Του Χρήστου Δεμέτη
Μετά τις τελευταίες ανακοινώσεις Χαρδαλιά περί των νέων μέτρων για τον περιορισμό της πανδημίας, ακολουθεί και το αναλυτικότερο κυβερνητικό πρόγραμμα για τους επόμενους μήνες:
-Εφαρμογή σκληρού λοκντάουν μέχρι και την 15η Μαρτίου γιατί μέσα σε αυτή την περίοδο εντάσσεται η Τσικνοπέμπτη και η Καθαρά Δευτέρα.
-Χαλάρωση μέτρων για να γιορτάσουμε τα 200 χρόνια ελεύθερης Ελλάδας με όλες τις τιμές και τις δόξες.
-Εν συνεχεία έρχεται νέο σκληρό λοκντάουν μέχρι το Πάσχα για να μπορέσουμε να κάνουμε Πάσχα.
-Χαλάρωση μέτρων για να γιορτάσουμε το Πάσχα.
-Μετά μια τζατζίκι, μία πατάτες και ένα γιαουρτλού στο τέσσερα.
“Έξυπνα μέτρα” βαφτίζονται ρυθμίσεις για ψώνια εντός 2 χλμ από το σπίτι ή εντός του δήμου που μένει ο πολίτης, και άθληση μόνο με τα πόδια ή με ποδήλατο, για να αποφευχθεί η μετακίνηση με όχημα. Την ίδια ώρα που ένας εργαζόμενος για να πάει στη δουλειά του πρέπει να αλλάξει τρεις τέσσερις δήμους, μετακινούμενος με γεμάτα λεωφορεία και βαγόνια του Μετρό.
Ένα χρόνο μετά το πρώτο κρούσμα στη χώρα μας, η πανδημία έχει χρησιμοποιηθεί κατάφωρα για να επιβληθούν τα μέτρα αστυνόμευσης ή καλύτερα “αξιοποίησης” των αστυνομικών που προσλαμβάνει ο Μ. Χρυσοχοΐδης, και για να περάσουν τα πιο σκληρά νομοσχέδια, χωρίς να υπάρξουν ουσιαστικά μέτρα ενίσχυσης του ΕΣΥ – παρά μόνο μπαλώματα κατόπιν εορτής. Οι ΜΕΘ για Covid-19 άλλωστε αυξάνονται μεν, αλλά εις βάρος του υπολοίπου συστήματος Υγείας, μιας και οι ενισχύσεις γίνονται με εντελώς πρόχειρο τρόπο.
Ο κόσμος κουράστηκε, βαρέθηκε, και φτάνουμε στο νέο λοκντάουν μέσα στο λοκντάουν με απόλυτη κυβερνητική υπαιτιότητα. Παρατείνεται το λοκντάουν για δύο εβδομάδες που είχε παραταθεί για άλλες δύο εβδομάδες πριν από δύο εβδομάδες και που ήταν σκληρό αλλά τώρα θα γίνει σκληρότερο και μετά σκληρότατο και η ατομική ευθύνη έγινε ατομική οργή και σε λίγο συλλογική οργή και θα ψάχνουν να βρουν νέες λίστες Πέτσα για να κρυφτούν.
Και δεν είναι πια αστείο. Όπως δεν είναι καθόλου αστείο το ότι οι ένστολοι αποκτούν υπερεξουσίες που θα οδηγήσουν σε ακραίες καταστάσεις. Μέσα στις Σχολές, στους δρόμους, σε πάρκα, στις γειτονιές.
Το είπε άλλωστε και η κυβέρνηση. Αναφορικά με το νούμερο 4 που αφορά τη βοήθεια σε άτομα που χρήζουν ανάγκη, όπως ανέφεραν “διαρροές” το πρωί της Τετάρτης, οι αστυνομικοί θα μπορούν να πραγματοποιούν -λέει – δειγματοληπτικό έλεγχο, ενώ δεν αποκλείεται σε κάποιες περιπτώσεις ο αστυνομικός να συνοδεύει το άτομο προκειμένου να διαπιστώνει ότι μεταβαίνει όντως σε πρόσωπο που χρειάζεται βοήθεια. Και το είπε και ο κ. Χαρδαλιάς με τον πιο επίσημο τρόπο. “Για τον κωδικό 4 που αφορά την παροχή βοήθειας τα ελεγκτικά όργανα από αύριο θα ζητούν περισσότερες πληροφορίες”.
