) είναι π.χ. ο Κλάους Κένεθ και ο Διονύσιος Φαρασιώτης, τα βιβλία των οποίων αξίζει να αναζητήσετε. Αλλά και την «Ασκητική της Αγάπης», της αγίας γερόντισσας Γαβριηλίας, που έζησε ως φυσικοθεραπεύτρια στην Ινδία και ήρθε σε πολύ στενή επαφή με πολλούς δασκάλους του ινδουισμού (γκουρού).
Γ) Στη δική μας παράδοση ήδη από τον 4ο αιώνα μ.Χ. ο Μέγας Βασίλειος ξεκαθάρισε τη σχέση επιστήμης και θρησκείας. Ο άγιος αυτός, που ήταν και μαθηματικός, γιατρός, φιλόλογος, φιλόσοφος και νομικός (και που έκανε ένα τεράστιος φιλανθρωπικό έργο, αλλά και αντιστάθηκε στην αυτοκρατορική εξουσία και την πλουτοκρατία της εποχής του), ερμήνευσε επιστημονικά τη διήγηση της Παλ. Διαθήκης για τη δημιουργία του κόσμου στο έργο του «Ομιλίες εις την Εξαήμερον» (υπάρχει ολόκληρο στο Διαδίκτυο).
Εκεί θέτει τους άξονες για τη σωστή κατανόηση του θέματος. Γράφει, μεταξύ άλλων:
Ότι οι 6 ημέρες της Δημιουργίας δεν ήταν μέρες, αλλά τεράστιες χρονικές περίοδοι.
Ότι η Αγία Γραφή δεν περιγράφει επακριβώς τη δημιουργία του κόσμου, αλλά δίνει ελάχιστες πληροφορίες, προτρέποντας τον άνθρωπο να ερευνήσει και να βρει ο ίδιος πώς έγινε το σύμπαν.
Και ότι «δε χάνεται ο θαυμασμός μας για τα μεγαλεία της Δημιουργίας, όταν ανακαλύψουμε τον τρόπο, με τον οποίο έγινε κάποιο απ’ αυτά».
Δυστυχώς, στη δυτική Ευρώπη, το μεσαίωνα, η (αιρετική, αν μου επιτρέπεται να το πω) Καθολική Εκκλησία αγνόησε τους ορθόδοξους αγίους Πατέρες και βασίστηκε στους δικούς της θεολόγους και φιλοσόφους κι έτσι κατέληξε στη γνωστή διαμάχη επιστήμης και θρησκείας, που βασανίζει ακόμη και σήμερα εκείνους που δε γνωρίζουν το ζήτημα.
Πολλοί άγιοι υπήρξαν μεγάλοι επιστήμονες, από τους αγίους Αναργύρους και τον ίδιο το Μ. Βασίλειο, μέχρι τον άγιο Λουκά τον Ιατρό (Ουκρανία, 1961).
Καλή επιτυχία λοιπόν στους μεγάλους φυσικούς που αγωνίζονται για τη γνώμη του τρόπου δημιουργίας του σύμπαντος. Αρκεί τις ανακαλύψεις τους να μην τις εκμεταλλευτούν προς όφελός τους οι κύκλοι οικονομικών συμφερόντων που εξουσιάζουν τον πλανήτη και εκμεταλλεύονται τα εκάστοτε πορίσματα των επιστημονικών ερευνών…
Θεόδ. Ι. Ρηγινιώτης