Ο ίδιος ο υπουργός που πριν ένα μήνα μας έλεγε πως η απαγόρευση των διαδημοτικών μετακινήσεων θα ήταν μια “ταξική επιλογή” σε βάρος των συμπολιτών σε πυκνοκατοικημένες ή λιγότερο προνομιούχες περιοχές χωρίς δυνατότητα πρόσβασης σε πράσινο, άθληση, αναψυχή.
Προφανώς και δεν εννοεί πως ο αστυνομικός “της γειτονιάς” θα κάνει παρέα στον πολίτη που θέλει να κάνει χρήση του SMS με το νούμερο “4”.
Αντιθέτως, μιλάμε για μια ακόμη κατάχρηση εξουσίας, μιλάμε για τη συνολική εργαλειοποίηση μιας έκτακτης συνθήκης, μιλάμε για μέτρα που ωθούν τον πολίτη σε αδιέξοδα, μιλάμε για ανώφελες πρακτικές που επιτείνουν την γενικότερη αίσθηση εγκλεισμού και ελέγχου.
Όσοι ανησυχούν πως αυτά τα μέτρα επιφυλακής και διαρκούς επιτήρησης θα αποκτήσουν και μόνιμη υφή, ανησυχούν πολύ εύλογα, αφού αυτό το στίγμα δίνει η εν λόγω κυβέρνηση με το να επεκτείνει τις νομοθετικές “ρυθμίσεις” της, στη γραμμή του τι συνέβη μετά την κατάργηση του ακαδημαϊκού ασύλου.
Αντί να παίρνει τον λαό με το μέρος της, τον βάζει απέναντί της, του κουνάει το δάχτυλο εδώ και ένα χρόνο μιλώντας για ατομική ευθύνη, και τώρα, τον θέτει σε αστυνομικό κλοιό με δήθεν αιτιολογία την έξαρση της πανδημίας.
Με αυτόν τον τρόπο όμως, η ίδια η κυβέρνηση δυναμιτίζει το κλίμα και αποδυναμώνει τη σοβαρότητα της κατάστασης καθώς δεν εμπνέει τον μέσο πολίτη.
Το έχουμε γράψει ξανά και το επαναλαμβάνουμε. Η κατάσταση δεν έχει ξεφύγει εντελώς επειδή ο κόσμος φοβάται. Γνωρίζει πως το ΕΣΥ είναι ξεχαρβαλωμένο και χωρίς να έχει καμία εμπιστοσύνη στο Κράτος, προφυλάσσεται για να μη βιώσει τα χειρότερα για τον ίδιο και την οικογένειά του. Η όποια πειθαρχία δεν είναι κατάκτηση της κυβέρνησης, αλλά του ίδιου του κοινού αισθήματος στην κοινωνία.
Κατά τα λοιπά, η κυβέρνηση συνεχίζει να διολισθαίνει σε έναν δρόμο αλαζονείας, ιδεολογικής εμμονής, πιστή στο δόγμα του εντυπωσιασμού και της επίδειξης δύναμης. Και απ’ ότι φαίνεται, με τα μέτρα αυτά δεν πυροβολεί τα ίδια της τα πόδια, αλλά εφαρμόζει κατά γράμμα τους ιδεασμούς που συγκροτούν τον πιο σκληρό πυρήνα της.
Τέλος, σε ο,τι αφορά το “4”, σκεφτείτε τι θα γίνει εντωμεταξύ αν ο αστυνομικός κάνει έλεγχο σε νεαρό ή νεαρή που πηγαίνει στο ταίρι του για να περάσουν μαζί το βράδυ, και πρέπει να δώσει εξηγήσεις σε αυτό. Θα έχουν πολύ ενδιαφέρον τα όποια αποτελέσματα, τις επόμενες μέρες.